''Ben senin o parklara bahçelere bıraktığın kitaplar gibiyim. Beni bırak, beni terk et ama beni okumalarına izin verme.''
''Ben de senin içip içip sokaklara fırlattığın izmaritler gibiyim. Beni iç, beni bitir ama üzerime basıp geçme.''
Fransız Dili...
Masal, Güzeşte Sahaf'ta Ozan ile konuşmalarının ardından bu konuşmanın ikisine yetmediğinin farkındadır. Adımları onu kimsesiz bir çocuk parkına yönlendirdiğinde, Ozan da oradadır. Aralarında geçen kısa sohbet esnasında Ozan'ın Kül'ü sokakta bırakmayıp sahiplendiğini öğrenir.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
13) Dünyayı Yerinden Oynatan Kalemler
Masal'ın kitaplığından:
Franz Kafka | Milena'ya Mektuplar
Ertesi sabah içime bir buğu gibi yayılan huzurla kalkıp yüzümden silemediğim tebessümümle hazırlanmaya başlamıştım.
Üzerimdeki krem rengi kazağın kollarını sıyırarak yeni duş aldığımdan elektriklenen saçlarıma ellerimle şekil vermeye çalıştım. Isı kullanarak uçlarını yakmak istemiyordum.
Kırık saç uçlarına kadar sevdiğim kadın...
Kafamı iki yana sallayıp düşüncelerimden sıyrılmaya çalıştım. Ekose, kahverengi eteğimi de giydikten sonra okula gitmek için hazırdım.
Tek bir şey daha...
Elimi kapı kulpundan indirip geri döndüm. Kitaplığımdaki kitaplar arasında parmaklarımı gezdirip bugünkü yolcumuzu aramaya koyuldum.
Milena'ya Mektuplar'ı elime alıp odamdan ayrıldım.
''Anne ben çıkıyorum,'' diye seslendim merdivenlerden inerken. Mutfakta, yüzünde bakım maskesi ve elinde detox suyuyla oturmuş kapağına konuk olduğu bir moda dergisini okuyordu.
''E'rken değil mi Fleur?''
Gözlerini dergiden ayırmadan sorduğunda mutfak kapısına tek omzumu yaslayıp elimdeki kitabı kucağıma dayadım.
''Okula erken gitmeyi seviyorum, biliyorsun anne...''
Gerçekten biliyor muydu? Annem benim hakkımda en ufak bir şeyi biliyor muydu?
Bunu umursamayarak ve içimdeki neşenin kendini ipe asmasına izin vermeden yanına yaklaştım. Yüzündeki maskenin tadına bakmaya hiç de niyetli olmadığımdan bornoza sarılı omzuna küçük bir öpücük kondurup geri çekildim. Dış kapıya doğru adımlarken babamı görecek durumda değildim.
Dün gece ondan önce eve gelebilmiştim ne mutlu ki. Uzun nutuklarını, nasihatlerini uslu bir kız çocuğu gibi dinlemiş ve bir daha olmayacağına dair ona söz vermiştim. Ozan ve Şebnem'le bir daha görüşmeme sözünü de benden almıştı fakat bu, onlara yıllar içinde verdiğim tutmayacağım sözlerden biriydi sadece.
