DAĞLARIN ARDINDAKİ DUMAN

-60-

Merhabalarrrrr nasılsınız??? Keyifli okumalar 🧡 vote atmayı unutmayalım.. 🧡

Yemek masasına baktığımda en sevdiğim yemekler vardı bu akşam konuşma işini ertelemiştim yarın akşam konuşacaktım. Alple konuştuğumuzda böyle olmasını uygun bulmuştuk ikimizde... birde onun ailesi vardı nasıl bir kaosun içerisine giriyorduk nasıl sonuçlarla çıkacaktık bilmiyorum ama bizim için zor olacağı kesindi.

-Anne ne çok zahmet etmişsin yani gerek yoktu bu kadar şeye.

-Ne zahmeti kızım gelmiş taa nerelerden yapacağım tabi ama maşallah sende kilo almışsın.

Sanırım ben hamile olduğumu açıklamaktan şuan vazgeçtim bırakalım kilo aldım diye bilsinler.!! Saçmalama Umay çocuk doğduktan sonra ne olacak leyleklermi getirdi diyeceksin. Masadaki suratlar bakıyordum tek tek babamın hali keyfi yerinde önündeki etle cebelleşiyordu Kutay düğün hazırlığında olduğu için sürekli elindeki telefonla birşeyler yapıyordu anneme gelecek olursak oda yemeğini yiyor bir yandan beni göz hapsinde tutuyordu. Yemek bitiminde annemle birlikte masadakileri mutfağa taşıyıp toparladık ardından elime aldığım iki bardak çayla babamın yanına gittim balkondaki sandalyesinde oturmuş sigarasını yakmıştı.

-Şafak Bey size eşlik edebilirmiyim?

Babam usulca kafa salladı hemen karşısındaki sandalyeye geçip oturdum içimden bir ses bu oturmalarımın son olduğunu söylüyordu tadını çıkart diyordu.

-Söyle bakalım Umay geldiğinden beri kıvranıp duruyorsun benim küçük prensesimin neyi var.

Ah baba söylemek ne kadar zor bir bilsen. İçimde zerre pişmanlık yok kaybetme korkusu fazla basıyor sadece.

-Aslında konuşmam gereken bir konu var baba ama nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum. İlk olarak bu yaşadığım hiç bir şey için pişmanlık duymuyorum.

Derin bir nefes çektim içime düşündüğümden daha zor olacaktı bu konuşma , birde gözlerimin içerisine bakmaları dahada zorluyordu beni. Babam konuşmuyor benim devam etmemi bekliyordu daha  fazla bekletmeden dudaklarımı araladım.

-Yani demem o ki baba ben ne yaparsam yapayım benim arkamda duracağını düşünüyorum ama bu öylede bir şey değil... Biliyorum bu söylediklerimden sonra beni artık kızın olarak bile görmek istemeyeceksin elimde olsa senden asla vazgeçmezdim ama eminim ki sende benim yerimde olsan  benim verdiğim kararı verirdin.. Biliyorum yaptığım aile yapımıza uygun bir davranış değil ama yaptığım en güzel hatam olduğuna adım kadar eminim. Baba ben Hamileyim..!!!

Babamın suratı değişmeye başladı gözlerim babamın suratında asılı kaldı. İlk başlarda gözleri açıldı ardından kısıldı dudakları aralandı ve tekrar kapandı, suratı kızarmaya başladı beklediğim geliyordu görebiliyorum. Kırılma sesi ulaştı kulaklarıma, bakışlarımı babamdan çekip arkama çevirdim. Beklediğim manzara tam olarak buydu annemin elindeki tepsi yere düşmüş kırılan camlar parçalara bölünmüş etrafa dağılmıştı , gözlerindeki ifade beni ürükütmüştü. Yanımdaki hareketlilik dikkatimi çekti babam ayağa kalkmış tek kelime etmeden yanımdan geçip gitmişti.

Hareket kabiliyetimi tamamen kaybetmiştim ne babamın arkasından gidebiliyor nede ağzımı açabiliyordum tek yaptığım olduğum yerde durmak olmuştu. Kısa süre sonra babam elindeki çantamla yanıma geldi işte o zaman anlamıştım artık babamın gözündede ailesindede yerim yoktu.

-BUNDAN SONRA BU KAPIDAN ADIMINI DAHİ ATMA...... BENİM SENİN GİBİ BİR KIZIM YOK!!!!

Bu kadar kolay vazgeçebilirmiydi insan evladından bu kadar kolay silinebilirmiydi 30 yıllık hayat. Tek kelime dahi etmeden babamın elindeki çantamı alıp evden ayrıldım , aslında tahminlerimdeki gibi olmuştu. Açılıp kapanan kapı sesinden sonra adımlarımı hızlandırdım.