A deadly virus. A horde of flesh-eating monsters. A group of misfits. A battle for survival. A fight to stay human.
Paige Mackenzie Trevilla, a genius med student with not-so-good attitude, will do everything to save her sister and few other survivo...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
After a few minutes of walking, I found myself in front of a luxury brand boutique. May ilang infected sa loob, but I easily lured them outside. I also closed the glass door to prevent them from going back in.
They weren't a threat to me anymore, but their horrible appearance, awful smell, and terrifying groans still bothers me, mas mabuting solo ko ang lugar na 'to.
Hindi ko na pinansin ang magulo at makalat na paligid. Pati ang mga bakas ng dugo ay inignora ko na rin. Halos ganito na ang itsura ng bawat parte ng mall, I should get used to it.
I sauntered towards the rack of clothes and rummaged through it. Kumuha ako ng kumportableng pamalit. Binuklat ko rin ang mga bag na nakakalat sa sahig at naghanap ng pwedeng magamit doon. Nang may makitang wet wipes, hair tie, at suklay sa loob ay dinampot ko ang mga 'yon. It was unhygienic to use someone else's personal things, but since we're in the middle of apocalypse, hindi na 'yon mahalaga pa.
Dumiretso ako sa fitting room.
I was greeted by my reflection in the full-length mirror.
I instantly grimaced at the sight.
Puro talsik ng dugo ang suot ko, may nakikita pa akong maliliit na bagay na nakadikit doon na tingin ko'y lamang-loob. My skin complexion is paler than normal. My long dark brown hair is disheveled, some strands are sticking on my sweaty neck and temples. Dirt and dried blood stained my face. Dark circles underlined my tired eyes. And my lips are dry and chapped.
I looked like shit.
Napahinga ako ng malalim at mabilis na naghubad. Tanging undergarments lang ang tinira ko. Then I started to clean myself using the wet wipes.
Napatigil ako nang makita sa salamin ang kagat ko sa braso.
Walang nagbago do'n, nangingitim at namumula pa rin ito, bahagya ring naka-usli ang mga ugat na nakapalibot dito.
Napatiim-bagang ako nang maalala ang mukha ni Lily nang mapatingin siya doon.
She probably knew I was bitten from the start. Sinisisi niya na rin siguro ang sarili niya sa nangyari. And beneath her bratty and sarcastic attitude, I'm pretty sure that she's observing me on her own, kung magiging halimaw rin ba ako o hindi.
That kid... ni hindi man lang siya natakot sa akin kahit nakagat na ako. I could hurt her if I turned. And yet, hindi pa rin ito nagsalita tungkol doon.
Ngayon na nakita niya akong normal pa rin, mas lalong hindi 'yon magsasalita. She would conclude that I'm still okay. It's for the better I guess, lalo na't ayokong mag-alala pa siya, kahit na alam kong hindi talaga maayos ang kalagayan ko.
Pinagpatuloy ko ang paglinis ng mukha at katawan saka nagbihis. I settled with a gray racerback top, black jacket, black jeans, and black running shoes. Sinuklay at tinali ko rin ang mahaba kong buhok.
