My Stepbrother/HyunLix

Senin Tek Ailen Huysuz Çocuk Hyunjin

Felix

Hyunjin ile yıllardır uğramadığımız o evin önündeydik.

İşte tüm hayatımı geçirdiğim o ev..

Görünce biraz hüzünlenmiştim. En güzel ve en kötü anılarımı burada yaşamıştım ben. Hyunjin ile iç içe geçirdiğimiz parmaklarımızı daha çok sıktım. Deli gibi korkuyordum. Ne diyecekler diye çok korkuyordum hatta şimdiden gözlerim dolmaya başlamıştı bile.

"Meleğim? Sakin ol biraz bir şey yok tamam mı?"

Kafa salladım ve hemen göz yaşlarımı sildim. Her ne olursa olsun onlar bizim ailemizdi değil mi?

Hyunjin kapıyı çaldığın da biraz zor da olsa kapı açılmıştı ve tam karşımda uzun beyazlamış saçları ile üvey annem duruyordu. Şokla ikimize bakıyordu tabiki. Gözleri ellerimize kaydığın da gözlerimi kapattım. Korkuyordum, şuan gelip bana bir tane yapıştırmasından korkuyordum.

Ne de olsa oğlunun aklını sulandırmıştım. En azından o öyle düşünüyordu.

"Felix..?"

Gözlerimi açıp üvey anneme baktım.

"Ama siz.. sen nasıl..?"

"İçeri geçebiliriz bence?"

Hyunjin beni tuttuğu gibi içeriye çekmişti. Ev hiç değişmemişti hâlâ aynıydı. Koltukta oturan babamla göz göze geldiğimizde önce kaşları çatışır gibi oldu sonrasın da gülerek yanımıza geldi ve önce bana sonra kendi oğluna sarıldı.

"Çocuklar? Hoş geldiniz gelin geçelim şöyle.."

Diyerek eli ile koltukları göstermişti. Hyunjin ellerimizi hiç ayırmadan koltuklara oturmuştu. Korkuyordum ama en çok annemden korkuyordum.

"Hyunjin? Hani yanında getireceğin ve evleneceğin kişi?"

Annemin dedikleri ile canım sıkılmıştı.

"Görmüyor musun? Yanımda oturan kişi ilerdeki eşim. Tanıştırayım Hwang Felix, bu da annem."

Gözlerim şokla ona dönmüştü. Hep çok rahattı ama babası..? Ondan korkmuyor muydu?

"Hah! Şakacı seni.. bir işi mi vardı çocuğun?"

Annemin boğazına birşey oturmuş gibi olmuştu.

"Şaka yapmıyorum. Okulunu bitirdiğin de evleneceğiz. Ve buna karışamayacaksın bile."

"Hyunjin..! Haddini aşma."

Annemin uyarıcı sesi ile kahkaha atmıştı Hyunjin ve beni kendisine çekmişti.

"Ne bu kadar zoruna gitti..? Bana, Felix benim oğlum değil diyen sen değil miydin? Oğlun değilse neden evlenemiyoruz?"

"Sen ne saçmalıyorsun? Evlenemezsiniz!"

"Kes artık! Biz ikimizde reşitiz. Ve istediğimizi yaparız."

"Sen cidden oğlumun aklını sulandırmışsın! Ne yaptın oğluma! Büyücü!"

Büyücü mü..?

"Anne! Onunla böyle konuşmazsın!"

İç içe geçen parmaklarımızı sanki mümkün gibi daha çok iç içe geçirmeye çalıştım. Bu hareketim ile Hyunjin elimin üstünü baş parmağı ile okşamaya başlamıştı.

"Evlenemezsiniz!"

Bağırması ile kulaklarımı kapatmak istedim.

"Sende birşey desene! Susma artık!"