Δύσβατος γυρισμóς 3 (Β3)

Κεφάλαιο 2

______________
Αττική Αθήνα
Η επόμενη μέρα,

Οι δειλές ακόμα ακτίνες του ηλίου εισβάλουν με απότομο τρόπο στο δωμάτιο της με αποτέλεσμα να τρεμοπαίζουν τα αμυγδαλωτά καφέ μάτια της. Χωρίς ακόμα να δει τίποτα τριγύρω, γυρίζει πλευρό και σκεπάζει το αδύνατο κορμί της με την κόκκινη βελούδινη κουβέρτα. Δεν θέλει ακόμα να σηκωθεί. Χθες δεν κατάφερε να κλείσει μάτι όλη νύχτα και δεν είναι η πρώτη φορά.

Λίγο πριν την πάρει ξανά ο ύπνος, ακούει την Ειρήνη να την καλεί από τον διάδρομο και κατσουφιάζει κουνώντας το κεφάλι της δεξιά και αριστερά. Παίρνει το μαξιλάρι και το βάζει πάνω από το κεφάλι της με την ελπίδα να καλυφθεί η ακοή της, «Σήκω παιδί μου, έξι πήγε η ώρα;» Της λέει ανοίγοντας απότομα την κουβέρτα.

«Είναι τόσο αργά; Γιάντα δεν με σήκωσες από τις τέσσερις το ξημέρωμα; Τώρα νιώθω να έχω χάσει όλη την ημέρα» Την ειρωνεύεται η μικρή Διονυσία.

«Χαζομάρες. Έλα να μου κάνεις παρέα, έχω φτιάξει πρωινό» Της λέει.

Η Διονυσία, ανοίγει τα μάτια της. Μπροστά της είναι μια Ειρήνη ντυμένη με ένα λευκό μεσάτο πουκάμισο και στον λαιμό φορά ένα πετρόλ φουλάρι. «Ίντα φορείς;» Την ρωτά παραξενεμένη.

«Την στολή μου. Δουλεύω στης οκτώ και επειδή έχω δρόμο μπροστά μου, έλα να φάμε παρέα πρωινό».

Η Διονυσία με αργές κινήσεις σύρεται μέχρι την άκρη του κρεβατιού και στηρίζεται στα διό της πόδια. Πιάνοντας το χερούλι, την ανοίγει και παίρνει τον διάδρομο δεξιά προς την κουζίνα. Το πρώτο πράγμα που βλέπει, είναι την Ειρήνη να τρέχει από εδώ και από εκεί, βάζοντας χυμούς στα ποτήρια, προσθέτοντας φαγητό στα πιάτα και ακουμπώντας διάφορες πετσετούλες στα δεξιά του καθίσματος. «Έτσα κάμεις κάθε πρωί;» Την ρωτά παραξενεμένη. Ούτε η μαμά της δεν την φρόντιζε έτσι

«Όχι. Απλά μόλις ήρθες και θέλω να σε φροντίσω. Από εβδομάδα θα μου περάσει, μην ανησυχείς» Της λέει γελώντας.

Ο Αλέξιος μαζί με την Μυρτώ έρχονται επίσης στην κουζίνα.

«Καλημέρα, τοστ ή ψωμί με μαρμελάδα;»

«Τοστ» Απαντούν οι γονείς της.

«Εσύ Διονυσία;»

«Ψωμί με μαρμελάδα»

«Διονυσία μου, σήμερα θα περάσεις από το Μετσόβιο, σωστά;»

«Ναι, θα πάω να δω πως είναι εκεί τα πράγματα και να το καθιερώσω. Αν με δεχτούν, δεν θέλω να χάσω μαθήματα»