<<ស្នូរកាំភ្លើង?ឡានជុងហ្គុក>>អ្នកស្រីចនបានក្រលៀសភ្នែកឃើញឡានជុងហ្គុកឈប់មុខផ្ទះចាស់។
គ្រប់គ្នាក៏ចូលទៅមើលប៉ុន្តែអ្វីដែរមិនគួរអោយជឿនោះគឺប្តីប្រពន្ធមួយគូនេះបានស្លាប់បាត់ហើយ។
<<ជុងហ្គុក!!>>អ្នកស្រីចនស្រែកយ៉ាងខ្លាំងពេលឃើញកូនដេកក្នុងថ្លុកឈាមចំណែកដៃកាន់ដៃថេយ៉ុងមិនលែង។
<<ហុឺៗៗជុងហ្គុក..កូនម៉ាក់ហេតុអីធ្វើបែបនេះ>>
<<ង៉ាៗៗៗៗ>>ម៉ែដោះក៏បីជីវ៉ុនចូលមកគ្រាន់តែក្មេងតូចដែរមិនទាន់មានអាយុមួយខួបឃើញប៉ាៗទាំងពីរភ្លាមស្រែកយំស្ទើរតែគាំង។ម៉ែដោះក៏បីចេញទៅខាងក្រៅវិញ។
<<ថេយ៉ុង..ជុងហ្គុក..ហេតុអីពួកឯងគិតខ្លីម្ល៉េះ>>លោកចនគាត់ក៏ចង់យំដែរតែខំទប់មិនអោយស្រក់។
<<អាក្មេងឆ្កួត..មកពីឯងទើបកូនយើងបែបនេះ>>អ្នកស្រីចនក៏ទៅកញ្ឆក់កញ្ឆែងថេយ៉ុង។
<<ឈប់!បានហើយ!!ផាច់>>លោកចនចាប់អ្នកស្រីចនចេញអ្នកស្រីចនមិនស្តាប់ក៏ទះកំផ្លៀងមួយដៃទៅ។
<<នេះបងទះអូនការពារវា?>>អ្នកស្រីចនសឹងមិនជឿយកគ្នាជិត30ទៅហើយទើបតែម្តងដែរលោកចនហ៊ានទះគាត់។
<<អូនឈប់ឆ្កួតទៅបានទេ..មកពីអូនបំបែកពួកគេ..អីលូវកូនទាំងពីរក៏ស្លាប់បាត់ចៅក៏កំព្រា..ប៉ាតូចរបស់គេកំព្រាហើយអីលូវមកកូនកំព្រាទៀត>>លោកចនដឹងថាថេយ៉ុងកំព្រាព្រោះតែជុងហ្គុកបានប្រាប់គាត់ខ្លះៗ។
<<ឆាប់យកពួកគេទៅវិមានជុងហ្គុកទៅ>>លោកចនក៏បញ្ចាទៅកូនចៅរបស់គាត់
ក្រោយពីយកសាកសពជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងទៅវិមានហើយលោកចនក៏មកចាត់ការរៀងរៀបការបានរួចស្រាច់ដោយគ្រួសារជីយ៉ាងគឺអត់លិឌទាំងអស់់។
វិមានជុងហ្គុក:
នៅក្នុងវិមានរបស់ជុងហ្គុកពេលនេះមានតែសម្លេងត្រហោយំពេញវិមានម្នាក់ៗចង់សន្លប់អស់ហើយ។ព្រោះតែទទួលយកមិនបានទេអាយុក៏តិចហើយមកស្លាប់ទាំងពីរនាក់បែបនេះអ្នកណាទទួលយកបានទៅ។
