ဆေးရုံကုတင်ပေါ်က
မေ့လဲနေတဲ့ဂျောင်ကုကိုကြည့်ပြီး ထယ်ယောင်း
ငူငူငိုင်ငိုင်ကြည့်ပြီး တွေဝေနေမိသည်။
ခုနကဆရာ၀န်ပြောသွားတာက
ဂျောင်ကု ကအကောင်းကြီးကနေ
ကင်ဆာပိုင်းကပိုထိလာတာတဲ့။
သူအချိန်ကိုနောက်ပြန်မဆုတ်ခင်က
ဂျောင်ကုဒီလိုအချိန်သူနဲ့ရှိနေတုန်းက
တစ်ကယ်ကိုအကောင်းကြီးပါ အခုထဖြစ်
တာကအချိန်နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ သူဂျောင်ကုကိကယ်ဖို့အချိန်ကတိုတောင်းနေတာလား။
တစ်ကယ့်တစ်ကယ်ကျ ထယ်ယောင်း
ဘလိုကယ်ရမလဲမသိသေးပေ။
"အ့ ငါ့ခေါင်း'
ရုတ်တရက်ကြီးဂျောင်ကု
နိုးလာတော့ အပြင်မှာစောင့်နေတဲ့
မင်ယူနဲ့နသန်ကိုပါထယ်ယောင်းပြေး
ခေါ်ပြီး ဆရာ၀န်ကလည်းလာပြီး
ဆေးပြန်စစ်ပေးသည်။
အပြင်ကိုထွက်ပြီးနသန်တို့နှင့်
လိုအပ်တာတွေသောက်ရမည့်ဆေးတွေကို
ပိုပေးနေသည် အခန်းထဲမှာကျန်ခဲ့တာက
ဒုဓလီလေးရယ် ဂျောင်ကုရယ်သာ။
"ဂျောင်ကု အဆင်ပြေရဲ့လား
ဘယ်နားနာနေသေးလဲ ကျတော့်ကိုပြောလေ
ရေသောက်ချင်လား နေဦးနော်'
ထယ်ယောင်းအမြန်ပင်ထကာ
ရေခပ်ပေးနေစဉ်။
"မောင်လို့ပြန်ခေါ်ပါဦးလား ဒုဓလီလေး'
*ခွမ်း*
ဂျောင်ကုက မဟုတ်မှ
အတိတ်ကိုမှတ်မိနေတာလား။
"သခင် ဘာဖြစ်လို့လဲ'
ထယ်ယောင်းဂျောင်ကုကိုကြောင်ကြည့်
နေတုန်းမင်ယူနဲ့နသန်က၀င်လာသည်။
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး
ငါတို့ ပြန်ကြတော့မလား'
"သခင်ဒီမှာအနားယူဖို့လိုသေးတယ်'
"ဒုဓလီလေးတို့နေရာပဲ
ပြန်ကြမယ်လေ'
ဂျောင်ကုကသာမင်ယူတို့နဲ့ပြောနေတာ
ထယ်ယောင်းကအခုထိငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး
ဂျောင်ကုကိုကြည့်ပြီးကြောင်နေတုန်း။
ခုနကမောင်လို့သုံးနှုန်းလိုက်တာ
ဒုဓလီလေးသေချာကြားလိုက်ပါသည်။
"ငါတော့ပြန်ချင်နေပြီ
ဟိုမှာကအနားယူလို့ကောင်းတယ်လေ
မင်ယူကားသွားပြင် စံအိမ်ကိုမ၀င်တော့ဘူး
တန်းပြန်မယ်'
YOU ARE READING
ဒုဓလီထယ် (season-2)
Fanfictionတစ်ဖန်ပြန်လာဦးမှာ..မင်းကိုရဖို့ပဲမောင်။ Song_Tie me down
