Chapter 28: Confused

Start from the beginning
                                    

"Akira... May problema ba?"

"Ha?" Lumingon ako sa kaniya. "W-Wala."

"Don't lie to me. You seem like one. Tell me, what's the matter? Is there anything you want to say?"

"Remi, thanks for the concern. But I'm okay." I forced myself to smile, but she seemed unconvinced.

She held my one hand and looked directly into my eyes. "Akira, I know there's something wrong. There's something bothering you. I can read it in your eyes. Now tell me, what's wrong?" pamimilit niya.

I still want to deny and make her believe that I'm okay. But, I know for sure she will just ask me non-stop until she'll know the truth.

I took a deep sigh. "I don't know if I have the right to tell you this, Remi. But since you're asking me, I'll tell you then."

She smiled. "You can trust me, Akira."

"I saw them..." I closed my eyes as what I witnessed earlier flashed before my eyes.

"You saw them? What do you mean? Sinong nakita mo? You saw them... What?"

"I saw Molly and Leigh... kissing."

"What?! Is that true?!" I just nodded at her as a response. "Kissing? Is that for real?! I mean-why do they kiss each other? I-I'm confused, Akira! Are you telling me the truth right now?!"

"There's no way I would lie about your friends, Remi. I know what I saw. I-I don't know what's going on, but..."

Muli akong tumingala para pigilan ang mga luhang nagbabadya. I don't understand myself, I don't understand my heart. Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko kanina nang makita ko ang mga labi nilang magdampi. Parang may bigla na lamang kumirot sa loob ng dibdib ko. Bagay na ngayon ko lang naramdaman.

"Wait... I'm curious. Kaya ka ba nagkakaganito? Kaya ka ba malungkot dahil sa nakita mo?" Lumingon ako kay Remi dahil hindi ko masyadong naintindihan ang mga sinabi niya. "Tapatin mo nga ako, Akira. May gusto ka ba kay Crystal?"

Nabigla ako sa itinanong niya. Hindi man lang siya nagdalawang-isip na tanungin iyon sa akin. Ngunit... May gusto nga ba ako kay Leigh? Do I like her?

Simple lang naman ang tanong niya, ngunit bakit ang hirap sagutin? Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Hindi ko alam at naguguluhan ako.

"Hindi ko alam," tanging nasagot ko lang.

"You know what? Let me tell you my story first. Sa tingin ko kasi, pareho tayo ng naging sitwasyon. Let me ask you this... No'ng makita mo sila, umalis ka ba agad?"

Tumango ako. "Uhm."

"Umalis ka kaagad kaya hindi mo nakita kung anong sunod na nangyari. Ganyan din ang ginawa ko noon way back noong makita ko accidentally sina Gia at ang kaibigan niya na naghahalikan. I was shocked kaya tumakbo ako. At nakaramdam ako ng kirot... dito," she said as she pointed her left chest so I averted my eyes.

Tulad niya ay ganoon din ang naramdaman ko kanina. I didn't say any words at taimtim akong nakinig sa kaniya.

"Without even asking the truth, I already assumed that they had a relationship. I didn't give Gia a chance to explain. But thanks to Crystal, Gia had a chance to explain everything to me. Thanks to Crystal, everything became fine. Thanks to Crystal, we had the chance to clarify all the misunderstanding between me and Gia. Kaya Akira, as a piece of advice... Let her explain first at 'wag kang mawalan ng pag-asa."

Matapos kong marinig ang litanya niya ay tila ba nabuhayan ako. She's right. Hindi ko dapat i-judge ang nakita ko kanina base lang sa kung ano ang nakita ko. Umalis ako kaagad kaya hindi ko alam ang mga sumunod na nangyari. Wala akong dapat ikalungkot dahil baka misunderstanding lang ang lahat ng nakita ko.

She Takes My Breath Away (GxG)Where stories live. Discover now