«អាយ៉ុនអាចង្រៃយ៍....»ជុងហ្គុកគេពិតជាក្នាញ់នឹងមិត្តគេម្នាក់នេះពិតមែនហើយថីនឹងសុខៗមកវាយកូថគូដណ្ដឹងរបស់គេនឹងអាយ៉ុននេះយ៉ាប់មែនវើយ
ដឹប...
«អ៊ួយ.....អាចង្រៃយ៍ហ្គុកនេះឯងមកធាក់យើងធ្វើអីអ៊ួយយ៉ួយបាក់ចង្កេះអាញ់អស់ហើយទេដឹងនេះអាមិត្តចង្រៃយ៍»យ៉ុនហ្គីនិយាយទៅកាន់ជុងហ្គុកទាំងឆ្ងល់អានេះស្អីវាសុខៗមកធាក់គេមួយជើងឡើងផ្ងាកក្រោយនឹងយ៉ាប់មែនហើយ
«អាណាឲ្យហែងវាយគូថអាល្អិតធ្វើអីហាស៎មុននេះ..?គេជាគូដណ្ដឹងរបស់យើងយើងមិនទាន់ទាំងបានប៉ះផងហើយអាឯងនឹងជាស្អីបានជាមកវាយគូថអាល្អិតនឹងហាស៎?»ជុងហ្គុកគេនិយាយតបទៅកាន់យ៉ុនហ្គីវិញហើយប្រាប់ពីមូលហេតុដែលគេធាក់យ៉ុនហ្គីមុននេះ
«អ៎ៗ.....ឯងយកអាល្អិតនេះធំជាងយើងហេស៎ហាស៎អាហ្គុក»យ៉ុនហ្គីក៏និយាយតបទៅកាន់ជុងហ្គុកវិញក្រោយពីឮពីមូលហេតុដែលមិត្តគេធាក់គេមួយជើងមុននេះ
«អឺៗ.....អាយ៉ុនអាញ់ភ្លេចខ្លួនទេមុននេះ...ហ៎កនេះឯងចង់យកអាល្អិតនេះទៅធ្វើស្អីក៏បានតាមតែចិត្តឯងនេះយកទៅ»ជុងហ្គុកនេះក៏ណាស់ទៀតព្រមឲ្យគេយកគូដណ្ដឹងរបស់ខ្លួនទៅធ្វើស្អីក៏បានតើគេកំពុងតែគិតស្អីនឹងយ៉ាប់មែនហើយប្រូហ្គុកនេះ
«អើៗ......ចឹងបានសមជាមិត្តរបស់យើងមោះអាល្អិតឯងត្រូវធ្ងន់មិនខានទេលើកនេះ»ថាហើយយ៉ុនហ្គីក៏ចូលទៅយកអាល្អិតចេញពីដៃរបស់ជុងហ្គុកភ្លាមតែម្ដង
«អាយៗ.....លែងៗកុំមកប៉ះថេយ៍ៗណា...អាយៗដាក់ថេយ៍ៗចុះភ្លាម»អាល្អិតស្រែកផងរើផងតែនៅតែមិនបានឈ្នះកម្លាំងរបស់មនុស្សធំដ៏ដែល
«ស្ងាត់មាត់អាល្អិតយើងវាយទៀតឥលូវនឹងកុំមកស្រែកនោះហាស៎ហានៅទីនេះហើយអាល្អិតចាំមើលតើឯងចុះរួចឬអត់»យ៉ុនហ្គីនិយាយរួចក៏យកអាល្អិតទៅដាក់នៅលើដើមស្វាយមុខភូមិគ្រឹះដែលរាងខ្ពស់បន្តិចធ្វើឲ្យអាល្អិតចុះទៅណាក៏មិនកើត
«អាយៗ....ដាក់ថេយ៍ៗចុះថេយ៍ៗលាចពស់ (ខ្លាចខ្ពស់) អាតាមោចឆៅ (ខ្មោចឆៅ) »អាល្អិតស្រែកចាចតែម្ដងហើយនៅពេលដែលយ៉ុនហ្គីចាប់យកគេទៅដាក់នៅលើដើមស្វាយបែបនេះ
«អត់ចង់....មិចមិនខ្លាំងទៀតទៅហាស៎អាល្អិតហើយបើចង់ចុះក៏ចុះមកខ្លួនឯងទៅយើងមិនខ្វល់ទេយល់»យ៉ុនហ្គីនិយាយតបទៅកាន់អាល្អិតវិញទាំងគ្មានការអាណិតសូម្បីតែបន្តិចតែម្ដង
«អាយ៉ុនងាប់គូដណ្ដឹងអាញ់ទេដឹងហាស៎»ជុងហ្គុកក្រោយឃើញបែបនេះភ្លាមគេក៏និយាយទៅកាន់មិត្តភ្លាមតែម្ដង
«កុំចេះ....វាមិនស្លាប់ទេអាហ្គុក»យ៉ុនហ្គីក៏និយាយតបទៅកាន់មិត្តវិញ
«អឺៗ....អាញ់តាមតែហែងទែអាយ៉ុនតែមានរឿងអីអាញ់អត់ដឹងទេវើយ»ជុងហ្គុកនិយាយតបទៅកាន់យ៉ុនហ្គិវិញ
«អឺៗ....អាញ់ដឹងហើយហែងកុំភ័យពេកទៅមើល»យ៉ុនហ្គីក៏តបទៅវិញ
«អាតាមោចឆោ (ខ្មោចឆៅ) ដាក់ថេយ៍ៗចុះភ្លាម....ថេយ៍ៗលាចពស់ (ខ្លាចខ្ពស់) ហឹុកៗ...»លើកនេះអាល្អិតមកតែម្ដងអាមនុស្សប្រាប់ថាគេខ្លាចខ្ពស់ហើយនៅមិនស្ដាប់ទៀតណាស់
«អត់ខ្វល់....យើង...»យ៉ុនហ្គីនិយាយមិនទាន់ទាំងចប់ផងស្រាប់តែមានសម្លេងមួយបានបន្លឺឡើងមកកាន់គេ
«លោកយ៉ុននឹងលោកជុងហ្គុកធ្វើអីថេយ៍ៗនឹង»ជីមីនចូលមកក៏ឃើញអាល្អិតនៅលើកដើមស្វាយគេក៏ចោទសួរទៅកាន់មនុស្សធំទាំងពីតែម្ដង
«អឺៗ....គឺៗ...ជីមីនហា៎...អឺៗ....»យ៉ុនហ្គីកំពុងតែភ័យហើយពេលនេះតើឲ្យគេឆ្លើយយ៉ាងណាទៅកាន់ជីមីនទៅលោកអើយ
«បងមីនៗ....ហឹុកៗ.....អាយ... »អាល្អិតនិយាយមិនទាន់ទាំងចប់ផងស្រាប់តែកាយដ៏តូចល្អិតរបស់គេត្រូវបានរបូតធ្លាក់ចុះមកពីលើដើមស្វាយតែម្ដង
«ថេយ៍ៗ / អាល្អិត....»មនុស្សធំទាំងបីស្រែកឡើងមកព្រមគ្នាតែម្ដងហើយនៅពេលដែលឃើញអាល្អិតរបូតធ្លាក់ចុះមកបែបនេះ
«ថេយ៍ៗ.....ហឹុកៗ....ថេយ៍ៗកុំកើតអីណា»ជីមីនដែលរត់ចូលទៅដល់ក៏លើកអាល្អិតមកបីទើបដឹងថាអាល្អិតបានសន្លប់បាត់ទៅហើយជីមីនគេភ័យយកតែម្ដង
«អឺៗ....អាយ៉ុនឯងតិចងាប់កូនគេទៅអាញ់អត់ដឹងទេវើយ»ជុងហ្គុកក៏និយាយទៅកាន់មិត្តរបស់គេ
«ចប់ទៀតហើយអាញ់តែប៉ុណ្នេះជីមីនខឹងអាញ់កាន់តែខ្លាំងហើយហាស៎អាហ្គុកអើយ»យ៉ុនហ្គីនិងជុងហ្គុកនិយាយខ្សឹបគ្នាតែពីនាក់ដោយមិនបានឲ្យជីមីនស្ដាប់ឮនោះទេ
«ពួកលោកចាស់អស់ហើយមិចក៏លេងអីប្លែកខ្លាំងម្លេះលោកដឹងទេថេយ៍ៗគេខ្លាចខ្ពស់ប៉ុណ្ណាមិចក៏លេងអ្វីមិនចេះគិតបែបនេះ»ជីមីននិយាយទៅកានជុងហ្គុកនឹងយ៉ុនហ្គីរួចក៏បីអាល្អិតដើរចូលទៅក្នុងភូមិគ្រឹះបាតទៅចំណែកឯយ៉ុនហ្គីនឹងជុងហ្គុកវិញគឺថាឈរមើលមុខគ្នាធ្វើភ្នែកស្លឺតែម្ដងហើយពេលនេះពួកគេទាំងពីកំពុងតែភ័យរៀងៗខ្លួនហើយ
«ចប់ហើយអាយ៉ុនអើយអាយ៉ុន»ជុងហ្គុកនិយាយទៅកាន់មិត្តរបស់ខ្លួនដែលឈរនៅក្បែរខ្លួននោះ
«ចប់អីតែហែងហាស៎អាញ់ក៏ចប់ដែលអាហ្គុកអើយអាហ្គុកតែប៉ុណ្នេះអាញ់ប្រហែលជាលែងបានជាន់ទីនេះទៀតផងក៏មិនដឹងហាស៎»យ៉ុនហ្គីក៏និយាយតបទៅកាន់មិត្តរបស់ខ្លួនវិញទាំងធ្វើមុខស្អុយតែម្ដងហើយពេលនេះបើគេមិនសងសឹកអាល្អិតក៏គ្មានរឿងនឹងកើតឡើងដែលតែក៏មកពីអាល្អិតដែលបើចោទតែគេវាយ៉ាងមិចនឹងកើតទៅណ៎ស
«បានហើយឈប់គិតទៅមានតែចាំមើលតែប៉ុណ្នោះអាយ៉ុន»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់យ៉ុនហ្គីវិញទាំងដែលខ្លួនឯងក៏រាងភ័យៗដែលតែធ្វើខ្លួនជាធម្មតា
«អឺៗ.....មានតែបណ្ដោយតាមនឹងហើយហាស៎.»ក្រោយនិយាយរួចហើយពួកគេក៏នាំគ្នាដើចូលទៅខាក្នុងភូមិគ្រឹះជាមួយគ្នាតែម្ដងបើមានរឿងអីត្រូវទាំងពីកុំឲ្យត្រូវតែមួយអត់មួយ
កាត់កន្លះម៉ោងក្រោយមកនៅនឹងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវមនុស្សវ័យកណ្ដាលនឹងវ័យចំណាស់ប៉ុន្មាននាក់កំពុងតែអង្កុយនៅជុំគ្មាដោយយើងមិនទាន់ដឹងនោះទេថាពួកគាត់និយាយអំពីអ្វីនោះ
«អ្នកអូនហៅខ្ញុំមកមានកាអ្វីមែនទេចាស៎?»អ្នកស្រីចនដែលអង្កុយនៅទីនោះក៏និយាយឡើងមក
«គឺមាននឹងហើយអ្នកបងគឺទាក់ទងនឹងរឿងកូនៗរបស់ពួកយើងទាំងពីនឹងណាអ្នកបង»អ្នកស្រីគីមក៏និយាយតបទៅកាន់អ្នកស្រីចនវិញ
«រឿងរៀបការរបស់ខ្ញុំនឹងអាល្អិតមែនទេអ្នកមីងខ្ញុំមិនប្រកែកនោះទេអ្នកមីងខ្ញុំបាទព្រមស្រាប់ហើយបាទ»រកតែអ្នកស្រីចននិយាយមិនទាន់ជុងហ្គុកក៏ស្រែកនិយាយកាត់មុខមុនគាត់ទៅបាត់
«កូនជុងនៅឲ្យស្ងៀមសិនទៅមើលចាំម៉ាក់ជាអ្នកនិយាយជាមួយគាត់»អ្នកស្រីចននិយាយទៅកាន់កូនរបស់ខ្លួនយីអាកូននេះរកតែចាស់និយាយគ្នាមិនទាន់មកនិយាយកាត់មុខទៅកើតចំជាគ្មានដឹងស្អីមែនហើយ
«គឺកូនរំផើបពេកនឹងណាអ្នកម៉ាក់»ជុងហ្គុកក៏និយាយតបទៅកាន់ម៉ាក់របស់គេវិញទាំញញឹមបិតមាត់មិនជិតតែម្ដងហើយពេលនេះ
«កុំទាន់រំភើបទៅមើលក្មួយប្រុសធ្វើចិត្តឲ្យត្រជាក់ៗសិនទៅណា»លោកគីមដែលអង្កុយនៅទីនោះក៏និយាយឡើងមក
«បាទលោកពូ...ហិុកៗ....»ជុងហ្គុកនិយាយតបទៅកាន់លោកគីមវិញទាំងសើចដាក់គាត់តិចៗផងដែល
«មោះចូលសាច់រឿងយើងវិញតើអ្នកអូនហៅពួកខ្ញុំមកប្រញាប់ប្រញាល់បែបនេះមានរឿងអ្វីដែលទៅ»អ្នកស្រីចនក៏និយាយឡើងមក
«គឺថាកាលដែលគ្រួសាររបស់ខ្ញុំហៅមកបែបនេះគឺមានរឿងខ្លះត្រូវយាយគ្នានឹងណាអ្នកបង»អ្នកស្រីគីមក៏និយាយតបទៅវិញ
«រឿងអ្វីទៅអ្នកអូន?»អ្នកស្រីចនក៏តបទៅវិញ
«គឺរឿងរបស់កូនៗទាំងពីនឹងណាអ្នកបង»អ្នកស្រីគីមក៏និយាយតបទៅវិញ
«អ្នកអូនចង់គិយ៉ាងមិចវិញទៅបងតាមតែអ្នកអូនទេណា»អ្នកស្រីចនក៏និយាយតបទៅវិញ
«ចឹងខ្ញុំសម្រេចចិត្តរួចហើយថានឹងផ្ដាច់ពាក់កូនៗទាំងពីរ»អ្នស្រីគីមក៏និយាយឡើងមក
«ហាស៎ថាមិចផ្ដាច់ពាក់.......
Continues......
ប្រូហ្គុកសេដហើយ
