EN FAZLA NE OLABİLİR Kİ?!

✨ON ÜÇ✨

Oy istiyorum yorum istiyorum çikolata istiyorum!

🍁🍃
Mevsim

"Kimseye gözlerimin renginden bahsetmeni istemiyorum."

Kaşlarını çattı. "Neden?" sesi daha çok meraklı çıkmıştı.

Kafamı çevirdim. "Çok... Güzeller. Sevmiyorum deme bana?"

Ona yandan bir bakış attım. Sessizce inledi. "Mevsim."

Omuz silktim. "Ne yaşadığımı bilmiyorsun."

"Evet. Sana yardım etmeme izin ver o yüzden."

Kaşalarımı çatarak ona baktım. Parmağımla kahve olan gözümü gösterdim. "Bunu düzeltebilir misin?"

Kafasını iki yana salladı. "O zaman bana yardım edemezsin."

"Düzeltme şansım olsa bile böyle bir şey yapmam. Çok güzelsin Mevsim. İnan bana."

Gözlerimi yumup yumruklarımı sıktım. Onlar yüzünden neler yaşadığımı bilmiyordu. İç çekti. Yatağımda hissettiğim baskıyla yanıma oturduğunu anladım.

"Bana bak."

Kafamı hafifçe önüme çevirdim. Ona bakmadım. Yorgun gözlerim yerdeydi. "Biliyor musun?" dedim. "Gözlerimin böyle olmasını sağlayan herkesten nefret ediyorum."

Kafamı ona çevirdim. "Neden baban mavi gözlü? Neden annen kahve?"

Yutkundu. "Çok güzeller. Böyle söyleme. Gözlerin cidden mükemmel."

Mükemmel... Alaylı bir ses çıkarıp önüme döndüm. "Neden bunca yıl sonra ortaya çıktılar? Bunun bir nedeni olmalı."

"Var." dediğinde ona baktım. Kaşlarım havalandı. "Bunca yıl sonra sözde karışıklığı fark etmelerinin bir nedeni var?"

Kafasını salladı. Önüme getirdiğim saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Sana anlatmamı ister misin? Bundan emin misin?"

Tedirgince sorduğu soruyla kısa bir an düşündüm. En fazla ne kaybederdim ki? Hem öğrenmeye hakkım vardı. Kafamı hafifçe salladım. "Bu işte başka bir şey var."

Dudağı kıvrılır gibi oldu. Kafasını çevirdi. "Aslında benimde öğrendiğim çok olmadı." omuz silkti. "Ama bilmeye hakkın var, öyle değil mi?" bakışları yerde gezindi.

"Aslında hastanede karıştığın falan yok Mevsim. Anladığım kadarıyla..."

Bana baktı. "Ailemizden çok sülalemizin düşmanı bir ailenin oyunu."

Çatık kaşlarım yumuşadı. "Düşmanınız olmadığını söylediniz."

Kafasını salladı. "Sülalemizle bağımızı kesmişken onların geçmişi bizi pek alakadar etmezdi çünkü."

Kaşlarımı çattım. Konuşmaya devam etti. "Amaçları seni başka bebekle karıştırmak değilmiş aslında."

Ayağa kalktım. "Bunu bana sonra anlat."

Sanırım bunları duymak düşündüğüm kadar kolay değildi. Kafamı ona çevirdim. Anlayışla gülümseyip ayağa kalktı. Kafamı hafifçe kaldırıp yüzüne baktım. "Merak etme. Artık bu konunun saçma bir hikaye olarak kalması için elimden geleni yapacağım."

Elini izin ister gibi bana baktıktan sonra omzuma koydu. Hafifçe okşadı. "Sana zaten hepsini anlatmayacaktım." yutkundu. "Buna hazır olduğunu fark ettiğimde ve etkilenmeyeceğinden emin olunca anlatacağım."

Sadece kafamı salladım. "Demek durum o kadar kötü."

Elini çekti. Gözlerimi kaçırdım. Elimi kolumun üzerine koydum. "Sadece... Gitsem sorun çözülmez mi?"