My Stepbrother/HyunLix

Senden İyi Baba Olur

Hyunjin

Felix'e sürpriz yapmak için gitmiştik fakat o bize daha büyük bir sürpriz yapmıştı.. onun doğum günü gelmiştim çünkü artık temelli Kore'ye dönmüştüm. Yaklaşık 1 hafta olmuştu geleli ama ona dokunmaya korkarken o canına kıymıştı.

Hayır ölmemişti. Bundan emindim..

"Felix! Sevgilim!! Sakın.. sakın kapatma gözlerini! Yemin ederim bir daha hiç gitmeyeceğim!"

Kucağımda gerçeklik ve hayal arasında gidip gelen sevgilime baktım. Gözleri kayıyordu sürekli. Neden yapmıştı bunu? Göz yaşlarım üzerine düşerken dudaklarımızı kısa süreliğine birleştirdim.

"Sevgilim.. neden yaptın bunu!? Benim yüzümden değil mi..?"

Yine kendime kızmıştım işte. Arkadakiler bağırıyordu birbirlerine ağlama sesleri birbirine karışıyordu. O sırada bir el omuzuma dokundu.

"Hyunjin.. onu yavaşça kucağına al ambulans geldi."

Chan'a döndüm ve dediği gibi yaptım. Zaten beyaz olan teni daha da soluyordu.. aşağı inip kapıda bekleyen sağlık görevlilerinin yanına gittim ve meleğimi sedyeye bıraktım.

"Bende geleceğim.."

"Pekala. Sadece bir kişi alıyoruz."

Hemen bende bindim ama kendimde değildim. Yüzüne baktıkça ağlıyordum. O sırada sağlık görevlisinden biri konuştu.

"Nefes almıyor!"

Kafamı kaldırıp onlara baktım. Telaşla birşeyler yapıyorlardı ama anlamıyordum.. şok olmuştum. Ölmüş müydü..? Titreyen sesimle konuştum.

"O.. öldü mü..?"

"Şuan için ben birşey diyemem."

Yaklaşık 5 dakika sonra hastaneye gelmiştik. Felix hemen ameliyat haneye alınmıştı..

______

Saatlerdir ameliyat hanenin kapısında bekliyorduk. Çocuklar sürekli bana su içirmeye çalışıyordu ama ben ağlamaktan başka birşey yapamıyordum. O sırada Jeongin kalkıp yanıma geldi.

"Senin yüzünden oldu.. hepsi senin yüzünden! Aptal herif! Nereye kayıp oldun ha?! Bak.. iyi bak! Ne oldu şimdi?! O yine ölümün eşiğinde! Ne değişti ha?!"

"Özür dilerim.. ben.. ben cidden."

"Sen ne ha! Sen diye bir şey mi var lan orospu çocuğu!"

Kafamı eğdim. Bakamazdım.. hepsi benim yüzümden olmuşken onlara bakamazdım.

"Şerefsiz.. eğer o olurda ö-ölürse seni kendi ellerim ile öldürürüm duydun mu??!!"

Yakalarımdan tutarak son ses bağırması ile bir kaç güvenlik gelip Jeongin'i üzerinden almaya çalışmıştı. Hak etmiştim. Herşeyi hak etmiştim ben.

O sırada doktor çıktı. Hemen ayaklandım ve yanına gittim.

"Durumu.. durumu nasıl?"

Doktor biraz üzgün bakıyordu.

"İyi ve kötü haberlerim var."

"İyi ve kötü mü??"

"Evet, öncelikle iyiden başlayım bence. Şuanlık hayati bir tehlikesi yok. Ve olacağını da düşünmüyorum. Fakat kötü haberim ise içtiği birşey midesini delmiş ve yemek yiyemez. Bu yüzden midesi az da olsa düzelene kadar uyutmamız lazım en azından bir süre bize misafir olacak."

Bir süre mi..?

"Bir süre.. ne kadar bir süre?"

"2 ay ya da 4 ay kadar."