When The Last Dandelion Falls

Prologue

" Let's meet when the last dandelion falls, Asrael."

That was the last words of Lauxiana before she closed her eyes and never opened them again. Forever.

Hindi ko alam kung bakit napakadali sa kaniyang magsinungaling at hindi sabihin saakin ang tunay na nararamdaman niya. She is sick, but then, she don't want me to worry, kaya itinago niya nalang sa sarili niya.

She is selfish.

Magkasintahan kami pero hindi niya man lang sinabi saakin kung ano nga ba ang tunay na nararamdaman niya, kung ano ang sakit niya, nagsisisi ako dahil hindi ko man lang nalaman kahit na hindi niya sabihin sa akin, kahit na ayaw niyang sabihin saakin.

I have no choice but to see her suffer until her last breath.

" She has a brain condition, hindi niya ba sinabi sayo?" Her Doctor asked me, agad akong umiling, at saka tumawa nang mahina.

" Dok, kung sinabi niya saakin, sana ay alam ko at naagapan namin ang sakit niya, hindi ba?" Sarkastikong tanong ko pabalik sa kaniyang Doktor.

Tinawag niya ako sa kaniyang opisina para ibigay saakin ang papeles kung saan nakalagay ang kaniyang cause of death.

Na sana, hindi ko nalang tinignan at inalam pa.

Masakit para saakin, Lauxiana, na iniwan mo akong mag isa, pinili mong kupkupin ang sakit mo nang mag isa at labanan iyan ng mag isa.

Do you truly love me?

Mahal niya nga ba talaga ako kung nagsinungaling siya saakin para lang hindi ako mag alala sa kaniya?

Sinilip ko ang laman ng brown na envelope, bago nagsalita ang Doktor ni Lauxiana sa harapan ko.

" She has a brain tumor, Asrael..."