မီးသတ္ကားမွာေဆးရံုကိုအကူအညီလွမ္းေခၚထား၍ ေဆးရံုကားေရာက္လာကာ သမုဒယကိုတင္ေခၚသြားသၫ့္အတြက္ညီမသံုးေယာက္လည္းတစ္ခါတည္းလိုက္သြားၾကေလသည္။ေဆးရံုေရာက္၍ လိုအပ္သၫ့္ေဆးကုသမႈမ်ားလုပ္ၿပီးေသာအခါ သံုးနာရီခန႔္ၾကာမွသမုဒယသတိရလာခဲ့သည္။သတိရလာ၍ ေဘးဘီၾကၫ့္လိုက္ေသာအခါ သူမမ်က္ရည္မ်ားစီးက်ရင္းတရႈံ႔ရႈံ႔ငိုေနသည္။သမုဒယလက္ကိုကိုင္ထားရင္းကုတင္ေပၚမ်က္ႏွာအပ္ကာငိုေနသည္။သမုဒယကငံု႔ေနေသာသူမေခါင္းေလးကိုအသာပြတ္လိုက္မွ ေခါင္းေလးေထာင္ၾကၫ့္ၿပီး -
"သမုဒယ ကေလး ကေလးသတိရလာၿပီ"
"အန္တီစိတ္ပူလိုက္ရတာကြယ္"
"အန္တီကိုထားသြားေတာ့မယ္မွတ္လို႔"
သတိရလာလာခ်င္း၀မ္းသာအားရျဖင့္ေျပာေနေသာသူမအားသမုဒယကမ်က္ႏွာတြင္ပတ္တီးမ်ားစည္းထားသၫ့္ၾကားက မ်က္လံုးေလးျဖင့္ၿပံဳးျပရင္း -
"အန္တီ သမုဒယဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
"ကေလးတစ္ခုခုဆိုအန္တီသြက္သြက္ခါေအာင္ရူးရလိမ့္မယ္"
"ကေလးကိုအန္တီသိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔ရူးရမွာသိရဲ့လား"
ေျပာရင္းငိုခ်ေနျပန္သျဖင့္ သမုဒယကသူမပါးျပင္မွမ်က္ရည္ေလးမ်ားကိုလွမ္းသုတ္ေပးရင္း -
"အန္တီ မငိုနဲ႔ေလ"
"သမုဒယကိုဒီေလာက္ခ်စ္ၿပီးစိုးရိမ္တာကို သႏၲာတို႔ျပန္သြားတဲ့ေန့ကစ စိမ္းကားေနႏိုင္တယ္အန္တီရယ္"
"အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မရွက္တမ္း၀န္ခံရရင္သမီးကိုအဲ့ဒီေကာင္ေလးနဲ႔သ၀န္တိုမိတယ္ကြယ္ ဒီအသက္အရြယ္ႀကီးနဲ႔"
"အန္တီရွက္ေနတယ္ ၀န္မခံရဲလို႔မႀကီးနဲ႔မလတ္ကိုအရင္၀န္ခံခဲ့တာပါ"
"သမီးကိုတစ္ေန့ေတာ့ဖြင့္ေျပာမယ္လို႔ႀကိဳးစားေနရင္း ဒီလိုျဖစ္ေတာ့သမီးကိုအန္တီခ်စ္ပါတယ္ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းကိုမေျပာလိုက္ရမွာသိပ္ေၾကာက္တယ္"
"ဒါနဲ႔သမီးရိွတဲ့ေနရာဘယ္လိုသိတာလဲအန္တီ"
ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကိုငိုမဲ့မဲ့ႏွင့္ရွင္းျပရာ သမုဒယသေဘာေပါက္သြားကာ -
YOU ARE READING
ကြင်နာယုယ ရင်မှာသမုဒယ(Completed)
RomanceAge gap GL ficလေးတွေကြိုက်ရင်တော့ဖတ်ကြည့်ပါလို့ပြောချင်ပါတယ်🏳️🌈💞(Unicode+Zawgyi)
