«ល្អណាស់ !អម្បាញ់មិញសង្ស័យតែយើងចេញកម្លាំងស្ទើហើយបានជាគ្មានឈាមនោះ អឹុម!ល្អៗ»
សំណើមក្ដៅភាយហូរចេញពីផ្នែក នៃចំណុចពិសេសរបស់រាងស្ដើង តែនោះជាសំណល់ឈាមក្រហមឆ្អៅរបស់រាងតូច ឈាមនៃភាពបរិសុទ្ធត្រូវបានបាត់បង់យ៉ាងពិតប្រកដហើយ បុរសដែរនាងគោរពគឺជាបុរសដែរបំផ្លាញភាពបរិសុទ្ធរបស់នាង បុរសដែរនាងគោពគឺជា មនុស្សដែរនាងស្អប់នៅពេលនេះ។
«ខ្ញុំឈឺ!ឈប់ទៅ អាយៗ!»
ផ្លាប់ៗ!!!!!
នាងស្រែកឲ្យនាយឈប់ តែនាយឌឺក្បាលរឹង ក៏ចាប់ផ្ដើមក្រលែងចង្កេះរុករានពេញទំហឹងធ្វើឲ្យរាងតូចច្រឡឹងក្រោមទ្រូងបិតភ្នែកខាំបបូរមាត់ដាច់រលាត់ហូរឈាម ព្រោះតែនាងឈឺចាប់។
«យើងឈប់លុះត្រាតែឯងសន្លប់ បើកភ្នែកសម្លឹងមុខយើងឥឡូវនេះ ហើយហៅយើងដូចដែែរឯងធ្លាប់ហៅទៅ»
«ឆ្កួត!ឆ្កួត!បំផុត អា្ហយ!អាស ឈប់ទៅខ្ញុំៗអឹស~អ្ហឹស»
«សម្លឹងមុខយើងឥឡូវនេះ»
តាមបញ្ជារដៃតោងកនាយជាប់ភ្នែកសម្លឹងមុខនាយ ទាំងយំផងឈឺផងស្ទើតែសន្លប់ពិតមែន។
«អឹស!អាយ!ហឹុកៗ!»
(គោលដៅទីប៉ុន្មានពូភ្លេចបាត់ហើយ☹️)
«អ្ហើស!ថ្ងួចថ្ងូរឲ្យឮៗបែបនេះយើងចូលចិត្ត»
នាយឱនចុះទៅនិយាយខ្សឹបក្បែរត្រចៀកនាងយ៉ាងប្រហើន ធ្វើឲ្យរាងតូចច្រឡឹងកាន់តែខាំមាត់បិតសម្លេង តែនាយក៏នៅតែអាចឮសម្លេងតិចៗចេញពីក្នុងបំពងករបស់នាង។
«ចាំមើលថាឯងទ្រាំដល់ណា?»
«ផ្លាប់ៗ~អាស!អាយ!អ្ហឹសៗ!ឈប់ៗបានហើយខ្ញុំដាច់ខ្យល់ឥឡូវហើយហឹុកៗ»
«បើពិបាកក៏បញ្ចេញវាមកណា កូនសម្លាញ់ អឹុមមម»
ចង្កេះបាវខ្សាច់នៅតែក្រលែង ចុះឡើង ឯទឹកសក្បុសក៏ហូរហៀចេញមកខាប់ អន្ទេអន្ទាយ លាយឡំជាមួយឈាមក្រហមឆ្អៅ នាយកាន់តែពេញចិត្តពេញថ្លើមជាមួយនិងសង្គ្រាមលើកនេះ។
«កុំអី!កុំវាកខ្វក់»
នាយចញ្ចេញចោលនៅសំណល់អស់ក៏សម្រូតខ្លួនមកឱនលិទលំអង្គសន្សើមទាំងនោះដោយលេបចូលពោះអស់ រាងតូចច្រឡឹងខំហាមព្រោះតែនាងឆ្អើមជំនួស។
«យើងចេញចិត្ត»
និយាយហើយនាយក៏វាលឡើង មកថើបផ្ដោះផ្ដងជាមួយផ្លែឈើរីតូចរបស់នាងបន្តទៀត ឯដៃនៅតែបន្តច្របាច់សាច់ណែន របស់នាងមិនឈប់។
«យ៉ាងម៉េចហើយ?នេះជាទោសទីពីរ ដែរឯងបញ្ជួសយើង »
«ចេញទៅ! វឹប!អឹស!លែងទៅ»
«ឯងចង់ទៅណា៎?»
នាងរុញនាយឲ្យចេញរួច ក៏ត្រៀមខ្លួនដើម្បីក្រោកតែដៃមាំ របស់នាយដង្ខៅក៏បោះមកចាប់ចង្កត់នាងឲ្យគេងចុះវិញ រាងតូចច្រឡឹងនៅតែបន្តរុញ តែដឹងស្រាប់ហើយថា លោកនេះក្បាលរឹងប៉ុណ្ណា។
«ចង់ទៅណា៎?»
«ខ្ញុំទៅសម្អាតភាពកខ្វក់ចេញ»
«ឯងគិតថាយើងកខ្វក់មែនទេ?»
«ខ្ញុំទេដែរកខ្វក់នោះ លោកមិនបានកខ្វក់ទេ»
«ម្ដេចក៏ប្រើភាសានេះដាក់យើងៗជាប៉ារបស់ឯងណាស់»
ស្ដាប់មួយឃ្លានេះហើយ នាងអួលដើមកហូរទឹកភ្នែកធ្លាក់ចុះមកម្ដងទៀត នាងបែរមុខមកសម្លឹងភ្នែកខ្មៅនិលគុជខ្យងរបស់នាយបន្តិច ទើបនិយាយទាំងឈ្លក់ទឹកភ្នែកឡើងថា
«លោកប៉ាមែនទេ? ប៉ាគេធ្វើបែបនេះដាក់កូនតើគេជាប៉ារប្រភេទណាទៅ?»
«បើពិបាកហៅយើង ថាលោកម្ចាស់ដូចអ្នកបម្រើទៅ»
និយាយដោយមិនខ្វល់ និយាយហើយនាយក៏បន្តលេង ចុងស្រួចៗរបស់នាងទៀត លេងមិនឆ្អែតនាយក៏បន្តបៅបឺតដូចក្មេងអាយុ២។
«លោកម្ចាស់លេងខ្ញុំទៅ»
«កុំបញ្ជួសយើងទៀតណាស លើកនេះយើងឲ្យឯងស្លាប់»
ឌឺទៀតហាស់ សង្ស័យទៀតណាស់😓
14/15
Start from the beginning
