Love Me Harder Daddy

KABANATA 14

Kabanata 14

        LABING ANIM NA TAONG gulang. Lahat ng mga bakit na tanong sa sarili ay nagkaroon ng kasagutan. Naging malinaw ang lahat ng mga nararamdaman. Kailangan ba talagang dumagdag ng dalawang taon para mapatunayan ni Zero ang kaniyang tunay na nararamdaman? O baka naman matagal na niyang alam ayaw lang talaga niyang aminin ang totoo. He keep on asking himself 'why?'. Bakit? Bakit ganun na lang ang kaniyang mga nararamdaman? Bakit labis-labis ang pagtibok ng puso niya sa tuwing malapit ang kaniyang ama?

Lahat nabigyan ng sagot. Hindi na maitatago pa ni Zero ang kaniyang nga nararamdaman sa pagkakataong ito. Malinaw na malinaw ang lahat. Isa si Zero sa anak na nagkaroon ng kakaibang nararamdaman para sa kaniyang ama. Directly speaking, mahal na ni Zero ang kaniyang ama hindi dahil ama niya ito kundi dahil nakikita niya itong isang taong kamahal-mahal, in a romantic way.

Mahal na ni Zero si Zach! Mahal niya ito bilang higit pa sa pagiging mag-ama nilang dalawa!

Labing-anim na taon. Doon napagtanto ni Zero ang kaniyang tunay na pagkatao. Si Zero ay isa sa mga lalaking kapwa gusto ay babae at lalaki. Ang hindi lang niya lubos na maunawaan ay sa dami-rami ng tao—ng mga lalaki at babae sa mundo, bakit pinaglaruan pa ng tadhana ang kaniyang puso na umibig sa kaniyang ama.

Loving his adoptive father was the hardest things his heart decided to do.

Noon din, nang kaniyang mapagtanto na umiibig na siya sa ama sa puntong nakalubog na ang kalahati niyang katawan sa kumunoy. Anomang oras ay maari na siyang lumubog at kainin ng buo. Baka sa pagkakataong 'yon ay hindi na niya mapigilan ang sarili kundi ang tuluyang mahalin ng buong-buo ang ama.

Kaya habang maaga. Pinilit—pinipilit, sinusubukan ni Zero na pigilan ang lintek niyang nararamdaman. This is totally bullshit! The most bullshit one.

Simula noon, hindi na nagawang lumapit ni Zero sa kaniyang ama ng sobrang lapit. Bilang na ang mga araw na nagkakausap silang dalawa. Halos kung mag-usap ay hindi niya hinahayaang mapalapit ito sa kaniya. Pinatigil na rin niya ang paghahatid at sundo nito sa kaniya, kailangan niyang limitahan ang mga araw na magkasama silang dalawa ng ama. Ika nga niya, iyon lang daw ang pinakamadaling paraan upang huwag ng lalong lumago ang kaniyang nararamdaman. Kung dapat niyang maging malamig sa ama ay gagawin niya, iyon lang ang tanging paraan para mapanatili ang tahimik nilang buhay.

Kahit masakit para kay Zero. Sa bawat araw na iniiwasan niya ang ama ay siyang parang pinupunit ang kaniyang puso. Ang bigat-bigat ng kaniyang dibdib. Hindi niya ito gusto, ayaw niyang iwasan ang ama ngunit wala siyang magagawa. Kailangan niyang pigilan ang katangahan ng kaniyang puso bago pa man mapunta sa puntong hindi na niya kayang pigilan.

Unang-una bilang isang anak. Isang kawalanghiyaan ang pagmamahal sa ama ng higit pa sa pagiging ama nito. Isang kabastusan ang mahal ang kaniyang ama lalo't sa paniniwala ni Zero na siya'y tunay na nanggaling sa kaniyang ama at sa ina. Kaya wala ang dapat na pagmamahal niya ay hanggang sa pagiging ama lang nito sa kaniya, hindi na hihigit pa roon. Kabastusan na ang tawag doon. Kawalang respeto!

Sa pag-iwas ni Zero, hindi niya namamalayan na sa tuwing hugutin niya ang sarili paahon ay parang may kung anong humahatak sa kaniya palubog. Sa bawat pag-iwas niya ay pasakit ng pasakit.

He just hoped he'll remain Zach's sweetest and loving son...

...forever.

Pero suntok sa buwan siguro kung mangyare ito. Inilagay ni Zero ang kaniyang sarili sa sitwasyong mahirap na para sa kaniyang umahon. Nasa kumunoy siya na walang kahit anong makapitan upang kahit papa'no ay maiahon niya ang kaniyang sarili. Gayunman, susubukan parin niya. Kung kailangan gamitin niya ang pagpipigil at pagpapahirap gagawin niya, baka sakaling doon magkaroon ng himala at tuluyan na siyang makaahon sa walang patutunguhan niyang nararamdaman.