EN FAZLA NE OLABİLİR Kİ?!

✨ON BİR✨

Bölüm Şarkısı:
~Zamanın Dışında, Boşluğun İçinde

Övünmek gibi olmasın ama... Müzik zevkim mükemmel değil mi ya?!

Bol bol yorum istiyorum bu sıkıcı bölümde! Banane!

🍃🍁
Mevsim

Omzumun patpatlanmasıyla eş zamanlı olarak "Bitti." dediğini duydum.

Gözlerimi açarak kafamı ona çevirdim. Sarılmış temiz kolumu, kirli ve yırtık lakosumla kapatıp üzerine aldığım ceketi giyindim. "Teşekkür ederim."

Soğuk bir şekilde gülümsedi. "Rica ederim."

Yana koyduğum çantamı elime aldım. "Hemen gidecek misin?"

Olumlu bir ses çıkardım. "Üzgünüm ama eve gitmem gerekiyor. Muhtemelen geç kalacağım."

O da benim gibi ayaklandı. "Anlatmayacaksın değil mi?"

Kafamı salladım. "Önemli bir şey değil. Düştüm."

Gözlerini kıstı. Gözlerine baktım. "Yemin ederim."

Birkaç saniye daha bakıp "İyi." dedi. "Madem anlatmıyorsun tamamını, o zaman ödememi alayım."

Elini uzattı. Göz devirdim ve çantamdaki son parayı Polat'a uzattım. Hızlıca paraları alıp biraz göz gezdirdikten sonra cebine koydu. Bense ona pis pis bakıyordum.

Bana baktı. "Ne var? Sorgusuz iş yapmanın da bir bedeli var canım! Bedavaya iyilik yapacak değiliz çok şükür."

Göz devirdim. "Hiç değişmeyeceksin değil mi?"

Ellerini cebine koydu. "Değişmek istediğimi sanmıyorum."

İç çektim. "Küçükken de böyleydin. Ben içli içli ağlarken sen hiçbir duygu belirtisi göstermeden ya kolumu ya dizimi sarardın. Sonra da karşılığında herhangi bir şey isterdin."

"Çikolata, şeker." dedi.

Gülümser gibi oldu. "O zamanlar çocuktum."

"Çok büyüdün değil mi şuan?" Sadece 19 yaşındaydı.

Omuz silkti. "Sen de büyümüşsün baksana. Artık ağlamıyorsun."

"Aman aman."

Güldü. Gülmesinin bitmesini bekledim. "Bir gün sana ihtiyacım olmayacağını biliyorsun değil mi?"

Biraz düşünür gibi yaptıktan sonra kafasını salladı. "Son 2 yıldır yanıma ilk kez sessizce yaranı sarmamı istediğin için geldin. Her ay düzenli olarak gelmen bana ihtiyacın olduğu için miydi?"

Omuz silktim, cevap vermedim. İç çekti ve koltuğa oturdu. "Hadi git. Ben oyun oynayacağım."

Dönen koltuğu çevirerek bilgisayarlarına döndü. Kafamı iki yana sallayarak ona baktım. "Eğer yıllar önce tanışmamış olsaydık seninle 2 dakika konuşmazdım biliyorsun değil mi?"

"Evet. Çünkü ben de öyle yapardım."

Birkaç saniye durdum ve güldüm. "Aşırı pisliksin Polat."

Gülümsediğini gördüm. "Sen de öyle Mevsim."

Gülümsedim. "Gidiyorum ben."

Onu arkadan görmeme rağmen gülümsemesinin gittiğini gördüm. "Git." dedi.

Çantamı sırtıma alıp ordan çıkacakken adımlarım durdu. Kafamı hafif bir şekilde yana çevirdim. "Eğer çok ihtiyacım olursa, karşılığını ödemeyeceğim kadar ciddi bir şeyse, yine de yardım eder misin bana Polat?"