23. Sentimientos Raros y Francia

18.4K 1.2K 182
                                    

•°JASON POV•°

Me encuentro en la cafetería con Naomi, hoy lleva una falda que resalta sus lindas piernas y su piel perfectamente bronceada y sexy.

ㅡ¿Así que rompiste con esa nerd finalmente?

ㅡNo le llames nerd, Naomi.

ㅡDefenderla no cambia el hecho, Jason. Terminaste rompiendo su corazón como siempre y luego la dejaste de la manera menos delicada posible, ¿cierto?ㅡresponde conociéndome.

ㅡPuede ser... No tenía idea de que le gustaba, pensaba romper con ella antes de llegar a lastimarla.

ㅡEso es imposible, Jason. Sabes perfectamente que siempre que sales con las chicas ingenuas, terminan pensando que cambiarás por ellas y ese es el error cariño, tú nunca cambiarás.

Miro hacia donde escucho unas risas y veo a Lexie, junto a Dash, Callie, Dean y Jim. Es lindo verla comiendo con alguien. Se veía patética comiendo sola en la mesa del final mirando a todos como si tratara de leerlos.

Asustaba un poco...

ㅡPor eso siempre seremos la pareja perfecta, lo quieras o noㅡ continúa Naomi.ㅡ Ninguno quiere algo serioㅡtrata de converserme mientras su mano acaricia mi rodilla y sube lentamente por mi pierna.

ㅡTienes razónㅡrespondo y ella se acerca y me besa. Besa realmente bien, sus labios son suaves y siempre tienen ese sabor a su pintalabios de frambuesa.

~~*~~

Camino hacia la cocina para preparar algo de comer que no sea cereal.

Sí, Lexie definitivamente está obsesionada con el cereal...

Encuentro a Mike jugando uno de mis videojuegos favoritos de cuando era niño.

ㅡEres bastante bueno, pequeño.

ㅡ¿Juegas? ㅡpregunta señalando a el otro control a su lado.

ㅡBueno, no tengo nada mejor que hacerㅡrespondo pensando en alto, levantando mis hombros y sentándome a su lado.

ㅡ¿Mi hermana y tú terminaron?ㅡpregunta de repente sorprendiéndome.

ㅡ¿Por qué lo preguntas?

ㅡNo lo sé, supongo que es bastante obvio, ya no camina nerviosa, ni se pierde en sus pensamientos, ni se ríe como Bob esponja cuando está feliz. Siento que ha cambiado estos días, ¿tú la hiciste sentir mal?

Eso duele un poco... ¿Yo hice sentir mal a Lex? es cierto que ya no sonríe tanto... y su sonrisa es lo que más me gusta de ella, siempre hace reír a la gente porque ella siempre está de buen humor, siempre tiene alguna estupidez que decir. Realmente ella no merece sufrir por alguien como yo... Merece a alguien que la haga feliz como ella hace a los demás.

ㅡNo fue mi intensión. Ya me alejé de ella, solo somos amigos ahora.

ㅡNo creo que alejarte sea la mejor opción. Desde que sales con ella ya no pasa todo el día comiendo Nutella en pijama como una patética.

Recibiendo consejos de un niño de ocho años.

Esto es raro...

"No enamorarse de nadie, ocultar los sentimientos es mejor que dejarlos en manos de alguien con el poder de herirte..."

Esa es una de mis reglas. No puedo regresar con Lexie a pesar de que no quiero herirla. No quiero herirla, pero tampoco quiero que ella tenga el poder de herirme...

ㅡCuidado ¡Te matarán!ㅡMike interrumpe mis pensamientos recordándome el videojuego.

ㅡEso estuvo cercaㅡsonrío mirándole.

~~*~~

Luego de cenar mamá nos dio la noticia de que el trabajo en Francia está bastante complicado. Al parecer un poderoso inversionista está interesado en la empresa de Francia, los Kudrow necesitarán ayuda con todo, así que mamá también debe ir y puesto a que todos los adultos estarán en Francia, nos llevarán a nosotros también.

ㅡ¡¿Iremos a Francia?!ㅡpregunta Dash sonriendo cómo idiota.

ㅡSí, Dash, iremos a Francia, un país como cualquier otro. Deja de sonreír así, se te van a salir los dientes.

ㅡQue delicado hermano, eres un ángelㅡresponde él fulminándome con la mirada.

ㅡ¿Donde están Mike y tomate? ㅡle pregunto mirando a nuestro alrededorㅡ¿No saben que iremos a Francia mañana?

ㅡCreo que salieron a dar un paseo, no deben estar lejos. Lex cansará en unos diez minutos de estar caminando.

No puedo evitar sonreír ante la imagen de Lex cansada quejándose por el sol, el calor, sus piernas, sed... Es tan insoportable.

ㅡ¿Por qué sonríes como tonto? ¿Acaso el capullo terminó enamorado? ㅡpregunta mi hermano con expresión juguetona.

ㅡNo me jodas Dash, me conoces lo suficiente como para saber que no caigo en ese estúpido juego de "enamorarse."

ㅡBueno, pues luego no llores cuando Pierre te robe a Lex por capullo.

ㅡ¿Quién es Pierre?ㅡle miro algo confundido.

ㅡAh, ¿ahora te importa? ㅡsonríe cruzándose de brazos haciéndose el interesante.

~~*~~
Hola hola.

Espero que hayan disfrutado el capítulo.

Espero que hayan disfrutado el capítulo

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Veremos que nos espera en Francia...

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Sus estúpidas reglas ✅Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu