Love Me Harder Daddy

KABANATA 25

Kabanata 25

           BUONG MAGDAMAG PUYAT si Zach kahihintay sa kaniyang anak na si Zero na hanggang ngayo'y hindi parin umuuwi. Ilang beses na niyang tinawagan ang telepono nito ngunit nakapatay ang telepono ng anak.

Nag-iwan na rin siya ng ilang daang mensahe;

Nasaan kana, anak?

Bakit 'di kapa umuuwi?

Nag-aalala na ako..

Hindi ka man lang nagpaalam.

Anak.

Zero!

Pumunta na naman siya sa himpilan ng pulis ngunit nasambit ng mga pulis na hangga't hindi pa nawawala ng bente quatro oras ay hindi pa masasabing missing ang kaniyang anak. Kaya heto't wala siyang nagawa kundi ang maghintay. Ipagdasal na sana walang nangyare sa batang 'yon. Na sana ligtas ito dahil talagang masisiraan siya ng bait kung sakaling mangyari ang mga bagay na hindi dapat mangyare.

Malakas ang kutob ni Zach na baka napano na ang kaniyang anak na si Zero. Alam niyang kahit saan magpunta ang kaniyang anak ay mg-iiwan ito ng mensahe sa kaniya. Lalo pa kung magpapa-gabi ito.

"Zero.." he shouted in frustration when there's no one answered the phone call. Nakapatay parin ang cell phone ng kaniyang anak kaya hindi niya matawagan. "Fuck!"

Nag-punta na rin si Zach sa paaralang pinapasukan ni Zero, nasambit doon ng guard na naka-alis na nga ang kaniyang anak. Mag-isa itong umalis. Upang makasigurado, pinakita pa sa kaniya ng guard ang papalabas niyang anak na nag-iisa.

"Fuck! Fuck!" it's almost morning ngunit wala parin siyang na-re-receive na text or calls galing sa anak.

Pugto na ang kaniyang mga mata na animo'y ka-kulay na ng talong ang ilalim niyon dahil sa magdamag na walang tulog.

Gusto niyang tawagan ang asawa't ipaalam dito ang nangyare ngunit hindi niya ginawa. Ayaw niyang madagdagan ang problema nito. Kaya pa naman niya.

Sino pa ba ang dapat niyang tawagan bukod sa anak niya? Saan ba kasing lupalop nagsusuot ang anak niya kung walang nangyareng masama dito?

Kahit masakit ang ulo ni Zach, dala ng puyat at pag-iisip ay pinilit parin niya ang sariling isipin kung saan maaring mapunta ang anak niya.

"Fuck! Fuck!" isang marahas na buntong hininga ang pinakawalan ni Zach matapos mapasambunot sa sariling buhok. He was going crazy like hell. He need to find his child. He need to make sure he's safe.

"Tyson..?" biglang naalala ni Zach ang pangalan na 'yon ng kaibigan ng kaniyang anak.

Yes, sure. Kilala niya ang Tyson na 'yon. Pa'nong hindi? Ay paminsan-minsang dinadalaw nito ang kaniyang anak kaya't kilala na rin niya ang binatilyo.

Pero naroon kaya ang kaniyang anak? Sana naman.. sana naman naroon ang anak niya. O kung nasaan man ito, sana ligtas ito't walang masamang nangyare dito. 'Yun na lang. Iyon na lang ang hihilingin ni Zach, sana mapagbigyan siya.

Zach gritted his teeth when he found out that, how fuck can he contact, Tyson? He don't even know where he lived. What to do?

Hindi na alam ni Zach kung ano ang kaniyang gagawin.

Pabagsak na umupo na lamang siya sa sofa at napasambunot sa sariling buhok.

"Sir..?" rinig niyang pagtawag ng isa sa mga katulong dito sa loob ng bahay niya.

"What..?" tanong ni Zach matapos niyang ma-i-angat ang kaniyang ulo.

"Handa na ho ang pagkain. Kain na ho kayo, kagabi pa ho kayo hindi kumakain.." sambit ng katulong. Mababasa ang concerned sa boses nito.