Traumatisch gebeurtenis

19. Ongerust

Kapser

Ik staar naar de trui in de zak. Hanna hield van die trui. "Kent iemand H...Mieke?!" Hoor ik Jones roepen. Hij verbeterde zichzelf van Hanna naar Mieke. Een glimlach kan ik niet onderdrukken omdat de keren dat Jones een fout maakt klein zijn. Iedereen houd zijn mond. hij pakt zijn telefoon en laat hem aan de mensen zien. "Kent iemand haar?!" Als weer iedereen zijn mond houd zegt hij: "Dit meisje is misschien in levensgevaar! Willen jullie haar niet helpen?!" Iemand in de hoek die is geholpen door de ambulancebroeders zegt. "Ze hielp mij." Die jongen had de trui van Hanna om zijn been. "Ga je me nog meer vertellen?" "Ze zei dat ik niks mocht zeggen. Ik wil haar niet in gevaar brengen." "Luister, wij gaan haar helpen maar dat kan alleen als jij nu alles zegt wat je weet." 

"Ze had een pistool. Ze was aardig, moedig en slim. Zonder haar was de wond waarschijnlijk mijn dood zijn geweest." Als er nog twijfel was of we het over dezelfde dame hadden, dan was die nu weg. Dit klonk precies als Hanna. "Waar is ze?" vroeg Jones. Ik schrok een beetje als dat het goede woord is. Zo ken ik hem niet, normaal is hij onbezorgd en op zijn hoede. Een gezicht van staal. Dit keer zier ik bezorgdheid. Ik wist dat Hanna en hij goed overeen komen. Tot iedereen zijn verbazing. Maar dit is wat anders. Zo zie ik Ki Hong, haar broer, kijken als hij ongerust is.  

"Ze hebben haar meegenomen." zei de jongen met de wond. "Wie?" vroeg ik, al wist ik het antwoord al. "Ze maken me af." "Kijk wil je het meisje wat je heeft geholpen bedanken? Dan moet je ons zeggen WIE haar heeft. Zo kunnen we haar redden." "Sara en Xavie." Ik hoor Jones naar achter stappen. "Nee." hoor ik zacht. "Jullie regelen de rest, wij gaan naar het bureau. Kom mee Kasper." 

Luke 

Xavie en Sara. Eerst dacht ik dat hun misschien gevlucht waren. Ik heb Hanna bij hun op de kamer geplaatst. Omdat ik dacht dat hun te vertrouwen waren. Als ik ze ergens anders had geplaatst was ze misschien hier en hielp ze ons hen te vinden. Dit was mijn fout. 

Buiten zie ik een beweging in mijn ooghoek. Als ik omkijk zie ik net nog wat haar. Dezelfde haarkleur als Sara. Ik ren weg. "Stop politie!" Als ik ook de hoek om ben zie ik haar rennen. Na een paar minuten sta ik dichtbij genoeg om haar te tazeren. 

Ze valt neer. "Je staat onder arrest, je hebt het recht om te zwijgen. Alles wat je zegt kan en zal tegen je gebruikt worden. Je hebt recht op een advocaat." "Wie is dat?" Vraagt evers achter me. "Sara...Onze verdachte." Hij knikt. "Kom naar het bureau." 

Op het bureau aan gekomen heeft Sara een advocaat gebeld. En de advocaat is niemand anders dan Pieter Bello. De meest vervelende advocaat die er is. Hij is goed, dat maakt hem zo irritant, maar ook heel arrogant. 

"Dus...ga je vertellen waar Xavie is."