Ch-12

775 95 4
                                    

တင်တောင်းငွေ(၂)

"တစ်ခုခုအဆင်မပြေလို့လား?"လို့အရာရှိကမေးလိုက်သည်။

"ငါအကုန်ပြန်ပေးပါ့မယ်"

ဟဲထုံစမ့်သည် သူခြေထောက်ကို‌သူ ေဆာင့်လိုက်သည်။
ဆုရှောင်ရှောင်ကအနည်းငယ်ပြုံးလိုက်ပြီး"jinjiရွာ ကို ဘယ်လိုသွားရမလဲရှင့်"

...........

ဆုရှောင်ရှောင်သည် ဟဲထုံစမ့်ဆီက ငွေ၅ချောင်း ပြန်ရခဲ့ပြီး ကျန်ငွေဆယ့်ငါးချောင်းအတွက် IOU
စာချုပ်တစ်စောင်ရေးပြီး၃ရက်အတွင်းပြန်ပေးရမည်ဖြစ်သည်။

ထို့နောက် ဆုရှောင်ရှောင်သည် အထည်ဆိုင်သို့ သွားလိုက်သည်။
မူလအစီအစဉ်တွင် အဝတ်အစားဝယ်ရန်မပါပေ။ဝမ်၂၀၀သည်မများလှပေ။

အခုတော့ သူမမှာ ပိုက်ဆံရှိတော့
ဝေ့ထင်းအတွက် အဝတ်အစားတချို့နှင့် ချစ်စရာကလေးသုံးယောက်ကို ကျေးလက်အဝတ်အစားပြောင်းလဲဝတ်စေရန် တွေးလိုက်သည်။

"မင်းရဲ့ယောကျာ်းနှင့်ကလေးတွေအတွက် ဝယ်လိုတာလား?"လို့ သူဌေးကစိတ်အားထက်သန်စွာနဲ့မေးလိုက်သည်။

ဆုရှောင်ရှောင်ပြုံးလိုက်သည်။

အထည်ဆိုင်က သူမထွက်လာပြီးနောက် သူမလက်ထဲမှာ ငွေလေးချောင်းကျန်ရှိနေ‌ေသးသည်။

ထို့နောက် စပါးဆိုင်သို့သွားကာ ပြောင်းဖူးမှုန့် ပိဿာ၂၀နှင့် ဂျုံမှုန့်ဖြူ ၁၀ပိဿာ၊ဆန် ၁၀ပိဿာကို ဝယ်ခဲ့သည်။

အမဲသားသွားဝယ်သောအချိန်မှာ
ဆိုင်တောင်ပိတ်ခါနီးဖြစ်သည်။

"ဘေကွန်က ဘယ်လောက်လဲ?"

သားသတ်သမားက လူငယ်တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး" ၁ပေါင် ကို ဝမ် ၅၀,လုံးဝကအသားများတယ်"လို့ ပြောလိုက်သည်။

"ဈေးကြီးလိုက်တာ"

"ငါဆိုင်က ဒီမှာဈေးအသက်သာဆုံးပဲ ၊အ ခြားဆိုင်ကို သွားမေးကြည့်လို့ရတယ်၊ အနည်းဆုံး ဝမ် ၆၀ပေးရမှာ!"

"လတ်တဲ့ အသားတွေက ဘယ်မှာလဲ?"လို့ ဆုရှောင်ရှောင်ကမေးလိုက်သည်။

သားသတ်သမားက "ငါ့ဆိုင်ကပိတ်တော့မှာ ၊တကယ်လို့ မင်းလို
ချင်ရင် ၁ပေါင်ကို ဝမ်၁၀နဲ့ပေးလိုက်မယ်"

ဗိုလ်ချုပ်,သခင်မကလယ်လုပ်ဖို့ခေါ်နေတယ်Where stories live. Discover now