Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

40. Stupid gryffindors.

Vandaag was de laatste match van het zwerkbalseizoen. Griffoendor tegen Ravenklauw. Enkel griffoendor kon ons nog inhalen en hopelijk zouden zij net niet genoeg punten kunnen behalen, maar ze moesten enkel 280 punten scoren. Dus als ze de snaai zouden vangen dan zou dat aantal al verminderen tot 130. Dertien keer moest griffoendor scoren en ik wist uit ervaring dat de wachter van ravenklauw makkelijk te verslaan was. Ook de jagers waren niet zo goed. Ravenklauw had enkel een goede zoeker, Cho Chang. Ik hoopte dat zij de snaai zou kunnen vangen. Ik liep naast Draco naar het zwerkbalveld, hij had mijn hand in de zijne genomen. Deze week was een echte hel geweest, maar door hem was ik er doorgekomen. Mijn opdracht voelde zwaarder dan ooit.

Het was net alsof heel het kasteel leegstroomde voor deze match. 'Claire!' Een hoog stemmetje klonk achter mij, ik zuchtte toen ik de stem herkende. Snel toverde ik een glimlach op mijn gezicht. 'Hi, Louis.' zei ik, toen de bruinharige jongen naast ons kwam lopen. Hij had zich deze keer in het rood uitgedost, twee rode en gele strepen sierden zijn gezicht. 'Ik hoop echt dat griffoendor wint vandaag.' Ik hoopte dat niet. 'Ik heb een weddenschap geplaatst met iemand van mijn jaar en als ik win, krijg ik twee knoeten van hem.' zei hij vrolijk. Zijn enthousiasme was echt verschrikkelijk. 'Welke weddenschap heb je dan gedaan?' Mijn stem klonk geforceerd. Draco kneep zachtjes in mijn hand. 'Hij zei dat griffoendor zou winnen maar niet de zwerkbalbeker. Ik zei dat ze beiden zouden winnen.' Ik glimlachte naar hem. 'Sorry, Louis, maar ik hoop dat je die weddenschap verliest, want dan wint zwadderich de beker.' Louis ogen werden groot. 'Oh, daar had ik niet aan gedacht.' Hij keek me schuldig aan, ik lachte om die blik en wreef over zijn haar. 'Het is niet erg, supporter jij maar voor jouw afdeling.' Dat was iets van de vriendelijkste dingen dat ik die week had gezegd. 'Jammer dat Harry Potter niet kan spelen vandaag.' Verbaasd keek ik Louis aan, hij keek sip voor zich uit. 'Wat bedoel je?' Louis keek me aan. 'Weet je dat dan niet, Harry Potter heeft strafstudie bij professor Sneep.' Verbaasd keek ik hem aan. 'Nee, dat wist ik niet.' fluisterde ik, waarna Louis enkele jongens van zijn jaar zag en onmiddellijk liep hij weer vrolijk weg. Zo te zien was het hem toch gelukt om vrienden te maken. 'Sneep kan dan toch iets goed doen.' zei ik tegen Draco met een glimlach, geniepig lachte hij naar me terug. 'Meer kans dus voor ons om de beker te winnen.' zei hij, hoop fladderde in me op. Ik bedankte de dooddoener snel in mijn gedachten.

Iedereen van zwadderich was gekomen om de match te bekijken, ze wilden allemaal weten of wij zouden winnen of niet. Ik speurde de tribunes af en zag dan de leerkrachten zitten. Zelfs Perkamentus was uit zijn bureau gekomen voor de wedstrijd. Als er nou eens een beuker op hem invloog... Nee, zo mocht ik niet denken. Ik zou zelf mijn opdracht moeten volbrengen, maar het zou toch handig zijn, dat moest ik eerlijk toegeven. Madame Hooch smeet de slurk in de lucht en de wedstrijd begon. Ginny Wemel was de zoeker en Daan Thomas had haar plaats van jager ingenomen. Mijn vingers tintelden terwijl ik hen zag vliegen, ik verlangde om zelf weer op mijn bezemsteel te zitten.

Griffoendor scoorde te veel, zenuwachtig volgde ik de wedstrijd. De spanning op onze tribune steeg, we wilden allemaal de beker winnen en op deze manier zou die zeker uit onze handen glippen. Draco stootte mijn arm aan. 'Mhhm.' murmelde ik, terwijl ik mijn ogen op Daan Thomas hield, die op het doel van ravenklauw afvloog. 'Jammerende Jenny staat naar ons te zwaaien.' fluisterde hij in mijn oor. Niet-begrijpend wendde ik mijn blik af en keek naar Draco, maar die hield zijn blik op iets in de verte gericht. Ik volgde zijn blik en inderdaad. Jenny zweefde boven de tribunes aan de andere kant, ze zwaaide hevig naar mij. Ik fronste mijn wenkbrauwen, ik had gedacht dat ze boos op mij was. Nu Jenny wist dat ze mijn aandacht had, begon ze me te wenken. 'Ik...ik denk dat ik maar eens ga.' fluisterde ik tegen Draco, waarna ik me een weg begon te banen tussen de tribunes. Ik hoorde veel verwijten en mopperende opmerkingen achter mij, omdat ik hun zicht verstoorde. Het kon me niks schelen wat ze zeiden. Waarom moest Jenny me spreken? Zou ik mijn vriendin terug krijgen?

Ik rende de verlaten trappen af naar buiten, Jenny stond me op te wachten. Ze glimlachte flauwtjes toen ze me zag. Ik strompelde op haar af. 'Hi.' zei ze zacht. 'Hi.' fluisterde ik terug. Ze keek verlegen naar buiten en ik zag hoe haar wangen donkerder werden. Bloosde ze nu? 'Waarom moest je me spreken, Jenny?' Mijn stem klonk hard en onvriendelijk. Ze keek me verontschuldigend aan. 'Ik wilde zeggen dat het me speet.' Iets knapte in mij. 'O, dus nu zeg je dat het je spijt. Toffe vriendin ben jij, eerst vertel ik je een van mijn grootste geheimen en dan noem je me een monster. En na zoveel weken zeg je eindelijk dat het je spijt.' Ik schreeuwde deze woorden bijna, maar ik kreeg een krop in mijn keel. Jennys reactie had me dieper gekwetst dan dat ik gedacht had. Jenny keek me triest aan en ik zag tranen over haar wangen rollen. 'Ik weet het, Claire, ik weet het. Ik ben een slechte vriendin geweest. Maar je moet ook weten dat dit hele vriendinnengedoe nieuw voor me is. En toen je zei dat jeweetwel je vader is.' Ze stopte even, ik bleef haar zwijgend aankijken. 'Hij heeft ooit mijn hart gebroken en ik...' Ik had niet geweten dat mijn vader haar hart had gebroken. Ergens begon ik haar reactie te begrijpen. 'Maar het spijt me zo.' zei ze nog zacht. Ik wilde niet meer boos zijn op haar, ze had echt spijt van haar daden. Ik wilde gewoon mijn vriendin terug. 'Ik vergeef het je.' zei ik. Een glimlach verspreidde zich op haar gezicht, maar die vervaagde abrupt. Haar gezicht stond plots gekweld. 'Jenny, wat is er?' Ik zette een stap dichter naar haar toe. 'Het spijt me, Claire, ik kon het niet inhouden.' Onrust groeide in mijn borst. 'Jenny, wat heb je gedaan.' Mijn stem trilde. Jenny nam luid adem en met betraande ogen keek ze me aan. 'Ik heb je geheim aan Harry Potter verteld.'