Only Then 💔(Edited Version)

Final (Part-2)

ဒီလောက၌ တည်ရှိနေသာ ချစ်ခြင်းတရား အားလုံးသည် လှပကြသည်။ ချစ်ခြင်းသည် တန်ပြန်အကျိုးသက်ရောက်မှု ရှိသည်ဖြစ်စေ၊ မရှိသည် ဖြစ်စေ ပေးဆပ်ခြင်းအချစ်သည် ချစ်ခြင်းတရားအားလုံးထဲတွင် အသန့်စင်ဆုံးနဲ့ အမွန်မြတ်ဆုံး ချစ်ခြင်းတရား‌ေပတည်းးးး။
.
.
.
.
ပြီးပါပြီ။

(A/N storyတစ်ပုဒ်ရေးရင် endingပိုင်းက လုံးဝ မကျွမ်းကျင်တဲ့ အပိုင်းတစ်ခုပါ၊ အရေးအသားထောက်သွားခဲ့သည် ရှိသော် သည်းခံပြီး ဖတ်ပေးကြဖို့ တောင်းဆိုအပ်ပါတယ်ရှင့်၊ Updateကြာသွားတာက Personal Case ကြီးကြီးလေး တစ်ခုကြောင့်ပါ၊ ဒီonly then လေးကို အဆုံးထိဖတ်ပေးကြပြီး အချိန်အကြာကြီး လိုက်ပါစီးမြောပေးကြတဲ့ တစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းဆီကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့် နောက်ficတွေနဲ့အတူ ပြန်လာခဲ့ပါမယ်။🤎 )

#Zawgyi

Taehyung သတိရလာလာခ်င္း လက္တစ္ဖက္မွ အနည္းငယ္ မူမမွန္သလိုခံစားလာရတာေြကာင့် သူ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕လက္အား ဆုတ္ကိုင္ထားကာ ကုတင္ေပၚ ေခါင္းတင္လ်က္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေကာင္ငယ္ေလး
Taehyung ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ဒဏ္ရာေနရာကို ဂ႐ုတစိုက္ထားကာ ကေလးကို ေပြ႕မ ၿပီး ကုတင္ေပၚ တင္ေပးလိုက္သည္။
'ပင္ပန္းသြားလွၿပီေပါ့ ကိုယ့္ကေလးေလး'

သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိလွတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕အတူ Jungkookႏွိုးလာေတာ့ အျဖဴေရာင္ မ်က္ႏွာၾကပ္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။

"ကေလး ႏွိုးလာၿပီလား အိပ္ေရးေရာ ဝ ရဲ႕လား...မဝေသးရင္ ကေလး ဆက္အိပ္ အင့္...."

Taehyungစကားမဆုံးခင္ ကုတင္ေပၚကေနတဆင့္ ေဘးခုံမွာထိုင္ေနတဲ့ Taehyungကို ေပြ႕ဖက္လိုက္တဲ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ သူ စကားစတို႔ ျပတ္ေတာက္သြားသည္။

"အီး ဟီး ကိုကို ေတာ္ေသးတာေပါ့ တကယ္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကိုကိုသာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုလုပ္ရေတာ့မလဲ...."

"အ့...ကေလး ကိုယ့္ ...."

"ဟင္ ဒဏ္ရာထိမိသြားတာလား ကိုကို နာသြားလားဟင္ ကြၽန္ေတာ္ ဆရာဝန္ သြားေခၚ..."

Taehyung ကုတင္ေပၚကေန ေျပးဆင္းေတာ့မယ့္ ေကာင္ေလးကို လက္ေလး အသာထိန္းကိုင္လိုက္ရင္း.....