365 Days Contract [EDITING]

Chapter 32

"What are you saying?" Kabadong tanong sa akin ni Calen at akmang lalapit sa akin. Mabilis akong humakbang paatras. He looked so hurt when I did that.

"Let's end the contract." Malamig na ulit ko sa sinabi. "Let's terminate it."

"Why? I-I don't understand, Lav." Naguguluhan niyang sabi sa akin. He tried to touch me, but I shoved his hand away.

"This contract is a whole crap, Calen. Everything about this set-up is... bullshit." Tumulo ang luha ko. Nilagpasan ko na siya at umakyat na paitaas. Sinundan niya ako.

"Lav, I don't understand why you're doing this. Don't let your stress ruin what we have right now. I can help you." His voice was trembling.

"There was nothing between us in the first place, Calen!" My voice cracked when I shouted. His jaw dropped. Kitang-kita ko sa mga mata niya na naguguluhan siya sa mga nangyayari.

Mabilis akong umakyat sa kwarto at binuksan ko ang closet para kumuha ng ilang damit doon. I will stay in our house. Mom and Zion need me. Hindi ko kayang dito tumuloy. Pakiramdam ko sasabog na ang ulo ko kaiisip. I need to stay away from stress. I have a baby inside my womb that I need to take care of.

"Lav, what are you doing?" Calen tried to stop me, but I shoved his hand away. Bahagya ko siyang tinulak palayo sa akin.

"Aalis na ako. Ipapakuha ko kay Zion ang ibang gamit ko." Pinunasan ko ang mga luha ko.

"Lav, I don't understand what's happening. I...I don't understand why you're doing this." Nagmamakaawa niyang sabi sa akin habang pilit akong hinahawakan.

"Putangina naman, Calen!" Binato ko sa dibdib niya ang damit kong naka-hanger pa. Gulat na gulat siya sa ginawa ko. My tears started to escape my eyes faster.

"That Amara, Calen..." Humikbi ako nang malakas. Umiyak ako nang umiyak.

Lumapit sa akin si Calen. Kahit na anong tulak ko ay hindi siya nagpatinag. Niyakap niya ako nang mahigpit.

"What did Amara do to you, Lav? I..." Hindi na niya alam ang sasabihin niya.

Hinampas ko nang paulit-ulit ang dibdib niya. My knees became week. Sabay kaming napaupo ni Calen sa sahig habang yakap-yakap niya ako. Ang sakit-sakit. Ang gulo-gulo na ng utak ko.

"What did Amara do to you, Lav? Baby, tell me, please..."

"Hudson Silva framed up my dad, Calen. Amara was behind all of this. I-I don't know what to do." Nanginginig na sabi ko.

Umiyak ako nang umiyak. Walang tigil. Hindi lang dahil sa nakakulong si Daddy, kung hindi sa lahat pa ng bagay. Parang naipon na sa loob ko ang lahat. Me ruining my family's reputation; me ruining my father's image; me as the reason why my father is in jail right now; and me almost ruining Calen's future. Ako ang may kasalanan lahat.

"I'll talk to them. If...If they do not listen to me, I'll hire good-no, best lawyers. I'll do anything to reveal their dirty games—"

"Tama na, Calen." Nanghihinang sabi ko at tinulak siya. Mabilis akong tumayo at pinunasan ang mga luha ko. Bumalik ulit ako sa pag-iimpake.

"Lav, I'll do anything! Stop doing what you only want to do! Ako na ang bahala—" Hinarap ko si Calen nang umiiyak pa rin. Natigilan siya nang mapatingin sa mga mata kong paniguradong pulang-pula ngayon.

"Calen, he's a fucking Governor!"

"I don't care!"

His voice trembled. Napaiwas siya ng tingin sa akin at napakagat ng ibabang labi. He's trying to calm himself. Napatakip ako ng mukha habang umiiyak. Akala lang siguro ni Calen ay madali lang sa akin ang lahat ng ito. Maybe he thinks that I am not hurting while packing my things. Perhaps he thinks that I am selfish. It's breaking me too. It's breaking me so damn much too.