Her Curse (UNDER REVISION)

Chapter 20

I am at the library right now.

I have a very busy day dahil nga paparating na ang midterm exam at ayaw ko na namang maging second ni Matt. I need to aim into the top kung hindi ay baka palayasin na ako sa bahay nang tuluyan.

While I am busy reading my notes ay naramdaman ko na lamang ang presensya ng isang tao na tumabi sa akin.

I assure na si Matt ito at wala nang iba pa.

"Anong kailangan mo?" Tanong ko kay Matt na hindi ito tinitingnan.

"Studying," He simply replied.

I didn't mind him and continue what I am reading.

Ngunit agad kong napansin ang dahan dahan nitong paglagay ng yakult sa harapan ko.

"What's this?" I asked at saka kinuha ang yakult na kakalagay niya lang.

Gulat itong napatingin sa akin and slowly smiled at me.

"A drink?" Nagmamaang-maangan nitong saad sa akin.

"For what?"

"To drink?"

Nangunot kaagad ang aking noo dahil sa pagpipilosopo nito sa akin "I mean bakit mo ito binigay sa akin?" Prangka kong tanong.

"For you to drink it," He said.

"Why?" I can't help but to asked him.

"Don't give it a meaning," He said.

As if.

"Continue what are you doing," Pahabol niyang saad bago tuluyang umalis sa silid aklatan. "para naman mahigitan mo ako."

Ang kapal ng pagmumukha 'nun.

Galita ko naman siyang tiningnan ngunit yung baliw ay tumawa lang.

Sinong nagsabi na hihigitan ko siya? Kung halata namang mas may lamang ako sa kaniya.

Iniwaksi ko na lamang sa aking isipan ang nangyari saka nag-focus sa aking ginagawa.

***

Habang naglalakad ako aa hallway at bitbit ang aking mga nagkakapalang libro ay bigla na lamang tumunog ang speaker na nagpapahiwatig na may announcement.

"Calling the attention of Miss Aira Holdsworth, class 11 section STEM-Zeus. If you are listening to this kindly go to the meeting room of a members in SSG, now," A woman from the speaker said. "thank you."

Fuck?

Bakit kailangan nila ako? At saka bakit kailangan pang gamitan ng speaker kung pwede naman nila akong tawagan?

After the announcement ay agad na napalingon sa akin ang lahat ng mga estudyante. Mukhang kilala talaga nila ako ano?

Instead sa classroom ang punta ko ay nag-iba ako ng direksyon at pumunta sa kaliwa kung saan matatagpuan ang meeting room na tinutukoy kanina.

Hindi ko maiwasang maisip kung ano ang kanilang kailangan sa akin?

Parati kasi ay wala silang pakialam sa akin dahil nga raw ay kumapit lang ako kay dad kaya raw nakuha ko ang titulo na ito na maging myembro sa SSG. Sabihin na nating totoo ang sinabi nila tungkol sa akin but hey hindi ko ito ginusto. Kung pwede lang na huwag sumali ay sana nagawa ko na.

Kaso, do I have a choice?

Kapag sinabi ni dad dapat kailangan ko na itong gawin kung hindi ay baka sa labas ako ng bahay matutulog. Kung makakatulog pa kaya...

Pagbukas ko sa pintuan ng meeting room ay agad na napatingin sa akin ang lahat ng mga tao na nasa loob nito.

Are they having a meeting here? Na hindi ako kasama? The nerve???