Wanneer ik (Hanna) getrouwd ben met de man van mijn leven en een liefdevol kind heb denk ik dat mijn leven niet stuk kan. Maar mijn leven is geen sprookje. Na een tragische gebeurtenis staat mijn leven eindelijk weer overeind, maar dan verlangt mijn...
"Alleen ik ga mee." "Nee, die 2 gaan ook mee." zegt Xavie "Nee! Hun hebben niks gedaan. Laat ze gaan." "Ga je dan meewerken?" vraagt Sara. "Ik zal alles doen wat je wilt. Belooft." "Je moet wel, anders heb je een dode op je naam." Sara loopt op mij af. "Spreid je armen." Ik spreid mijn armen, mede omdat ik geen andere keus heb. "Wapen." Ze pakt het wapen af, mijn pistool. "Hoe kom je hieraan!?" vraagt Xavie. Ik denk na. "Gevonden." Hij denkt na. "We hadden onze wapens beter moeten verstoppen." zegt hij daarna. "Meekomen! NU!!" IK word voorruit geduwd. Al heb ik mijn pistool niet meer. Ik heb nog steeds het mes van Luke.
"Ik neem deze." ze graait naar mijn oren en pakt mijn oorbellen af en doet ze zelf in. "Het is jammer dat het zo moet lopen Mieke, ik vond je wel aardig. En je hebt een leuke kleding smaak. Ik bedoel deze oorbellen." Ik moet op mijn tanden bijten om haar niet af te kafferen. Ze duwt me in een busje. "Meekomen."
"D'r uit!" Het busritje was stil. Nu zijn we in...een bos. Xavie pakt me vast en duwt me voorruit, waardoor ik wel moet lopen. Het busje rijd weer weg, met hoogstwaarschijnlijk Sara aan het stuur. Als we in het huisje zijn zegt hij "Waag het om iets te zeggen en ik geef door dat ze in het safehouse iemand moeten afmaken." Dat zorgt er meteen voor dat ik niks meer zeg. Wel neem ik de omgeving in me op. Het is een oud huisje. Op tafel liggen...tatoeagespullen. Is dit een tatoeageshop ofzo. Dan slaat hij me bewusteloos.
Luke
We komen aan bij het safehouse. We rennen de trap op naar de juiste verdieping. Ik trap de deur open. "Hey Sar.." Williams. Ik pak mijn pistool. "Wat doe je hier?" "Ik dacht dat je slimmer was... Luke. Je hebt ondertussen toch wel door wat ik hier doe. Anders heeft Kasper het wel uitgevogelt of niet dan?" Ik stop mijn wapen terug en geef hem een klap. Ik doe hem boeien om en zie dat alle mensen vast gebonden in de ander kamer. "Kasper roep de assistentie maar op." En hij luistert.
Ik zie een man met bloed om zich heen. Ik maak hem los: "Wat is er gebeurt?" "Ben geraakt door een kogel." stoot hij eruit. "Haal die handen nu maar weg." Als hij zijn handen weg haalt zie ik de trui pas goed.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Het is een van de truien van Hanna. "Evers, kan jij voor hem zorgen?" Medisch is nou niet perse mijn beste kwaliteit. "Die..." "Weet ik." Hij loopt naar buiten om verband etc. te halen en over de radio hoor ik hem voor medische assistentie vragen.
Als ik bijna iedereen heb losgemaakt komt een andere vraag weer in mij op. Waar is mijn partner? Ik ben haar niet tegengekomen. "Evers, heb je haar gezien?" "Nee.." Verdomme waar is zij. Ik loop door alle kamers heen en ondertussen hoor ik de assistentie binnenkomen. Die had ik niet meer afgebeld. Nou ja, als we Hanna niet kunnen vinden hebben we die alsnog nodig. "JONES! Waar zit je?!" hoor ik Thomas roepen. "Hier!" Niet veel later verschijnt hij in dezelfde kamer als ik. "Wat doe je?" "Kamer van Hanna." "We kunnen haar niet vinden." "Dan moeten we beter ons best doen. We moeten haar vinden."
