«ត្រូវចាំលោកគឺជាកម្មសិទ្ធរបស់ខ្ញុំតែម្នាកគត់ ចន ជុងហ្គុក.....»
...............
«ដេកជាមួយគេមួយយប់ប៉ុន្មានមកដេកជាមួយខ្ញុំមកខ្ញុំឲ្យលោកលើសគេគុណនឹងពី ?»នារីម្នាក់
«ខ្ញុំមិនមែនជាប្រុសលក់ខ្លួននោះទេ?»ជុងហ្គុក
«កុំលេងរឹកពេកមើលប្រាប់មកតម្លៃប៉ុន្មានខ្ញុំឲ្យ»នារីម្នាក់
«ប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមិនមែនប្រុសលក់ខ្លួន?»ជុងហ្គុក
«ស្អាតអញ្ចឹងប្រហែលជាកម្លាំងខ្លាំងហើយមើលទៅបានជាលោកគីម ថេយ៍យ៉ុង យកតាមខ្លួន»នារីម្នាក់
«ស្អាតហើយបើនិយាយពីកម្លាំងវិញណាគឺប្រហែលជានាងទប់មិនជាប់នោះទេមើលទៅ ?»ថេយ៍យ៉ុង
«ខ្លាំងអញ្ចឹងខ្ញុំចូលចិត្ត...»នារីម្នាក់
«កុំសូម្បីតែប៉ះរបស់យើង.....»ថាយ៍យ៉ុង
«ថ្ងៃនេះជារបស់ឯងតែថ្ងៃក្រោយអាចជារបស់យើងក៏ថាបានដែល....»នារីម្នាក់
«កុំសូម្បីតែគិត......
...............
«ពេញចិត្តឯងហើយមែនទេដែលគេហៅយើងថាជាប្រុសលក់ខ្លួន ?»ជុងហ្គុក
«ចុះលោកជាប្រុសលក់ខ្លួនដូចជាគេនិយាយដែលទេ ?»ថេយ៍យ៉ុង
«ទេយើងមិនមែនជាប្រុសលក់ខ្លួននោះទេ»ជុងហ្គុក
«ធ្វើជាមនុស្សរបស់ខ្ញុំទៅលោកនឹងទទួលបានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងពីយើង ?»ថេយ៍យ៉ុង
«យើងៗ.......
.............
«ត្រូវចាំលោកជារបស់ខ្ញុំតែម្នាក់គត់ ចន ជុងហ្គុក» ថេយ៍យ៉ុង
«ទេយើងជាយើង....! យើងមិនមែនជារបស់អ្នកណាទាំងអស់»ជុងហ្គុក
«ខ្ញុំប្រាប់ទៅចុះកាលដែលលោកជំទាស់និងយើងគឺមិនទទួលបានផលល្អនោះទេយល់ដែលទេ ?»ថេយ៍យ៉ុង
«យើងមិនខ្លាច.....»ជុងហ្គុក
«ក៏សាកមើលទៅ......?
...............
«ថ្ងៃណាមួយយើងនឹងចាកចេញពីឯងឲ្យបាន គីមថេយ៍យ៉ុង ?»ជុងហ្គុក
«ទម្រាំដល់ថ្ងៃនោះលោកលង់ស្រឡាញ់ខ្ញុំមុនបាត់ទៅហើយ»ថេយ៍យ៉ុង
«យើងគ្នាថ្ងៃលង់ស្រឡាញ់ឯងនោះទេ »ជុងហ្គុក
«ខ្ញុំរងចាំមើល......
. ..............
ឆ្វាច់ៗ........
«អាយ.....ឈឺបានហើយ.....»ជុងហ្គុក
«នេះជាទោសដែលលោកមិនស្ដាប់សម្ដីខ្ញុំ»ថេយ៍យ៉ុង
ឆ្វាច់ៗ.....
«អាយ......ឈឺ......
«នេះជាកាប្រមាណបើមានលើកក្រោយកុំថាខ្ញុំមិនបានប្រាប់ឲ្យសោះ»ថេយ៍យ៉ុង
ឆ្វាច់ៗ.......
«សុំទោសព្រោះស្រឡាញ់ទើបខ្ញុំឃុំឃាំងលោក......
ជួបគ្នាឆាប់ៗ.........
