" အာ ဟုတ် ကျွန်တော်က ၂၀ ပါ "
" ဟုတ်လား ငယ်သေးတာပဲဒါဆို အမက ၂၅ နှစ်ပါ ဆရာဝန်ပေါက်စလေးပေါ့ ဟိဟိ "
" အမကဆရာဝန်လား "
" ဟုတ်တယ် မောင်လေး . ကိုကြီးကတော့ ၂၇လေ ဒို့တွေက ၂နှစ်ပဲငယ်တာ "
" အော် ဟုတ်လား ဒါနဲ့အမနာမည်က "
" ခင်ရင်းဆက် ပါ "
" ဗျာ "
ကျွန်တော် " ဗျာ " လို့ အံ့အားသင့်သင့်ပြန်အော်မိလိုက်တယ်
" အယ် ဘယ်လိုဖြစ်တာ အမနာမည်က ခင်ရင်းဆက်ပါ ခုနကတစ်ယောက်က အမရဲ့အစ်ကိုလေ သူက ခန့်ရင်းဆက် မောင်လေး "
ဒီစကားသံကိုကြားရတဲ့ ကျွန်တော့်မှာ တုန်ယင်
လာပြီး ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ဆိုကာ စိတ်ထဲရေရွတ်မိနေတာက
" ဒါဆို သူတို့က "
" ဘာလို့လဲဟင် နာမည်ကိုရင်းနှီးနေလို့လား "
" ဗျာ . အာ ~ မဟုတ်ပါဘူး နာမည်လေးတွေက
လှလို့ပါ "
" ဟုတ်ပါပြီ မောင်လေးနာမည်ကရော "
" အမ ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ် အမေစိတ်ပူနေမှာစိုးလို့ "
ကျွန်တော် စကားလမ်းကြောင်းလွှဲမိလိုက်တယ်
" အာ ဒီနေ့တော့ညအိပ်သွားပါလား ဖုန်းဆက်
လိုက်လေ အမေ့ကို "
" မဖြစ်လို့ပါ အမ အိမ်မှာအမေတစ်ယောက်တည်းမို့ပါ "
" အင်းအင်းဟုတ်ပါပြီ ဒါဆိုအမ ဆေးတွေပေး
လိုက်မယ် သောက်ထားအုန်းနော် အစာစားပြီးတာနဲ့ သောက်နော် "
" ဟုတ်ကဲ့ "
ကျွန်တော့်ကိုဆေးထည့်ပေးလိုက်ပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်အမကိုနှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်လာလိုက်တယ် အိမ်ပြန်တဲ့ လမ်းတစ်လျှောက်လုံး
ကျွန်တော့်ခေါင်းထဲမှာအတွေးပေါင်းမျိုးစုံနဲ့
တုန်ယင်နေတယ် ကျွန်တော်ချစ်တဲ့သူက တကယ်ပဲ သူဖြစ်နေရတာလားဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ကျွန်တော့်လည်ချောင်းထဲမှာတောင်စို့လာပြီး
ငိုချင်စိတ်တွေတောင် ပေါက်လာတယ် ~ အဲ့လိုနဲ့ပဲ ကျွန်တော်အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့ပါတယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ပဲ ၉နာရီ
YOU ARE READING
If possible ~
Fanfiction"ရှုံးနိမ့်မှာကိုသိရက်နဲ့ နောက်ဆုတ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး " " နောင်တရမှာကိုသိရက်နဲ့ ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့တာ " ( ခရောင်သွေး )
If possible ( Part - 2 )
Start from the beginning
