lost • svt

c. five

[ choi ysha ]

"kumusta ka, ysha?" tanong sa akin ng manager ko raw. andito kami ngayong dalawa sa sala. si seungcheol nandito kanina, dinalaw ako pero umalis din agad dahil may schedule daw sila. babalik na lang daw siya mamaya. si mom naman nasa kusina nagpeprepare ng lunch.

"i'm fine," sagot ko at tumungo.

"glad to hear that. sabi sa akin ng mom mo, wala ka raw maalala?" i nodded my head again.

ysha's manager is a guy and he looks so intimidating. i was a bit scared at him noong dumating siya kanina, tho hanggang ngayon pa rin naman. he has this bad boy look. siguro kasing edaran lang siya ni seungcheol or ahead ng kaunti. ewan, pero pansin ko kanina, 'yung mga tingin niya sa akin, ang seryoso. tapos kapag kay mom naman, sobra 'yung ngiti niya. ewan ko parang nagiiba 'yung awra niya everytime na ako na 'yung kaharap niya.

i flinched when he suddenly held my shoulder and taps it lightly. agad naman akong lumayo nang kaunti at tinignan siya. nginitian niya naman ako at umayos nang upo.

"sorry," he apologized. i cleared my throat and looked away. sobra 'yung kaba ko ngayon, hindi ko maintindihan. and why do i feel suffocated? ayoko ng ganito.

i was about to stand nang bigla siyang magsalita.

"anyway, i also came here to give you this." tinignan ko ang hawak niya and it was a phone?

"your phone. kinuha ko 'yan noong araw na dinala ka sa ospital," phone ni ysha? i looked at him at kinuha 'yung phone. i tried to open it at picture niya agad ang una kong nakita as a wallpaper. pero hindi ko siya ma-unlock dahil may passcode.

"and i want to tell you na kapag bumalik ka na, i will no longer be your manager." i furrowed my brows while looking at him.

"why?" tanong ko. ngumiti naman siya sa akin pero agad din na nagseryoso.

"because i quit," i pursed my lips at tumango. hindi ko na tinanong kung bakit dahil hindi naman ako interesado.

"how about my new manager?" tanong ko but he shrugged.

"hindi nila sinabi sa akin but siguro makikilala mo rin once na makabalik ka," tumango na lang ako. hindi na ako nagsalita pa at nanahimik na lang. sakto naman ang dating ni mom galing kusina at niyaya 'yung manager ko na rito na lang mag-lunch pero tumanggi siya. hindi na rin naman siya nagtagal pa at nagpaalam nang umuwi.

finally, i can breathe.

———

"what the fuck is the passcode.." kanina pa ako rito nanghuhula pero wala pa rin. i tried to ask mom kung kailan ang birthday ko, nagbabaka-sakali na 'yon 'yung pass but still incorrect. ah, puta bahala na.

sa inis ko ay hinagis ko na lang 'yung phone sa tabing sofa at tumayo na. nakakainis, hindi ko mabuksan. ano ba'ng klaseng passcode ang sinet mo ysha. tsk.

naglakad ako papunta sa kusina para uminom ng tubig. ang tahimik ng bahay. natutulog ata si mom sa kwarto niya but it's still 3 in the afternoon? nevermind. hayaan ko na muna siyang magpahinga.

after ko uminom ay bumalik ako sa sala. kinuha ko 'yung phone at akma na sanang aakyat sa kwarto ko nang biglang tumunog 'yung doorbell.

kunot-noo kong binuksan ang pintuan at sumilip sa gate. who the fuck?

"ysha!" tawag sa akin ni seungcheol. agad akong nagpunta sa gate at pinagbuksan siya- i mean, sila pala dahil hindi lang siya nag-iisa.