Hyunlix- DÜŞÜŞ

1

Merhabalar, bu benim ilk kitabım
Anlatım hataları olabilir bu yüzden umarım, çok rahatsız edici olmaz.

Gülümsedi,
Öyle mi? Sen mi karar vereceksin hayatına sen ayakkabılarını bile bağlamayı bilmiyorsun!
Senden nefret ediyorum. Bir insan çocuğundan iğrenir mi?! Erkek düşkünü faişe bir oğlum var!

Elleri ile anlını sıvazlayan, sinirinden ağzından tükürüklerini saçan, adam karşında bir dağ gibi yıkılıyordu.
Biliyordu, oğlu hiçbir zaman düzelmeyecekti.
Karşında donuk, soğukkanlı bakışlarla, kanlı ağzını araladı oğlan;

-Ne kadar acınası durumdasın baba.

Yere yıkılan adamın karşında çömelerek iğneleyici bir şekilde baktı.

-Annem bile sana dayanamadı.
Dedi.

Oğlunun bu sözlerine karşın elini ona bir tokat atmak için kaldırdı.

Bunu zaten 15 dk öncesine kadar aralıksız yapmıştı. Her ne kadar ona zarar vermiş gibi gözüksede,
asla karşında yıkılmayan oğlu,
ona sözleriyle üstünlük gösteriyordu.

Oğlu hyunjin sırıtıyordu hala, ağzı yüzü kan içerisinde olmasına rağmen bunu sürdürüyordu. Babası ona her vurduğunda, yerde kıvranarak bir deliyi anımsatarak attığı kahkahalar, yaşlı adamın hala kulaklarında dolaşıyordu.

-tch tch vurmayacak mısın?

Yüzüne yaklaşarak alaycı bir şekilde yanağına dokundu.
-Baba  bak buraya vurmadın?
Dudağını büzdü. Çok alaycı şekilde davranıyordu.
Başta bunlara üzülürdü, hatayı kendinde arar babasının onu sevmesi için herşeyi yapardı.
Ama babası onu hiçbir zaman sevmedi.
Bu sadece bir bahaneydi, oğlunun eşcinsel olması bu kavganın sadece nedenlerinden biri değildi.

Hislerdi.

Hyunjin hiç bir zaman babası tarafından sevildiğini hissetmemişti zaten ama bunun bir nefrete dönüşçeğinide tahmin etmemişti.

Saçlarına aklar düşmüş adam elini indirerek sinirli bir o kadarda kısık bir sesle;

-Hyunjin bir gün seni öldüreceğim elimde kalacaksın.

-Baba sen beni zaten öldürdün?

Adamın gözlerine bakarak hatırlatmak istedi.
İşaret parmağı ile adamın göğüsüne dürtüler bırakırken tekrarladı;

-Sen Beni Öl-dür-dün.

Yaşlı adam duraksadı
Ben mi öldürdüm?

H: Evet

Hyunjin yüzünü bir naif gülümsemeyle aydınlattı.

H:tamda burada

Elini gösterdiği yer ile birlikte gözleri dolarak yüzü masum bir çocuğu andırdı.

H: baba beni neden öldürdün?

Karşısındaki adam dolu gözlerde kafasını hızlıca hayır anlamında salladı

-seni ben öldürmedim! Yemin ederim!

H: baba beni bir  faişe olduğum için mi öldürdün?

-ben seni öldürmedim!

H: baba ben  17 yaşındaydım.

-Sen kendin öldün

Hyunjin kafasını geriye atarak aklını kaybetmiş gibi gülüyordu.

"Beni öldürünce annem seni terketti.
Yapayanlız, zavallı bir şekilde burada öldürdüğün oğlunun gülüşleri arasında öleceksin."
Hyunjin onun  bu şekilde acı çekmesini sağlarken çok iyi hissediyordu.
Bu adam bir ömrünü hayatını bitirmişti.
Belki düşündüğünüzden daha fazlasını.

Adam kulaklarını kapayarak bağırdı
-Ben seni öldürmedim!

...

"Bilinci kapalı."

"Nasıl bu duruma geldi?"

"İntihar, Babası onu odasının balkonundan tutmaya çalışmış ama o 3 kattan atlamış."
"Polisler sorgu için aldılar."
"Durumu ağır ama hayati tehlikesi yok."

"ölmemesi mucize"
"garip bir şekilde hiç kırık almamış."

Şimdilik gözlem altında tutun ayılınca mutlaka beni çağırın.
Odadan çıkan doktorlarla birlikte oda boşalmıştı.