EKSİK HİKAYE

9.BÖLÜM

"Meltem teyze, annem bu hediyeyi sever değil mi?"

Meltem karşındaki küçük kıza baktı.

Küçük kız, annesinden sevgi görmek için didinip duruyordu.

"Sever tabii kızım, baksana harika çalıyorsun. Eminim ki böyle başarılı çaldığını görmek anneni çok mutlu edecek."

Söylediklerine kendisi bile inanmazken karşısındaki kızın hevesini kırmak istememişti.

"Keşke Kaan'la biraz daha çalışsaydım, onun çaldığı müzik aletini de çalarsam annem daha çok sevinirdi."

Küçük kız ellerini piyanonun tuşlarından çekerek teyzesine baktı.

Kaan gibi olmak istiyordu.

O, iki müzik aletini de çok güzel çalıyordu ve ailesi onun hep yanında oluyordu. Kaan gibi olursa ailesi onu severdi.

"Çelloyu da güzel çalıyorsun Eflin, sadece biraz daha zaman gerek. Hem aramızda kalsın ama piyanoda ondan daha iyisin."

Teyzesinin söyledikleriyle içi heyecanla dolmuştu.

Eğer Kaan'dan daha iyiyse annesi onu tebrik ederdi ve artık yetersiz olmadığını söylerdi.

Çünkü Kaan çok güzel çalıyordu ve ondan iyi olmak kendisinin çok iyi olduğunu gösterirdi.

"O zaman anneler günü hediyem bu olsun, babalar gününde çello çalarım. Hem babam da üzülmemiş olur, anneme çalıp ona çalmamam onu üzebilir."

Meltem karşısındaki kızın inatçılığını biliyordu, çok yetenekliydi. Kısa zaman içinde iki müzik aletini de iyi derecede çalmaya başlamıştı.

Onu yönlendiren bir ailesi olmamasına rağmen kendisi Meltem'e gelerek yardım istemiş, böylelikle öğrenmişti.

"Olur kızım, ikisini de düşünmen çok güzel. Eflin, sana bunu hiç sormamıştım ama merak ediyorum. Çalmaya nasıl karar verdin?"

Küçük kız teyzesine bakarak omuzunu silkti.

"Öğretmenimiz müzik aleti çalmanın konuşamadıklarımızı dile getirdiğini söylemişti. Ben ne zaman konuşsam annem ve babam bağırıyorlar ve beni dinlemiyorlar. Çaldığım zaman belki sesimi duyarlar dedim."

Meltem hüzünle karşısındaki kıza baktı. Bu küçük yaşta bu şekilde konuşması içini dağlamıştı.

Eflin'in normal bir zeka seviyesinin olmadığını biliyordu, ama bu söyledikleri zeka seviyesinden dolayı değildi.

Yaşadıklarının ağırlığı Eflin'e bunları söyletiyordu.

"Artık gideyim Meltem teyze, bana yardım ettiğin için çok teşekkür ederim. Yarın yine gelirim."

Eflin'in gitmesiyle Meltem dua etmeye başladı. Eflin'in daha fazla üzülmesini istemiyordu.

Kapıyı heyecanla açarak içeri girdi.

Annesi uyanmadan evlerindeki piyanonun başına oturmalı ve annesini beklemeliydi.

Bir süre sonra annesinin merdivenlerden indiğini gören Eflin çalmaya başladı.

Çok heyecanlıydı, elleri titrediği için yanlış çalmaktan korktu.

Karşısındaki kızın kusursuz bir şekilde piyano çaldığını gören Sedef iyice sinirlendi.