13

1K 37 1
                                    

မနက်မိုးလင်းတော့...

ဒေါက်*ဒေါက်*ဒေါက်

Jm:ထယ်ထယ်ရေ တံခါးဖွင့်ပေးပါအုံး။

ပြန်ထူးသံမကြား

Jm:ဂျောင်ကုရေ တံခါးလာဖွင့်ပေးအုံး။

အထဲမှဘာသံမှမကြားရ။

ဒုန်း*ဒုန်း*ဒုန်း*

Yg:ရားးဂျွန်ဂျောင်ကု ကင်မ်ထယ်ယောင်း တံခါးဖွင့်စမ်း။ဘာလုပ်နေကြတာလဲ မသိဘူး။

ဂျောင်ကုလဲ ယွန်ဂီ့အသံကြောင့် နိုးလာသည်။

Jk:ဟင် လာပြီ လာပြီ။

ချောက်*

Yg:ဘာလုပ်နေကြတာလဲ ဒီမှာခေါ်နေတာကြာလှပြီ။

ဂျောင်ကုကို မျက်စောင်းထိုးပြီး အခန်းထဲဝင်သွားသည်။

Yg :အားးးဘာတွေလဲ!!! ဘာလို့ငါတို့ကုတင်ပေါ်တက်အိပ်နေတာလဲ။

ထယ်ယောင်းတို့ ကုတင်ပေါ်က ဖြူညစ်ညစ်အကွက်တွေကို လက်ညှိုးထိုးပြီးပြောနေသည်။

Jk:ရှူးတိုးတိုး ထယ်ယောင်းနိုးလိမ့်မယ်။

အောက်တွင်ကျနေသော lubricantဘူးကို ယွန်ဂီက ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

Yg:ဟေ့ကောင် ငါ..ငါအသစ်ဝယ်လာတာပါ ။ကုန်သွားပြီလား။

ဘူးကိုလှုပ်ကြည့်ကာမေးလေသည်။

Jk:ဟီး ထယ်ယောင်းနာမှာစိုးလို့ အများကြီးသုံးလိုက်တာ။

Th:အင်းးးအ့

အသံတွေကြောင့်နိုးလာပြီး အပျင်းကြောဆန့်လိုက်တော့ အောက်ပိုင်းကစူးခနဲ။

ဂျောင်ကုလဲထယ်ယောင်းဆီပြေးသွားလိုက်ပြီး...

Jk:ထယ်လုံးလေးနိုးပြီလား။အရမ်းနာနေသေးလား။ညက မောင် ဆေးတော့လိမ်းပေးထားတယ်။

Th:မောင်ကလဲဘာတွေမေးနေတာလဲ။

Jm:wow အခြေအနေတွေက အံ့ဩစရာပဲ။

Th:ဟင် အဂျီ။အား!!

ဂျီမင့်ကိုတွေ့လို့ ထထိုင်လိုက်တော့ နာကျင်မှုကပြောမပြတတ်လောက်အောင်။

Jk:ထယ်လုံးလေးရယ် သတိထားမှပေါ့ အရမ်းနာသွားလား။

Th:ရ.ရပါတယ်။

One sided friend...Where stories live. Discover now