Atakan'dan:
"Deniz bak şimdi değil abicim. En azından önce turnuvaları atlatalım olur mu? Konuşacağız söz veriyorum. Anlatacağız her şeyi. Ama biraz sabret."
"O kadar kötü yani?" Kafamı sallamakla yetindim. Bu konu açıldığında boğazımın düğümlenmesi çok canımı yakıyordu.
"Hadi eve bırakayım seni. Ben de Leyla'ya gideyim. Alınması gereken bir gönlü var."
"Peki. Ama anlatacaksın. Bak bir gün bile beklemem. Bittikten sonra hemen. Kutlamadan sonra."
"Ha eminsin yani kazanacağınıza?"
"Ne sandın Atakan'cım?"
"Hadi şuradan annemin sevdiği kurabiyeleri al da gidelim." Kurabiyelerin parasını ödeyip çay bahçesinden çıktık. İçim sıkılıyordu sürekli. Alıştım diyordum ama alışamamışım. Aslında alışmakta istemiyorum. Keşke yanımızda olsaydı...
Deniz'i eve bırakıp Leyla'nın evinin önüne geldim.
Tweety 🐥 🧡
Güzelim
Aşağıdayım
Konuşalım mı?
Kafanı kırasım var Ati
Yine de geleyim mi?
Bir dizi repliği vardır bilir misin Leyla?
Hangisi?
Ben bu başımı senin yoluna koymuşum
Sen ister kır, ister dizine yatır
Eğer güzel bir açıklama yapmazsan kırma taraftarıyım
Bilgin olsun diye söylüyorum yani
Ben cevabımı verdim
Bekliyorum
Kafanı kırmaya geliyorum ;)
Çok inandırıcıydı gerçekten..
"Dinliyorum?" dedi arabaya bindiğinde. Yüzğme bakmaya tenezzül bile etmemişti.
"Yüzüme bakmayacak mısın?"
"Anlatacaklarına göre karar vereceğim."
"Pekii. Detaylı olarak şimdi anlatamam Leyla. Bir hafta beklemen gerek. Deniz her şeyi anlatmıştır sana zaten. Ama tek bir şeyi söylemedi. Onu ben söyleyeceğim. Çünkü benden öğrenmeni istiyorum."
"Korkmalı mıyım?"
"Leyla ben sigaraya tekrardan başladım. Bak sebebini sormayacaksın. Söylemem. Ama benden duy istedim işte."
"Ati iyi değilsin."
"Değilim." Gözlerim dolmuştu.
"Ağlayacaksın?"
"Ağlamak istemiyorum." dedim burnumu çekerken.
"Ama ağlayacaksın?"
"Leyla konuşmasak."
"Atakan... Onu çok özledin değil mi?" Biliyordu çünkü bir tek onun için bu kadar üzülürdüm ve sadece onun ile ilgili konuları geçiştirirdim.
"Leyla konuşmayalım. Lütfen."
"Atakan, Poyraz ile ilgili bir şey mi? O fotoğraf işi falan."
"Adını ağzına almayacaksın Leyla. Kimse almayacak."
YOU ARE READING
Benim Hayatım
Teen Fiction"Bizim okuldan küçükleri sıkıştıracaklarmış, geçen kavgada ağızlarını burunlarını ellerine verdik tabii, baktılar dayak yiyoruz damarımıza basmaya çalışıyorlar."
