ផាំងៗ.....
«ថេយ៍ៗ / អាល្អិត....ប្រយ័ត្ន...»ជីមីនយ៉ុនហ្គីនឹងជុងហ្គុកស្រែកឡើងបែកសំឡេងទៅហើយនៅពេលដែរឃើញលោកដុងហ្សុកតម្រង់កាំភ្លើងបាញ់មកកាន់អាល្អិត
«មីនៗ...ពូៗ....អ្ហឹក.....»អាល្អិតរត់មិនទាន់ទាំងដល់មនុស្សធំផងក៏ស្រាប់តែគ្រាប់កាំភ្លើងបាញ់ទំលុះគេពីក្រោយរហូតធ្លុះមកខាងមុខបាត់ទៅហើយ
«ថេយ៍ៗ........អាល្អិត.....»មនុស្សធំទាំងបីគ្រាន់តែឃើញបែបនេះភ្លាមក៏រត់ចូលទៅរកអាល្អិតហើយស្រែកឡើងមួយអស់សម្លេងតែម្ដងហើយ
«ថេយ៍ៗ.....ហ្ហឹកៗ.....ថេយ៍ៗកុំកើតអីណា....»ជីមីនដែលរត់មកដល់ក៏លើកអាល្អិតមកបីរួចក៏និយាយឡើងមកលាយជាមួយទឹកភ្នែកមកជាមួយផងដែល
«អាល្អិតៗ.....កុំកើតអីណាយើងសុំអង្វរអាល្អិត»ជុងហ្គុកដែលអង្កុយក្បែរនោះក៏និយាយឡើងមកផងដែល
«មីនៗ...ពូៗ...ណាម៉ាក់ៗប៉ាៗហ៎មិចគាត់អត់មកមួយចឹង»អាល្អិតនិយាយចេញមកខ្សាវស្ទើរតែស្ដាប់មិនបានទៅហើយពេលនេះ
«ម៉ាក់ៗប៉ាៗគាត់នៅចាំថេយ៍ៗនៅខាងក្រៅណាថេយ៍ៗកុំកើតអីណាបន្តិចទៀតគាត់មកដល់ហើយតែពេលនេះយើងទៅពេទ្យសិនណា»ជីមីននិយាយតបទៅកាន់អាល្អិតវិញដោយលាយលំជាមួយនឹងទឹកភ្នែក
«ឈឺៗ.....ថេយ៍ៗឈឺៗ....ហុិកៗ.....»អាល្អិតដែលមិនដែលយំពេលនេះគឺគេយំចេញមកហើយគេចង់ប្រាប់ថាគេឈឺខ្លាំងណាស់
«ហ្ហឹុកៗ....ថេយ៍ៗកុំមើតអីណាហ្ហឹកៗ....»ជីមីនមិនដឹងធ្វើយ៉ាងមិចនោះទេពេលនេះគឺគេមានតែយំចេញមកប៉ុណ្នោះ
«អាល្អិតៗ.....កុំកើតអីណា៎ៗ.....ចាត់ទុក្ខថាយើងសុំអង្វរឯងណា៎ៗ»ជុងហ្គុកដែលឃើញអាល្អិតក្លាយទៅជាបែបនេះគេស្ទើរតែគាំងទៅហើយនៅពេលដែលមកឃើញមនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់មកស្រែកយំថាឈឺបែបនេះគេក៏ឈឺដែល
«ថេយ៍ៗ.....កូនប៉ា / កូនម៉ាក់...»លោកគីមនឹងអ្នកស្រីគីមដែលរត់មកដល់ភ្លាមក៏ឃើញកូនដែលគាត់ស្រឡាញ់លើសជីវិតរបស់ពួកគាត់ទៅទៀតស្ថិតនៅក្នុងសភាពបែបនេះពួកគាត់ស្រើរតែសន្លប់ទៅហើយលោកអើយ
«ប៉ាៗម៉ាក់ៗ.....ឈឺៗ.....ហិុកៗ...ថេយ៍ៗឈឺៗ....»អាល្អិតគ្រាន់តែឃើញប៉ាម៉ាក់របស់គេមកភ្លាមគេក៏បែទៅយំដាក់គាត់ភ្លាមតែម្ដង
«ថេយ៍ៗកូនប៉ាកុំកើតអីណាកូនណាចាំប៉ាៗនាំកូនទៅពេទ្យណាទ្រាំបន្តិចណាកូនណា»លោកគីមដែលលើកអាល្អិតមកបីគាត់ក៏និយាយឡើងមកកាន់អាល្អិតវិញ
«លាន (ឃ្លាន) ថេយ៍ៗលាន (ឃ្លាន) ប៉ាៗម៉ាកៗ»អាល្អិតនិយាយតបទៅកាន់លោកគីមនឹងអ្នកស្រីគីមវិញទាំងសម្លេងខ្សាវៗសឹងតែស្ដាបើមិនឮទៅហើយពេលនេះគឺគេខ្សោយកាន់តែខ្លាំងហើយ
«បាទៗចាំប៉ាៗឲ្យគេរៀបចំម្ហូបដែលថេយ៍ៗចូលចិត្តឲ្យច្រើនណាតែថេយ៍ៗត្រូវតែទ្រាំសិនណាកូនណា»លោកគីមពេលនេះគាត់ទប់ទឹកភ្នែកលេងជាប់ហើយនៅពេលដែលឃើញកូនដែលគាត់ស្រឡាញ់លើសជីវិតគាត់ត្រូវមកស្ថិតក្នុងសភាពបែបនេះនោះ
«ងុយគេងហា៎ប៉ាៗ.....ថេយ៍ៗងុយគេងហា៎ស....ថេយ៍ៗឆុំ (សុំ) គេងតិចសិនណាចាំភ្ញាក់ចាំញាំុបាយជាមួយនា ( គ្នា ) ណា»ថាហើយអាល្អិតក៏បិទភ្នែកបាត់មាត់ឈឹងតែម្ដងទៅ
«ថេយៗ......»
Skip.......
«លោកគ្រូពេទ្យៗទៅណាបាត់ក្បាលទៅណាអស់ហើយឬចង់ឲ្យយើងដុតកម្ទិចទីនេះហើយមែនទេ»ជុងហ្គុកដែលបីអាល្អិតរត់ចូលមកក្នុងមន្ទីពេទ្យគេស្រែកឡើងផ្អើលមន្ទីពេទ្យទៅហើយ
«លោកជុងហ្គុកស្ងប់អារម្មណ៍សិនណាលោកមានការអ្វីមែនទេបាទ»លោកគ្រូពេទ្យក៏នាំគ្នារត់មករកជុងហ្គុក
«លោកមិនឃើញគូដណ្ដឹងខ្ញុំស្ថិតនៅក្នុងសភាពគ្រោះថ្នាក់តើមែនទេ?»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់លោកគ្រូពេទ្យវិញ
«ចិត្តត្រជាក់ៗសិនទៅចាំខ្ញុំនិងព្យាយាមឲ្យអស់ពីសម្ថភាព»គ្រូពេទ្យក៏និយាយតបទៅវិញ
«លោកគ្រូពេទ្យជួយកូនខ្ញុំផងលោកគ្រូពេទ្យ»លោកគីដែលចូលមកជាមួយគាត់ក៏និយាយទៅកាន់លោកគ្រូពេទ្យ
«បាទលោកគីម»ថាហើយពួកគេក៏យកអាល្អិតចូលទៅក្នុងបន្ទប់សង្រោះបន្ទាប់បាត់ទៅ
«សូមកុំឲ្យថេយ៍ៗកើតអីទៅចុះលោកបង»អ្នកស្រីគីមនិយាយទៅកាន់លោកគីមគាត់ពិតជាស្លុតចិត្តខ្លាំងណាស់ពេលនេះ
«ថេយ៍ៗប្អូនបង....ហិុកៗ....»ជីមីនវិញគឺថាគែយំស្ទើរតែខ្សោះពីខ្លួនទៅហើយពេលនេះ
«កុំយំអីណាអាល្អិតគេច្បាស់ជាមិនអីនោះទេឯងកុំបារម្មណ៍អី»យ៉ុនហ្គីដែលអង្កុយឱបជីមីនផងគេនិយាយលួងលោមជីមីនផងថាកុំឲ្យគេគិតច្រើនពេក
«សូមឲ្យដូចមាត់លោកនិយាយទៅចុះហិុកៗ...»ជីមីននិយាយតបទៅកាន់យ៉ុនហ្គីវិញ
«បានហើយឈប់យំទៅណា»ថាហើយយ៉ុនហ្គីក៏លើកដៃរបស់ខ្លួនទៅជួតទឹកភ្នែកឲ្យជីមីន
«បើកូនយើងកើតអីនោះឯងនឹងស្គាល់យើងកាន់តែច្បាស់មិនខាននោះទេអាដុងហ្សុក»លោកគីនិយាយឡើងមកតែម្នាក់ឯងតិចៗ
«ឯងហ៊ានធ្វើឲ្យគូដណ្ដឹងយើងក្លាយទៅជាបែបនេះឯងនឹងត្រូវទទួលរាប់រងវាគុណនឹងពីឯងចាំមើលទៅអាចង្រៃយ៍»ជុងហ្គុកនិយាយឡើងមកទាំងក្ដាប់ដៃយ៉ាងណែកតែម្ដងហើយគេពិតជាខឹងខ្ងាំងណាស់ពេលនេះគឺថាស្ទើតែផ្ទុះចេញមកទៅហើយ
មួយសន្ទុះក្រោយមក......
ក្រាក ....
«លោកគ្រូពេទ្យគូដណ្ដឹងខ្ញុំគេយ៉ាងមិចហើយមិចមិនឆ្លើយគរហើយមែនទេហា៎ស»ជុងហ្គុកគ្រាន់តែឃើញលោកគ្រូពេទ្យបើទ្វារចេញមកគេក៏រត់ចូលទៅសួរភ្លាមតែម្ដង
«មែនហើយលោកគ្រូពេទ្យកូនខ្ញុំយ៉ាងមិចហើយ»លោកគីមក៏និយាយបន្តពីក្រោយជុងហ្គុល
«គឺថាអ្នកប្រុសតូចគាត់ផុតគ្រោះថ្នាក់ហើយបាទ»គ្រាន់តែឮចម្លើយចេញពីមាត់លោកគ្រូពេទ្យភ្លាមអ្នកគ្រប់គ្នាដែលនៅទីនោះធូទ្រូងហើយក៏សប្បាយចិត្តសឹងតែហោះទៅហើយ
«យូណាស់មិចក៏មិនឆាប់ប្រាប់»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់លោកគ្រូពេទ្យវិញ
«បានហើយក្មួយជុងកូនថេយ៍គេផុតគ្រោះថ្នាក់ហើយក្មួយឈប់បារម្មណ៍ទៅ»លោកគីមក៏ចូលទៅឃាត់ជុងហ្គុកចំណែកឯជុងហ្គុកវិញក្រោយឮលោកគីមនិយាយគេក៏រំងាប់អារម្មណ៍របស់គេវិញ
«តើខ្ញុំអាចូលទៅមើលកូនរបស់ខ្ញុំបានហើយតើមែនទេលោកគ្រូពេទ្យ?»លោកគីមបែរមកនិយាយជាមួយលោកគ្រូពេទ្យវិញ
«បាទលោកគីមលោកអាចចូលមើលបានតែកុំបង្កជាសម្លេងដលើគេណាព្រោះថាគេត្រូវកាសម្រាកយកកម្លាំងសិនណាបាទ»លោកគ្រូពេទ្យគាត់ក៏និយាយតបទៅកាន់លោកគីមវិញ
«បាទលោកគ្រូពេទ្យ»ថាហើយពួកគាត់ក៏នាំគ្នាចូលទៅមើលអាល្អិតទាំងអស់គ្នាតែម្ដង
«ឆាប់ដឹងខ្លួនណាកូនប៉ាសឺុតៗ»លោកគីមគ្រាន់តែចូលមកដល់គាត់ក៏និយាយតិចរួចក៏ឱនទៅថើបអាល្អិតពីរខ្សឺតតែម្ដង
«លោកពូតើខ្ញុំអាសុំថើបអាល្អិតបានដែលទេណាមួយគេក៏ជាគូដណ្ដឹងខ្ញុំដែលតើលោកពូ?»ជុងហ្គុកគ្រាន់តែឃើញលោកគីមថើបអាល្អិតភ្លាមក៏កើតចិត្តច្រណែនតែម្ដងហើយគេក៏និយាយសុំលោកគីមថើបអាល្អិតដែល
«ថើបទៅចឹងទាន់គេគេងលក់តែគេភ្ញាក់មកឯងលេងបានថើបហើយ»លោកគីមក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញទាំងរាងអស់សំណើចបន្តិចដែល
«អគុណលោកពូ»ថាហើយជុងហ្គុកក៏ចូលទៅជិតអាល្អិតរួចក៏
«សឺុតៗ.....ឆាប់ជាណាអាល្អិតមកឈ្លោះគ្នាជាមួយយើងបន្តទៀតណាដឹងទេថាយើងអប្សុកណាស់នៅពេលដែលឯងក្លាយទៅជាបែបនេះនោះ»ជុងហ្គុកនិយាយទៅកាន់អាល្អិតតិចៗតែម្នាក់ឯង
«បាហើយក្មួយទៅសម្រាកចុះចាំស្អែកចាំមកមើលគេម្ដងទៀតក៏បានដែលណាមួយថ្ងៃនេះពួកក្មួយក៏ហត់ណាស់ទៅហើយ»លោកគីមនិយាយទៅកាន់ជុងហ្គុកនឹងយ៉ុនហ្គីឲ្យពួកគេទៅសម្រាកសិនទៅ
«បាទលោកពូ»ពួកគេក៏មិនបានប្រកែកថាអ្វីដែលថាហើយពួកគេក៏ត្រឡប់ទៅភូមិគ្រឹះរៀងៗខ្លួនបាត់ទៅ.
កាត់មកព្រឹកឡើងតែម្ដង......
ក្រាក.....
«ឆាប់ភ្ញាក់មកណាអាល្អិតយើងនឹងសម្លេងឯងណាស់ដឹងទេ...សឺុតៗ... »ជុងហ្គុកដែលចូលមកដល់នោះគេក៏ចូលទៅជិតអាល្អិតរួចក៏និយាយឡើងមកហើយថែមទាំងឆ្លៀតថើបទៀតផង
«យើងខានថើបមាត់ឯងយូរហើយអាល្អិតចឹងយើងសុំថើបមាត់មួយសិនណា......អឹុមៗ
«អាយៗ.....ផាច់ៗ..
«អ៊ួយ.......
★ចូលឆ្នាំចិនចង់សុំអីពីមីនៗអត់នឹង🤣🤣★
