Clarence and the Mythical World of Riders: The Cursed Blood

Chapter 17b

Okay so I promised myself na hahabol ako sa last week. And sobrang sinagad ko na ata. XD

Thank You all for supporting this work of mine! :)

Sobra talagang na-appreciate ko lahat..

Anyway, sana hindi kayo nainip Riders.. :)

Here's the second part.

--Clark S.G.

---

17b

The air couldn't be any stiffer. I scanned my eyes at them warily. Pareho-pareho silang meron nitong agaped expression and something's telling me, na hindi agad ito mawawala, at the moment that is.

"Uhh..", Touper tried to break the thin layer of tension but failed as he shut his mouth close again.

"Buti nalang kinaya mo Clarence.", pag-aalala ni Wendel.

"Isa siyang Successor; inaasahan na 'yun sa kanya.", simpleng paliwanag ni Gredon.

Well one thing about that is, I indeed felt grateful dahil nakayanan ko 'yung nangyari sa akin, kung ano man 'talaga' 'yun. But how it felt, I sure do know that. It was as if, ang lahat ng galit at puot ng mundo ay binabato sa akin in dangerous levels of intensity. It felt utterly overwhelming— and not in a good way. Heck overwhelming would be an understatement! Ugh! I face-palmed myself. Nawawala na ang vocabulary ko sa paglalarawan ng pakiramdam. Hindi, hindi ko 'yun nagugustuhan, not a bit of it.

"Tubig Clarence oh..", sabi ni Ameli at inabot niya sa akin ang baso ng tubig na hindi ko napansing kinuha niya pala. Ininom ko 'yun, feeling that chilling feeling na lagi kong nararamdaman sa pag-inom. I mumbled a soft thanks after.

Bumalik na sila sa mga pwesto nila kanina, which is nasa tapat ko lang, as to the black couch we had was actually semi-circle and I was on the opposite right end. Nasa kaliwa ko si Ameli at ang tatlong Weres, habang nasa paanan ko si Krou. Sitting right across me, ay si Marcus. Katabi niya si Touper, Rheiva at ang Lopez's. May maliit na glass coffee table sa pagitan namin, which stood as if a barrier of words kasi walang nagsasalita sa amin at the moment. The entire room looked elegant, with the black and gray accents in everything. From the white walls, to the furnitures at cabinets na nasa kwarto. May dining table sa likuran ng couch, na may anim na mga upuan. Mayroon ding refrigerator sa tabi nito, na sana ay puno ng goodies. Ahh.. na-drain talaga ata ako sa 'nangyari sa akin— kahit hindi 'yun aktwal, but still. Nilagay ko sa mesa 'yung baso at nagsalita si Marcus.

"Clarence, ano ba talagang nangyari?", may kaunting pag-aalangan sa mga mata niya pero nandun parin 'yung deretirminasyon niyang malaman.

"Well, duh?! Nahawakan siya ng isang Torment Marcus, ano bang inaasahan mong nangyari sa kanya?", medyo asar sa tono si Joey. On the other hand, tinanggap lang iyon ni Marcus and he shrugged, his eyes not changing his expression for even a bit.

"Huminahon kayo mga mandirigma.", matigas at may awtoridad ang malalim boses ni Gredon. Was I glad na nandito na ulit siya sa amin?

Kinuwento na sa amin ni Gredon ang nangyari pagkatapos 'nung biglaan niyang pagkawala. Tinawag nga siya ni Kuya Nex at nakipaglaban din sila dito matapos matagpuan nila ni Sir Dan na abadonado ang RMF. Naalala ko 'yung sinabi nila sa amin tungkol 'dun sa mga kakaibang aktibidad ng ibat-ibang mga nilalang na napapansin nila. Kailangan nilang pumunta sa RMF para ipa-alam ito dito dahil nga wala silang natanggap na responses sa mga pulses na binibigay nila. At heto na nga, mga isang linggo na siguro o mahipit na, ang nakakalipas na walang ebinsensya ng buhay dito sa RMF.

I shivered at that lalo na 'nung narinig naming mga Scrouls, Tormented beings at mga bampira ang sumugod dito sa RMF, which explains kung bakit may isang Torment pang nakatago dito at 'yung lalaking nadatnan namin. Alam kong kaisa siya sa pack nila Krou and there's no denying that. Speaking of which, may binuhay na tanong si Marcus which had our Were friends wincing.