Sevdanın 3 Rengi / Tamamlandı.

32/Final

Fidan...

Yola ara ara baktığımda neredeyse adamları geride bırakmıştık.

Bey amcaya bakarak " Amca, sen beni müsait bir yerde indiriver. Bundan sonrasını ben hallederim." Dedim.

Bey amcaya zaten yeterince yük olmuştum. Adamlar onu öğrenmişlerdi, kesin onun peşini bırakmazlardı

Bey amca başını sallayarak kamyonu müsait bir yere çektiğinde ben de hemen çantamdan  bir tomar para çıkartarak ona uzattığımda bey amca benim elimi tutarken " Olmaz kızım. Ben seni para için almadım. Sana yardımcı olmak istediğim için kamyona aldım. Hadi sen paranı çantana koy bakayım." Dedi.

Ona mahcup bir halde bakarken tam " Ama." Diyordum ki, bey amca bana gülümseyerek" Kim olsa aynı şeyi yapardım. Belli ki zor durumdasın. Hakkım sana helal olsun." Dediğinde ona minnetle gülümsedim.

Kamyondan aşağıya indiğimde bey amca camdan bana bakarak" Hadi yolun açık olsun, dikkat et kendine."  Dedikten sonra da oradan ayrıldı.

İyi de, ben ne yapacaktım? Adamlar her an beni bulabilirdi.

Oflayarak aklıma gelen fikirle hemen otostop yaparak, yoldan geçen arabaları durdurmaya çalıştım.

Ne yazık ki çoğu bana şaşkınlıkla bakarak, yoluna devam etmişti. E, tabi kim olsa bir yabancıyı arabasına almak isterdi ki..

En sonunda bir taksi bularak ona bindiğimde taksiciye gideceğim yeri söyledim.

Yola koyulduğumuzda babamların evine gidecektim.
Başka gidecek kapım yoktu çünkü...

Babam beni görünce kesin şok olacaktı. Melih'le mutlu olduğumu zannediyordu. Ama gerçek öyle değildi.

Nihayet taksi  evin önünde durduğunda belli bir ücreti ödeyerek taksiden indim.

Buraya gelmeyeli uzun zaman olmuştu. Sahi ne kadar değişmişti. Çoğu ev yıkılmış, yerine koca koca binalar yapılmıştı. Tek bizim ev kalmıştı yıkılmayan.

Derin bir nefes alarak eve doğru yürümeye başladım. Çoğu komşunun merakla arkamdan baktığına adım gibi emindim.

Neden burada olduğumu anlamaya çalışıyordu. Yan komşumuz Sebahat teyze beni görünce şok olmuş bir halde yanıma gelerek " Fidan, hoş geldin kızım? Hayırdır bir sorun mu, var?" Diye sordu. Bir yandan da elimdeki bavula göz ucuyla bakıyordu.

Ona kocamı terk ettim diyemeyeceğim için hemen pembe bir yalan uydurarak " Şey, Melih iş için yurt dışına çıktı ben de, bir süreliğine annemlere geldim." Dedim. İçimden inanması için dua ederken o da bana gülümseyerek " Ya, ne iyi yaptın. Annen seni görünce çok sevinecek." Dedi.

Bir an önce eve girmek istiyordum. Sebahat teyzeye bakarak " Ben eve gideyim artık." Dediğimde o da, durumu fark etmiş olacak ki gülümseyerek" Ah, tabi. Ben de seni çok tuttum. Annene selam söyle." Dediğinde ona bakarak" Olur, söylerim." Diyerek eve doğru ilerlemeye devam ettim.

Bahçe kapısının önünde durduğumda bir süre durdum. Belki de yaşanacaklardan korkuyordum kim bilir... Babam çok kızar mıydı acaba? Gerçi kızını sokakta bırakmaya gönlü el vermezdi.

O an cesaretimi toplamaya  çalıştım. Kendi kendime " Yapabilirsin. Hadi." Diyerek bahçe kapısından içeri girdim.

Kapının önünde durduğumda içeriden sesler geliyordu. Derin bir nefes alarak titrek ellerimle zile basarak beklemeye başladım.

Bir süre sonra içeriden " Geldim, geldim." Diyen annemin sesini duydum. Ah, onu nasıl özlemiştim.

Ailemle evlendiğimden beri hiç doğru düzgün görüşemiyordum.