SEFİR YAKASI

27: AÇILAN KAPILARIN ARDINDA

27: AÇILAN KAPILARIN ARDINDA

Imagine Dragons, Bad Liar

Leyla The Band, Yalan

How To Dissappear Completely, Hava

Duman, Saldır

Yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmezseniz sevinirim! Uzun bir bölüm oldu, iyi okumalar.

Zamanın geçmesine alışıktım, zamanın geçerken arkada eskimiş bir ben bırakmasına ise hiç alışık değildim. Yaşamak yerine yolun kenarında durmayı, ilerlemek yerine ilerleyen insanları izlemeyi tercih ederek bir hayat yaşamıştım. Attığım her adımdan sakladığım her şeyin ortaya çıkacağı korkusuyla hiç adım atmamıştım, hiçbir şey yapmaya cesaret edememiştim.

Yalnızca durmuştum, yolun ortasındaydım, insanlar yanımdan geçip gitmişti ama ben hep durmuş, neyi beklediğimi bilmeyerek bir şeyi beklemiştim. Birinin belki de bana çarpmasını, beni silkelemesini, beni kolumdan tutup çekmesini ve yürümek için zorlamasını beklemiştim. Birinin beni zorlamasını istemiştim çünkü kendimi bir şeylere hiç zorlayamamıştım ama insanlar tarafından hep zorlanmıştım.

Zorlanmadığım sürece bu hayatı yaşamayı unutmuştum. Hayatımı durdurmuştum, yaşamayı bilmiyordum, kendimle yaşamayı hiç becerememiştim ama kendim olmadan da hiçbir yere ait hissetmemiştim.

Aynaya bakıyorum, kendimden emin olduğum kadar kendimden emin olamadığım bir nefretin içinde hissediyorum. Bu bedene ait dünyaya gelmek, bu aileye bağlı olmak, bu hayata sahip olmak istediğim şey değildi. Neden diye yolda bağırmak, karşıma çıkan tüm insanlara neden ben diye sormak istiyorum ama sonra fark ediyorum, onlar da aynı şeyi hissediyorlardı.

İstemediğimiz hayatların içinde tutsak edilmiştik. Annelerimiz ve babalarımız tutsak olduğumuz hayatlarımızın başında nöbet tutanlardı. Bu hayatın tutsaklığından kaçmayı isteyenlerimiz vardı, bunu yapanlar belki ailesi tarafından kovalanacaktı, belki bazılarımızın ailesi umursamayacaktı ama hepsi günün birinde düzenin değiştiğini görecekti.

Düzen bizimle değişecekti.

Yanımda duran Yakut'a başımı kaldırarak baktım, içimdeki inancı yitirmem gerekiyordu çünkü olacaklar yakındı ama şimdi onunla diz dize oturuyordum. Elim onun göğsüne gittiğinde iyice ona sokulduğumda o yanımda olduğu sürece bu inanç bitmeyecekmiş gibi hissettim.

Yakut, anlattığı şeyi kesmese de göğsüne başımı koyan bana baktı ve saçlarımın üzerini öptüğünde elleri belime tutundu.

Othello ile yüzleştiğimiz günün ardından yaklaşık bir hafta geçmişti. Her şey olağan akışında sürüyordu ve Turna, Yakut ile aramızda olan ilişkiyi ona anlattığım için az çok biliyordu. Uso bana bu konu hakkında soru sormasa da onun da anladığını biliyordum. Bakışları Yakut başımı öptüğünde hiç bize dönmüyor, ben anlatana kadar benim ona dememi bekliyordu. Vanya ise düşünceliydi, ona da açık açık Yakut'u sevdiğimi söylememiştim ama anladığını biliyordum.

Düşüncelerimden sıyrılıp çocuklara dönerken diğerleri dersten çıkmıştı ve kafede toplanmıştık. Bu aralar günlerimiz sakin bir huzurla gidiyordu. Bunun bölünmemesini istiyordum ama her an Sigfredo'dan gelen bir haberle harekete geçeceğimizi de biliyordum.