Kiralık Gelin

evlilik

Geç geldiği için özür dilerim yeni bir hikayeye başladığım için böyle oldu :)
Bölüm şarkısı =Love me like you do

"Rüzgar.."

"Seni çok özledim Masal. Lütfen beni affet. Bunu bize yapma."

Ay ışığında parlayan bu gözlere baktım ve soğuk elimi Rüzgar'ın sıcak hafif kirli yavaş yavaş uzamış olan sakallarına değdirdim.

"Bende seni çok özledim. Bi' daha bana yalan söyleme lütfen. Bir daha beni sevmiyormuş..."

"Ben seni tanımaya başladığımdan beri seviyorum. Çok değişik, masum bir ufaklıksın."

Rüzgar'ın ağzından nadiren böyle iltifatlar duyuyordum ve nadirde olsa söylediği zaman çok hoş oluyordu. Beni resmen büyülüyordu, herşeyiyle Rüzgar beni tamamıyla büyülüyordu. Birden bu anın büyüsünü bozacak bir şeyin aklıma gelmesiyle haykırdım.

"Annem!"

"Annen! Söz vermiştim doğru ya. Hadi anneannemle vedalaşıp gidelim artık."

Beni şaşırtarak benimle birlikte o da heyecanlanmıştı. Elimden tutarak çiftlik evine doğru yürümeye başladık. Rüzgar ile barışmak beni baya mutlu etmişti. Keşke burada biraz daha kalabilseydik hem Rüzgar ile vakit geçirmiş olur, hem de anneannesi ile iyice tanışmış olurdum. Çiftlik evine girdiğimizde Rüzgar'ın anneannesi uyanmış televizyon iizliyordu. O hizmetçi ise masaya tabakları koyuyordu.

"Anneanneciğim, bizim artık gitmemiz gerek."

Anneanne somurtarak bana baktı ve gülerek konuştu.

"Üzmeyin bu yailı kadını hem geç oldu bu gece burada kalın. Yemekte yersiniz. "

"Anneanneciğim,Masal'ın annesi..."

"Hmm! Sus sen bakayım. Masal ara kızım anneni."

Tereddütlü bakışımı gördükten sonra kaşlarını çatarak elini uzatttı. Bende telefon olmadığı için Rüzgar'ın koluna dokundum ve o da annemi arayıp anneannesine verdi. Telefonda uzun süre konuşup,güldükten sonra tekrar Rüzgar'a verdi ve ayağa kalkmaya hazırlandı.

"Ee hadi masaya bakalım. Bir hafta buradasınız çocuklar."

Annem izin vermiş miydi yani ? Sevinçle güldüm ve anneannemin koluna girerek kalkmasına yardım ettim.Rüzgar böyle sevinmemi beklemiyo olacak ki bu tepkilerime ağzı açık bakıyordu. Sonunda masaya oturduğumuz da daha yeni kurt gibi acıktığımı fark ettim ve yemekleri hızla yemeye başladım.Yemekleri yedikten sonra anneanne bana Rüzgar'ın küçüklüğünü, ne kadar huysuz olduğunu anlattı ve beraber gülerek sohbetimize devam ettik. Böyle böyle derken tam 3 saat vakit öldürdük ve sonra anneanne uyuklamaya başlayınca hizmetçi onu yatırdı ve bize odamıza götürdü. Bizi evli biliyordu ondan tek oda ayarlamıştı. Geniş bir odaydı ve kırmızı kocaman bir yatak ahşap bir dolap ve birde duvarda asılı bir evli çift resmi vardı.

"Ailem bunlar."

Rüzgar resmin yanına gidip orada biraz öyle durdu.

"Annem anneanneme ne demiş biliyor musun?"

Yaşlı gözlerine ve solgun yüzüne baktım. Az önceki halinden eser kalmamıştı bu odaya girince.

"Annem,bu oda karnımda ki çocuğum ve karısının olacak. Buraya ancak karısıyla girecek ve burada bana torun verecekler,bu odada yaşanan mutlu anılarını paylaşacaklar,konuşacaklar... demiş."

Rüzgar'ın ne demek istediğini anlayamamıştım ama annesinin dileğini yerine getirememenin acısıyla üzülüyordu ve haklıydıda. Buraya ilk karısıyla girememişti,aslında ben onun karısı sayılırdım yani sahte de olsa kağıt üzerinde eş sayılırdık ama çocuk yapamazdık yani evli değildik ve ben buna... Ah neler düşünüyorum Allah Aşkına!