EKSİK HİKAYE

7.BÖLÜM

Askıdaki elbiseyi alıp katlarken geldiğim durumu düşünüyordum.

Sadece bir akşam yemeği yiyip evime dönecek ve arkadaşlarımla bu akşamın dedikodusunu yapacaktım.

Şimdi ise önümdeki valize kıyafetlerimi  dolduruyordum.

Tüm eşyalarımı almamıştım, kendimi böyle avutuyordum ama yapacak bir şey yoktu.

Tanımadığım insanlarla aynı evde kalmayı asla istemezdim, normalde kolay kolay pes etmezdim ama gerçek ailem beni ekarte etmişti.

Ne diyeyim dişli rakiplerdi ve ben nakavt olmuştum.

Benim kabul etmemle Leyan hanım odamın hazır olduğunu söylemiş, bu söylediğiyle sadece ben değil diğer çocukları da şaşırınca önceden bildiklerinden dolayı odamı hazırladığından bahsetmişti.

Kadın beni bilmeden odamı hazırlamıştı.

Ardından bu konunun herkes geldiğinde konuşulacağını söyleyip konuyu kapatmıştı. Konu benken neden herkesi beklediğimizi sormak istemiş ama soramamıştım.

Bu yönümü ondan almışım sanırım çünkü işime gelmeyen konularda ben de aynısını yapıyordum.

Eşyalarımı almam gerektiğini söyleyince Pamir gönüllü olarak beni evime getirmiş, ben eşyalarımı toplarken o odada Kaan ve Çisem'le konuşuyordu.

Onunla daha tanışmamıştık.

Akşam yemeğine katılmamasına rağmen uyandığımda oradaydı. Ateş'le yer değiştirmişlerdi sanki. Onu görememiştim.

Son parçayı da koyarak valizimi kapatıp kenara bıraktım. Yorgunlukla yatağa oturarak düşünmeye başladım.

Son zamanlarda devamlı düşünüyordum, bir işe yaradığı da söylenemezdi.

Her şey birbirine girmişti. Onlarla beraber yaşamak asla aklımda olan bir şey değilken şu an bunu yaşıyorduk.

Ben ne yapacaktım, kimseyi tanımıyordum. Beni istemeyen insanlarla aynı evde yaşayacaktım.

Her şeyi geçtim uzun zamandır bir aile ortamında yaşamadığımdan dolayı ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

Belirsizlik bana göre değildi.

Bir öyle bir böyle olan durumlar beni germekten başka bir şey yapmıyordu. O evde de bunu devamlı yaşayacağımı biliyordum.

O buzdolabı Alparslan benden hoşlanmamasına rağmen evlerinde kalmam için tehdit etmişti. Bunu neden yaptığını anlamamıştım.

Yüzüme bakmaya tenezzül etmeyen adam tehditle evlerinde kalmamı sağlıyordu.

Kapının açılmasıyla omuzumun üstünden bakarken Kaan bana doğru adımladı.

Tam karşımda durduğunda dizlerinin üstüne çökerek gözlerimizi birleştirdi.

"Balım, her şeyin hazır mı?"

Gözünün önündeki valizleri de mi görmüyorsun yavrum, illa ben mi söyleyeceğim.

"Ben dışında her şey hazır yavrum."

Kaan bana içi giderek baktı. Harbi söylüyorum keşke kardeş ayağına yatmasaydık, resmen elimdeki cevheri değerlendiremiyordum.

Yavrum tam bir afetti de işte biz yanlış yola başvurmuştuk.

"Eflin bunu yapmak zorundayız, Sedef'in dışarıda olduğu her an senin için en güvenli yer neresiyse orada kalman gerekiyor. Kaçmasının sebebi o kılkuyruk Hakan değil, sensin. O deli senin peşinde."