<<គឺអូនមីនយល់ច្រលំបន្តិចនិងណាប៉ាអញ្ចឹងខ្ញុំសុំឡើងទៅខាងលើសិនហើយ>>ស៊ូហ្គាក៏រត់ឡើងទៅខាងលើរកជីមីនមិនដែរមកផងមិចដឹងថាបន្ទប់ជីមីនមួយណាទៅ។
តុតុតុ
<<អ្នកណា?>>កំពុងតែក្តៅចិត្តហុយដូចផ្សែងផងមិនដឹងថាអ្នកណាមកគោះទ្វាទេ។
<<គឺបង..បងមក..អូយ>>
ប្រាវ**ស៊ូហ្គាឮសម្លេងជីមីនហើយក៏បើកទ្វាចូលមកតែក៏ត្រូវជីមីនគប់ថូផ្កាមកចំក្បាលបែករហូតហូឈាមចេញមក។
<<នេះអូនធ្វើឆ្កួតស្អីជីមីន!!>>ស៊ូហ្គាក៏ស្រែកសម្លុតទៅជីមីនយ៉ាងខ្លាំងលាន់ពេញបន្ទប់។
<<ឆ្កួត?ចុះបងមិនឆ្កួតទេហេស៎>>ជីមីនក៏ស្រែកដាក់នាយវិញ
<<ចុះអូនមានសួរបងទេថាវាជាការពិតឬអត់សូម្បីតែបងចង់បកស្រាយក៏អូនមិនស្តាប់..អូនគិតថាខ្លួនឯងត្រូវទៀតឬ>>ស៊ូហ្គានៅតែស្រែកសម្លុតជីមីនមិនឈប់ឈាមនាយក៏ហូមកច្រើន។
<<បងគិតថាអូនខុសឬ?>>ជីមីនក៏ស្រែកតបទៅនាយវិញទាំងភ្នែករលីងរលោង។
<<មិនទាន់រៀបការផងចរិកអូនបែបនេះ..អូនមិនទុកចិត្តបងអូនមិនជឿបង..យកគ្នាបានយូឬអត់បើអញ្ចឹងនោះ>>សម្លេងឈ្លោះទាស់ទែងគ្នាឮកាន់តែខ្លាំងរហូតឮដល់លោកផាកនៅជាន់ក្រោមធ្វើអោយគាត់នៅមិនសុខចង់ឡើងមកសួរនាំតែមិនហ៊ាន។
<<លោកចេញទៅ..ហុឹក.ចរិកមិនល្អទេលោកទៅវិញទៅ..ខ្ញុំមិនត្រូវការលោកទៀតទេ..ហុឹកៗចេញទៅៗ>>ជីមីនយំស្រែកដេញស៊ូហ្គាអោយចេញពីបន្ទប់ខ្លួនដោយប្តូរសព្វនាម។
<<ហុឹស..>>ស៊ូហ្គាមិនមាត់ហើយក៏ដើរទៅវិញទៅទុកអោយជីមីនអង្គុយយំម្នាក់ឯងយ៉ាងខ្លាំង។
<<ហុឹក..ៗៗបើមិនកើតមិនបាច់យកគ្នាទេ..ហុឹក.>>ជីមីនអង្គុយយំខ្ទប់មុខក្នុងបន្ទប់
<<អ៎ា!!មកវិញហើយមានរឿងអីមែនទេបានជាឮសម្លេងខ្លាំងម្ល៉េះ?>>លោកផានក៏សួរទៅស៊ូហ្គា
<<គ្មានអីទេប៉ាខ្ញុំទៅវិញហើយ>>ស៊ូហ្គាខ្ទប់ក្បាលដើរចេញទៅវិញបាត់។
