លោកដង្ខៅដកមុខចេញមកវិញលើកដៃទៅច្របាច់មាត់នាង ដោយនិយាយផ្ចាញ់ថែមទៀត។
«ល្អតើជីវិតកើតមកដើម្បីស្លាប់ តែមុននិងស្លាប់ឯងគួរតែស្គាល់រស់ជាតិរបស់ប្លែកៗខ្លះណាឈើរី កូនសម្លាញ់ អ៊ុប!»
«អ្ហឹក!»
ដឹប!!!
ស្រពពេលដែរបបូរមាត់ ទម្លាក់គ្រប់គ្រងបឺតជញ្ជក់យករស់ជាតិផ្អែមពីបបូរមាត់ឈើរីតូច នាយក៏ប្រើអណ្ដាតរឹងក្ដៅភាយរុលចូលក្រលាស់ប្រលែងលេងជាមួយអណ្ដាតតូចយ៉ាងងាយ ព្រោះថានាងតូចឈើរីមិនដែរ មានអ្នកធ្វើរឿងបែបនេះដាក់ឡើយសូម្បីតែការថើបមាត់ ទើបនាងថប់ដង្ហើមជំហរមាត់តែជាឱកាសល្អ នាយចំណាស់ដែរជាឪចិញ្ចឹមក៏ត្របាក់យកភ្លាមៗ អណ្ដាតរមួលពពាក់ពពួនចុះឡើងៗ
ឯដៃតូច លើកមកវាយស្មាមាំក្រអាញដឹបៗផងរុញផងតែនៅតែ មិនអាចយកឈ្នះ កម្លាំងចាប់បង្ខំពីរាងខ្ពស់បានឡើយ។
"អ្ហឹក!លោកប៉ាកុំធ្វើបែបនេះអី ខ្ញុំសូមអង្វរអ្ហឹកៗ! ខ្ញុំខ្លាចហើយ"
ដៃញ័រទទ្រើកលើកមកប្រណមសុំក្ដីមេត្តាពីឪពុកចិញ្ចឹម មាត់ញ័រហៅនាយថាលោកប៉ាពេញៗមាត់។
«មិនអីទេកូនសម្លាញ់ប៉ា និងថ្នមកូនស្រីណា»
ខ្វោក!!!
«អ្ហាយទេលោកប៉ាកុំៗ!»
ដៃនាយលើកមកទាញហែកខោឈុតគេងរបស់នាងចេញអស់ពីចង្កេះ។ ខណ:ពេលនេះរាងកាយតូចគ្មានអ្វីបិតនោះទេ កាយអាក្រាតគ្មានអ្វីមួយជំរៀកបាំងឡើយ។
«យើងចូលចិត្ត ក្មេងៗខ្ចីៗបែបនេះអឹុម»
«លែងខ្ញុំៗ!អ្ហឹស!!ហ្អឹក!កុំធ្វើបែបនេះអី!ឈប់ទៅ»
ម្រាមដៃសូកលូកស្ទាប់ អង្អែលល្អាងតូចរបស់នាងទាំងពេញចិត្ត ដៃធ្វើចលនាដកចុះឡើង ធ្វើឲ្យកាយតូចរមួលត្បុលពេញសាឡុងដៃក៏ប្រឹងខ្ញាំ សក់ក្បាលខ្លួនឯងព្រោះតែនាងពិបាកទទួល ទាំងអាម៉ាស់ទាំងខ្មាស់ និងខឹងស្អប់បូករួមលាយឡំគ្នា ព្រោះតែបុរសដែរខ្លួនគោរពស្រលាញ់ស្មើជីវិតតាំងពីតូចៗ កំពុងតែបំផ្លាញរាងកាយដ៏ស្អាតផូង់របស់នាងឲ្យខ្ទេចខ្ទីហើយ។
«អាស!~អ្ហាស~លោក ហ្អឹកៗ លោកប៉ាកុំធ្វើបែបនេះអីឈប់ អ្ហាយ!»
ដៃទាញជើងនាងឡើងនាយក៏ឱន លិតក្រលាស់យកទឹកលំអងដែរហូរហៀរមកតាមដៃដែរធ្វើចលនានោះ
នាងតូចហាមនាយផងទ្រាំលែងបានផង ដៃលើកមកសូកចាប់សសៃសក់ទុកល្មឿយ របស់នាយចំណាស់ទាំងរុញក្បាលនាយឲ្យងើបចេញ ព្រោះថានាងស្រាវស្រាញ់ខ្លាំងណាស់។
12-13
Начните с самого начала
