Çıkmaz

~18~

Medya:Tolga

Allah'ım sana geliyorum ya. Delireceğim. Gerçekten delirmek üzereydim. Kimdi bu şimdi? Kim bana böyle bir mesaj atardı ki? Saçmalıktan başka bir şey değildi.

O mesaj geldikten bir kaç dakika sonra bir konum gelmişti ama tabii ki de gitmeyecektim. Öyle bir salaklık yapmazdım.

Bizimkiler olduğunu düşünsem de bilmiyordum ki. Cidden kafam o kadar karışıktı ki. Saat on birdi ve benim annemle şu okul mevsuzunu konuşmam lazımdı. Gerçi bu saatte bilmiyordum uyuyor olabilirlerdi. Şansımı denemek için yavaşça aşağı indim. Abi tayfası da kendi odalarındaydılar. Tek Bora yoktu. Aşağı indiğimde salonu aralayıp baktım kimse yoktu. Oturma odasının kapısını araladığımda televizyon izlediğini gördüm.

Yavaşça içeriye girip kapıyı geri kapattım. Gülmeye çalışarak konuştum.

"Müsait misiniz?" O da benim gibi gülümsedi.

"Tabii ki kızım, gel." Gidip karşısına oturdum.

"Ya benim sizinle konuşmam gereken bir konu var." Başıyla onayladı.

"Ben okul değiştirmek istiyorum." Nedenini sorgularcasına bana baktı.

"Neden kızım?" Nedenini nasıl diyecektim.

"Yani gerçekten okuldaki insanlar çok kötü insanlar, rahat değilim. Böyle bir devlet okuluna gitsem aslında daha iyi olmaz mıydı?" Bence gayette iyi bir açıklama yapmıştım.

"Adel, yani biliyorsun okulun müdürü yani sahibi de bizim çok yakın bir dostumuz. Hem orada bizim çocuklar da var ayrıca nitelikli bir okul da."

"Yani olmaz mı diyorsunuz?" Kafasıyla beni onayladı. Gülümsemeye çalıştım.

"İyi geceler." Oturduğum yerden kalktım. Allah okuldaki insanların belasını vermeli bence.

Odama çıkıp yatağa uzandım. Oyalanmak için telefonu aldığımda bir kaç saat önce gelen mesajın üzerine tıkladım. Hiç düşünmeden mesaj attım.

"Kimsin?" Anında mesaj gelince kalakaldım.

"Bazı gerçekleri öğrenmek için gönderdiğim konumda ol." Allah'ım delirecektim kimdi bu?

"Kim olduğunu söylemedin bana zarar vermeyeceğini nereden bileyim?" Bir kaç dakika sonra yeni bir mesaj geldi.

"Neden sana zarar vereyim ki? Gel ve olacakları uzaktan izle. Böylece bazı şeylerin farkına varacaksın." Allah'ım ne? Neyin farkına varacaktım ki ben?

"Gelmeyeceğim." Yeni bir mesaj gelince tam engelleyecektim ki merakıma yenik düşüp mesajı açtım.

"Adel, gelmen lazım işte. Olacakları görmen lazım." Abi ne olacaktı?

Üzerimdekileri değiştirip siyah montumu da alıp sakince odamdan çıktım. Nasıl çıkacaktım ki ben evden? Arka kapıda kimsenin olmayacağını düşünerek arka kapıya yönelmiştim. Tahmin ettiğim gibi de kimse yoktu zaten. Hızlıca çıkıp bir taksiyi durdurup bindim. Şu an doğru olanı mı yanlış olanı mı yapıyordum hiç bir fikrim yoktu ama sanki olması gereken oraya gitmek gibi hissediyordum.

Bir daha eve nasıl girecektim bilmiyordum. Kimseye haber vermeden çıkmıştım sonuçta. Anahtarım da yoktu ki.

Durun bir tık geceyi evin bahçesinde geçireceğim gibi görünüyordu. Tabi eve sağ salim gidersem durum böyleydi. Ya gidemezsem? Eğer bu bir tuzak filansa ne yapacaktım ki? İşte orasını düşünmemiştim. Hava da karanlıktı zaten. Hiç bir yer gözükmüyordu ki.