"ခက္ ကိုကိုအားမွသြားပါ့လားဟင္.."
ခရီးေလးတစ္ခါသြားမယ့္အေရးကိုအနားကေနတဂ်ီဂ်ီလာလုပ္ေနသူေၾကာင့္ ခက္ အလိုမက်ျဖစ္မိ၏...။ခက္မွာ ဒီေန့ဒီခ်ိန္ထိ သူမပါပဲဘယ္သြားခဲ့ဖူးလို႔လဲ...။အခုလည္းမလိုက္ခဲ့လို႔ေျပာတာမဟုတ္..။ေဖေရာေမေရာက ရွမ္းျပည္ဘက္ဆီသြားကာရွမ္းဆန္သြား၀ယ္ေနသည္မို႔ အိမ္မွာမရိွတာ ၁၅ရက္ေက်ာ္ေနၿပီ...။ဒါေၾကာင့္ဆန္စက္ကိုပစ္ထားခဲ့လိုမွမရ...။
ခရီးသြားမယ္ဆိုတာလည္း ေရျခားေျမျခားမဟုတ္..။မံရိွရာ ၿမိဳ႔ဆီခဏအလည္သြားျခင္းသာ..။
မံကဒီဇိုင္နာသင္တန္းတက္ဖို႔ၿမိဳ႔ကိုတက္သြားတာ ၆လခန္႔ပင္ရိွေနေခ်ၿပီ..။အကိုမင္းသာေရာ ဖြဲ႔ေလးပါလိုက္သြားတာမို႔ ခက္တစ္ေယာက္အဲ့ဒီသားအဖတေတြကိုလြမ္းေနၿပီေလ....။အဓိကကေတာ့ ဖြဲ႔ေလးကိုသတိတရျဖစ္ေနျခင္းပင္...။ဒါေၾကာင့္ၿမိဳ႔ဆီသြားခ်င္သည့္အေၾကာင္းကို လြန္ခဲ့သည့္တစ္ပတ္ကတည္းကေျပာေတာ့ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴလက္ခံသူက ယခုသြားခါနီးမွမငိုရံုတမယ္တပူပူ..။
"ကို...ကို..ပဲ..ဟို..ရက္..က..သြား..ဆို..အ..ခု..က်.."
မ်က္ႏွာငယ္ျဖင့္ေျပာမိေတာ့ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခိုးခ်သံၾကားလိုက္ရသည္...။
"ကိုကိုကစိတ္ပူလို႔ပါ...ကိုကိုကလည္းလိုက္လို႔မျဖစ္ေတာ့ ခက္ကိုမတားရက္ေတာ့ပါဘူး...ဟိုေရာက္ရင္ မံ့ကို ဟန္းဆက္တစ္လံုးခ်က္ခ်င္း၀ယ္ခိုင္းေနာ္...ဘယ္ေစ်းပဲျဖစ္ျဖစ္၀ယ္လိုက္...ကိုကိုတစ္ေထာင္တန္ေငြထုတ္ေတြပိႆာအိတ္နဲ႔ ၃အိတ္ထည့္ေပးလိုက္တယ္...မေလာက္မွာစိုးလို႔ခက္နာမည္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ဘဏ္စာအုပ္ပါထည့္ေပးလိုက္တယ္..."
ခက္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူအေျပာေၾကာင့္ ကုတင္ေဘးကအ၀တ္အစား အစံု၂၀ခန္႔ဆန္႔သည့္ဂ်င္းသားအိတ္ကိုအေျပးဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိသည္...။အဟုတ္ကို တစ္ပိႆာဆန္႔သည့္အိတ္နဲ႔အျပည့္ထည့္ထားေသာ ေငြထုပ္သံုးထုပ္ကိုေတြ့လိုက္ရသည္...။အနည္းဆံုးတစ္အိတ္ကိုတစ္ေထာင္တန္ထုပ္၁၅ထုပ္မ်ွဆန္႔ေအာင္ထည့္ထားသည္မို႔ စုစုေပါင္း သိန္း၅၀မ်ွရိွႏိုင္သည္...။
အဲ့ေလာက္အမ်ားႀကီးဘာလုပ္ဖို႔တုန္း..။ဟန္းဆက္၀ယ္ရမွာဆိုေပမယ့္လည္း ၅၀ႀကီးကုန္မွာမဟုတ္...။သံုးဖို႔စြဲဖို႔ဆိုတာလည္း ေငြကတန္ေၾကးႀကီးသည္မို႔ တစ္သိန္းဆိုရင္ကို အၾကာႀကီးအသံုးခံသည္...။
