Sweet Despair

Chapter 38

Akira's POV

Nandito parin kami sa beach. Naglalakad lakad lang kami habang magkahawak kamay.

"Jiro...." tawag ko. "Hmm?"

"Di ka na galit sakin?" mahina kong tanong. Medyo malungkot parin ako kasi first time niya lang maipakita ang ganun side sakin.

Napatigil kami sa paglakad at hinarap niya ako sa kanya. "I'm sorry for acting that way." Niyakap niya ako. "I'm just... mad. Not with you but with me. I'm mad at myself kasi ako ang dahilan kung bakit nag-iiba na ang feelings mo para sakin." I bit my lower lip.

"I love you so much, AM. And I can't bear seeing you walking away from me and telling me that you don't love me anymore." I closed my eyes and a tear roll down my cheek.

I hugged him back. We hugged each other tighter. "KJ, I'm sorry for making you think that way and I'm sorry for feeling this way. Hindi mo kasalanan. I know naman na lahat ginawa mo for me and I felt sorry for holding a grudge on you kahit hindi naman dapat. I'm sorry for pushing you away. I'm sorry---"

"Shhh... stop crying, AM." Hindi ko namalayang umiiyak na pala ako. He caressed my hair.

"It's okay. Wala naman tayong kasalanan sa lahat ng nangyayare satin. Please stop saying sorry?" He kissed my temple. I giggled. "Sorry." mahina kong sabe.

"Oh! Ayan nanaman." sabe niya sabay harap ng mukha niya sakin.

"S-Sor---"

"AM." may warning tone na. I sighed. I just gave him a apologetic smile. Napailing nalang siya habang nakangiti.

He wiped my tears. "AM, I just wish na malaman mo na ang totoo mong nararamdaman. And I want you to know that I'm willing to wait."

Just by that... I figured out how much he loves me. I felt happiness. Masaya ako na handa akong hintayin ni Jiro.

After 3 weeks

"Aw, come on!" sabe ni Candy sabay halumbaba.

Naglalaro kasi kami ng baraha. Nandito kami sa bahay namin. This past 3 weeks... well, it's good. Wala naman nangyaring di kanais-nais. Lahat naman kami nagkasundo sundo na. Sila Candy and Lucas? They're not really back together yet. I don't know whats the catch between them.

Sila Sully and Rain? Going strong. Nothing changed. And... kami ni Jiro? We're good. Sweet na siya ulet sakin. Pero di ko pa masasabing kami.

Hindi dahil sa confused ako. Alam ko na ang totoo kong feelings. Last 2 weeks ago lang. I just... had a most wonderful dream ever. Kami daw ni Jiro. Magkakaanak kami. We're happy and going strong. Masaya daw kami sa kambal namin. Nae-excite ako kapag naiisip ko yun. And back dun sa dahilan ko kung bakit di ko pa sinasabe sa kanya ang feelings ko? Wala lang. Gusto ko lang siya pahirapan.

"So now, kuha mo kami ng juice ni Sully. Kumuha ka na din ng pagkain." sabe ko kay Candy. She groaned pero agad ding tumayo at naglakad papunta sa kusina.

Habang nasa kusina si Candy, binabalasa ko naman yung cards. Si Sully katext ata si Rain. "Napagisipan niyo na ba ni Rain kung mauuna kayo?" tanong ko kay Sully.

She shrugged. "I don't really know. Paguusapan pa namin yan. Ewan ko ba dun kung bakit nagprisinta na mauna na daw kami ikasal." sabe niya sabay baba ng phone niya sa table.

Tama kayo ng basa. Baka sila Sully and unang ikasal. Una talaga, ang plano nila mama e sabay sabay na daw ang kasal naming tatlo. Pero syempre, as brides hindi kami pumayag. Once in a lifetime lang ang ikasal noh! Di ako papayag na may kaagaw ako sa spotlight ko!