"Eğer bir süper gücüm olsaydı sanırım tüm yaşananları değiştirmek isterdim." Sadece güldü yüzüme bakarak. Gözlerinde mutluluktan ziyade yılların acısı, yorgunluğu ve kırılmışlığı vardı.
Ben bundan sonra nasıl devam ederdim bilmiyorum ama söylediğim...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Herkese merhaba hoşgeldiniz. Beni burada (seydnrgrsu ), İnstagramdan ve TikToktan takip edip editlere, duyurulara ulaşabilirsin. Parlatın yıldızı gelin her satıra, unutmayın hepsinde Zühre'nin izi var 🐦
Enkazların toplanması toplasan birkaç saat ederdi. Hummalı bir çalışma, biraz özveri biraz da iş ahlakı tamamdı.
Bir yapıyı enkaza çevirmek tahmini ne kadar sürerdi? Bir yıl... Üç yıl...On beş yıl...
Yirmi üç yıl Zühre...
Şimdi ellerim beyaz alçak mermere yaslı, aynadaki enkaza bakıyordum. Karşımdaki enkazın mavi gözleri, biraz dağılmış saçları, rahat bir uykudan uyanmış şeffaf bir teni vardı.
Enkaz demek dağınıklıktı, harabeydi, yıkıntıydı. Ama karşımdaki enkaz görüntüsünde bunların hiçbiri yoktu. Hem toplanması da öyle birkaç saat sürmemiş, yüzüne biraz su çarpması yetmişti. Saçlarını da topladı mı tamamdı. Tek kalan işi üzerindeki duygularından ve aklından da karışık mavi elbiseyi değiştirmekti.
Hafifçe gülümsedim kendi kendime. Hatta güldüm de. 'Delirme çizgisini geçeceğim, delirme çizgisini geçeceğim' diye diye deli etmiştim kendimi. Şikayetçi değildim. Aksine her şeyi 'vur patlasın çal oynasına' vurdurarak hallediyordum. Ya da hallettiğini sanıyorsun Züh...
Hallolmayan işler benim suçum değildi. Ben üzerime düşeni halleder, halledemediğimi de deliliğe vurdurup sıyrılırdım altından hepsi bu. Yoksa duygularımın, beynime fazla gelen bu düşüncelerin ve yaşadıklarımın altında kalırdım.
Konuşmazsam çatlardım, düşünürsem yorulurdum, gülersem ağlardım ve ağlarsam ölürdüm... Serçe Kuşu'ydum ben yahu. Anlık yaşardım. Mottom bundan ibaretti. İçimde tutamaz söyler, her cümleme özenli özensiz yalan serpiştiremezsem de duramazdım. İçimde tutunca neler olduğunu da dün görmüştüm.
Babama ve abime söyleyemediğim her kelime bir eşyanın parçalanmasıyla can bulmuştu. Susup bir köşede pusamazdım ya da ezelden beri olmayan göz yaşlarımın akmasını bekleyemezdim. Genelde umursamaz bir insandım ama dün umursamamayı değil vurup kırmayı seçmiştim.
