Hyunlix- DÜŞÜŞ

6

Genelde insanların ne yaptığı umrunda değildi ama bu çocuk onu rahatsız hissettiriyordu.

Hyunjin felix'in sessizliğindeki derinliğe düşerken tekrarladı.
"Naber diyorum hey?"

Felix tüm umursamazlığı ile cevap verdi
"iyi"
Hyunjin felix'in bu umursamazlığına karşı, onun için endişelenir gibi tekrar sordu.
"iyi misin?"
Ama bu o kadar yapmacıktı ki felix gözlerini deviremeden edemedi.

"Evet"
"Woah sen cidden iyi değilsin."
"Ne diyorsun?"
Hyunjin tekrar gülerek felix'in sinirlerini hoplatıyordu.
"Dışarı çıkarlım mı?"
"Ben seninle neden dışarı çıkayım?"

...

Hyunjin büyük bir bıkkınlıkla duvarın üzerindeki Lix'e bağrıyordu.
"Atlasana diyorum!"
Bu oğlan tam yarım saatir yaklaşık 2 metre uzunluğunda olan duvardan atlamaya korkuyordu.
Hastaneden habersiz çıkıyorlardı kapıdan çıkma gibi bir lüksleri yoktu. Tekrar Felix'e döndü.
"Atla şurdan artık, insanda utanma olur ya!"
"hayır"
"hızlı atla tutcam seni"
"hayır"
"Sen bu korkaklıkla 3. Kattan nasıl atladın mal mısın?"
Lix cevap vermeden hızlıca aşağı attı kendini.
Hyunjin onu tutarken sıkı sıkı sarıldı.
"Bu kadar kolaydı işte."

Hyunjin onu tutarken gülümsüyordu.
Kucağında küçük bir oğlan varmış gibi hisettiriyordu bu. Felix'in  sarı saçları dağılmış, anlı hafif terlemiş düşmemek için sıkı sıkıya hyun'a sarılıyordu.
Bu sarılma 2 saniye bile sürmese bile bu an onlar için 1 dakikaya değerdi
hyunjin felix'i yavaşça yere indirdi.

Ve elini uzatarak konuştu.
"Gel"
Hastanenin bahçesinden kapıya kadar koşuyorlardı. Demir siyah kapıdan koşarak ilerideki parka koştular. Lix yorgunluktan duraksarken hyunjin ona doğru eğildi.
Lix ellerini saçlarına daldırmış nefes nefese,
"Dur"
Dedi.
kesilen soluğukları ile yere çöktü.
Ellerini hyunjin'in bileklerine kenetlerken aşağı inip Lix' in soluklanan başını kaldırdı.
Bu kadar mesafeyi koşmak sıkıntı değildi. Sadece daha sabah yaşam ve kalım arasında savaş vermişti Lix. Hyunjin anlık bir hareketle felix'i kucağına almıştı. Lix'in şaşkınlıktan dudakları aralansada hiçbirşey yapamamıştı.
"Zaman kaybetmemeliyiz zaten 1 saate olmadığını anlarlar."
Lix kafasını Hyunjin'in boynuna yerleştirken neden böyle olduğunu düşünüyordu.
Sanki bu hissi yaşamıştı.
Ama ömrü boyunca bu his olmadığı için boşluktaydı. Bunu nasıl yaşamış olabilirdi? Bu hissi daha çok hissetmek hatırına susuyordu.
İkiside sessizdi.
Hyun sadece tebessüm ediyordu.
Küçük bir gölün yanına geldiklerinde hyunjin felix'i yavaşça bıraktı.

Sanki burası şehirden bir yer değilmiş gibiydi.
Lix etrafa bakınırken bir yandan o histen uzaklaşmanın şokunu yaşıyordu.
Sessizce hyun'u izlerken hyun çimenlere uzanmıştı.
Yanındaki çimenlere vurarak lix'e yanına gelmesini işaret etmişti.Lix onu izlerken bu onu rahatsız etmeye başlamıştı. İstemsizce elin manyak adamı ona istediği her şeyi yaptırıyordu.
Lix umursamadan ondan uzak bir yere oturdu.
Hyunjin ise umursamadan gökyüzünü izlemeye devam etti.

"Pekte umrumda değilsin buraya uzansan üzerine atlamayacaktım."dedi hyunjin, ne zannediyordu ki?
Felix için bu tür kavgalar çok çocukçaydı.
İnsanların bazı hareketleri onunla kavga etmek istediğini göstermezdi.
Ama insanlar kavga etmenin toplumda harika görünen bir şey olmasını seçmişlerdi.
Lix bu durumlarda cevap vermezdi genellikle.
Böylece konu kapanırdı. Ama hyun-

"hey sana diyorum yiyecekmiydim?
Felix cevap vermeden sadece göle bakmayı sürdürdü.
Hyunjin bir hamle ile ike felix'in yakasından tutarken lix ona soğukkanlı bakışlar atıyordu. Bu genelde böyle olmazdı. Hyun yine bir ilk yaşatıyordu ona.

"taciz etmişim gibi ne davranıyorsun!
Lix cevap verme gereği duydu.
"ikimizde erkeğiz be tacizinden bahsediyorsun?"
Hyunjin duraksayarak yakasını bıraktı tekrar kendini çimenlere atarken,"

"Bir tane düzgünü denk gelmez mi?"
Dedi çimenlerini üzerinde gökyüzüne bakarken tanrıdan ister gibiydi.

"Duyguların çok uçta aptal gibisin." Dedi felix
Hyunjin ise pişkinlikle
"biliyorum."
Lix hyun'u iğneleyerek baktı.

"Bunu bilerek mi yapıyorsun?"
"evet"
Lix içinden manyak piç diye geçiriken hyun'un bakışları hala üzerindeydi. Lix tekrar ona bakarken hyun suratına yumruğu geçirecek gibi bakıyordu.
Felix bıkmıştı.Anlamsızca buraya gelmeyi kabul edip gelmişti şimdide gidicekti.
Ayağa kalktı.

"senlede senin anlamsız garip davranışlarınla uğraşacak vaktim yok."
Hyun onun kalkerken bileğinden tutarak aşağı çekti.
"sen gidersen benim yokluğumda belli olur bencil olma."
"umrumda değilsin"
Tekrar kalkarken hyun tekrar onu kollarından tutmuştu.
Her ne kadar sakin gözükmek istesede sinir duygularını törpülüyordu iyi de neden?

Lix'in işi buydu her ne kadar hissiz olsada insanların duygularını keşfetmek onun işiydi ama hyun'un duyguları o kadar uçtaydı ki anlaşılmıyordu.
Bilirek yaptığını söylediği duyguları değil kendi duygularını törpülüyordu.

Hyun'un aşağı çekmesiyle çimenlere çökmüştü. Lix anlam veremiyordu neden böyle bu adam?
Sakince düşünürken kendisiyle onu karşılaştırıyordu tamamen tam tersiydi kendisiyle yapmacık duyguları fazla tepkileri çok kolaya yalan söylemesiyle bu adam onun tamamen tersiydi. Bunlar düşünürken farketmeden  hyunjin'i süzüyordu.
Hyunjin yakışıklı denilmeyecek kadar çekiciyidi. Bir filmden buraya düşmüş gibiydi.

"Ne bakıyorsun?"
Felix yine cevap vermeden kafasını göze çevirmişti.
"aptal"
Felix kafasını öne eğip gülerken,
"Hayatımda gördüğüm en iğrenç insansın."
Dedi.
Bu cümle hyunjinin duraksamasına sebeb olmuştu.
Avucunu sıkıp sadece dolu gözleriyle yere odaklandı. Kulağındaki ses..

(Erkek düşkünü faişe! Hayatımda gördüğüm en iğrenç insansın.)
Felix onun böyle odaklanmasına anlam verememişti.
Araları zaten iyi değil neden bu kadar düşünüyordu.
Hyunjin dolu gözlerini yerde tutarak felix'in görmemesini sağladığını düşünüyordu ama felix gayet ağlayabildiğini görüyordu.

"Gidelim mi uykum geldi."
Lix sormayacaktı. Kimse ona söylemek istemediği sürece insanlara özel hayatını sormazdı.
Kafasını salladı.
Hyunjin ayağı kalkarken lix onun durgunluğuna odaklanmıştı.
Neden pişman hissediyordu.
Bu manyak ona bir türlü huzur vermemişti. Bir cümle ile nasıl ona karşı pişmanlık duruyordu.
Lix hyunjin'in yüzüne baktıkça daha fazla pişmanlığı artıyordu.
Ama hiç bir şey diyemiyordu.