Δύσβατος γυρισμóς 3 (Β3)

Κεφάλαιο 39

«Δεν περίμενα ποτέ από τον μπαμπά να μου φερθεί με τόσο άσχημο τρόπο»

Η Διονυσία χωμένη μέσα στην αγκαλιά του Ιωάννη, εξωτερικεύει τον πόνο της στον άνθρωπο που αγαπά περισσότερο στον κόσμο.

Ο Ιωάννης της πιάνει το χέρι αφήνοντας χάδια στα δάχτυλα της. «Εγώ φταίω Διονυσία, έχει αγανακτήσει μαζί μου και παίζει τα τελευταία του χαρτιά. Θέλει να σε βάλει στην διαδικασία να χάσεις τα πάντα και εν τέλη να πάρεις την απόφαση που εκείνος θεωρεί σωστή» Της λέει.

«Ίντα θα κάμω δίχως την οικογένεια μου;» Ρωτά με αδύναμη φωνή, σχεδόν απελπισμένη. Μια ζωή οι Βενεράκηδες ήταν ενωμένοι, σαν μια γροθιά. Τώρα όλα αλλάζουν.

Ο Ιωάννης ακούγοντας την να μιλά με τέτοιο θλιπτικό συναίσθημα για την προσωρινή απώλεια της οικογένειας της θορυβείται. Από το μυαλό του περνά η σκέψη ότι η Διονυσία θα θελήσει πάλι να φύγει μακριά του. Δεν θα αντέξει να την αποχωριστεί ξανά, ποτέ ξανά.

Η Διονυσία νιώθοντας την παγωμάρα και την ανησυχία στις κινήσεις του σηκώνει τα μάτια της πάνω του. «Κατέχω ίντα σκέφτεσαι. Ότι θα σε αφήσω, έτσα δεν είναι;» Τον ρωτά.

Εκείνος δεν δίνει κάποια απάντηση, μόνο την κοιτάζει ανήσυχος.

Απάντηση είναι και αυτό!

«Δεν πρόκειται να το κάνω αγάπη μου. Μπορεί να αγαπώ την οικογένεια μου αλλά αγαπώ και εσένα. Σε στερήθηκα πολλές φορές Ιωάννη, είσαι τα πάντα μου» Συνεχίζει αγκαλιάζοντας με τα δάχτυλα της το πρόσωπο του.

Ο άνδρας ανακουφίζεται.

«Αλήθεια μου λες;» Την ρωτά ακουμπώντας την μύτη του στην δική της.

«Ναι. Αυτήν την φορά δεν δίνω κούφιες υποσχέσεις, ούτε απαντώ στις ερωτήσεις θετικά έχοντας άγνοια κινδύνου. Σε αγαπάω και σε θέλω στην ζωή μου. Μέχρι να φύγω από αυτόν τον κόσμο, θα σε θέλω στην ζωή μου» Του λέει κλείνοντας τα μάτια της και ακουμπώντας το μέτωπο της στο δικό του.

«Τότε θα είμαι στην ζωή σου, γιατί και εγώ σε θέλω, είσαι κομμάτι μου. Και αν φύγεις, θα πεθάνω» Της λέει αφήνοντας της ένα φιλί στο στόμα.

Το χαμόγελο που του προσφέρει γίνεται βάλσαμο στην καρδιά του. Πλέον δεν υπάρχουν ψέματα ανάμεσα τους, μόνο ειλικρινά συναισθήματα.

________________
Την ίδια ώρα στο σπίτι των Βενεράκηδων επικρατεί ο κακός χαμός. Ο Γιώργος αρνούμενος να πιστέψει ότι η κόρη του τάχθηκε υπέρ του εγκληματία, του ανθρώπου που μισεί και θέλει να προκαλέσει και άλλα κακά στην οικογένεια της, φωνάζει και απαιτεί από όσους βρίσκονται στην δική του οικία αλλά και στων αδερφών του, να μην πλησιάσουν την κόρη του.