Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

36. We play to win.

Ik hing in Draco's armen, met een glimlach keek ik naar hem op. 'Bedankt.' zei ik. Draco trok zijn beide wenkbrauwen op. 'Geen probleem, ik deed het met plezier.' Waarna hij me nog dichter naar hem toe trok, ik rolde met mijn ogen. Ik maakte me van hem los en nam zijn hand vast. 'Kom dan gaan we terug.' Met een pruillip keek hij me aan, hij bewoog voor geen meter en daardoor zat ik onnozel aan zijn hand te trekken. 'Kunnen we niet nog even blijven? Het is net zo leuk.' Ik schudde mijn hoofd. 'Kom op.' Hij glimlachte. 'Nee.' zei hij kort, waarna hij me aan mijn hand dichter naar zich toetrok. Met één opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan, hij hield mijn beide armen stevig vast. 'Oh, moet ik meneer eraan herinneren dat het mijn verjaardag is? En als jarige moet jij naar mij luisteren.' Draco rolde met zijn ogen en lachte toen ondeugend. 'Mag ik dan eerst nog een verjaardagscadeau aan je geven?' Daar kon ik niks tegen inbrengen. Draco nam mijn gezicht tussen zijn handen en even later was ik in een tedere kus verwikkelt. Mijn armen hingen slapjes langs mijn lichaam. Happend naar adem maakte ik me van hem los en ik liep weg. Draco kon niks anders dan achter me aan komen en even later voelde ik zijn arm om mijn schouder. Samen liepen we uit de kamer van hoge nood.

Lachend kwamen we de leerlingenkamer binnen, onmiddellijk waren alle blikken op ons gericht. De meeste leerlingen waren het ondertussen al gewend om mij en Draco samen te zien en keken dan ook weer snel weg. Ik zag Patty naar ons kijken, Benno zat naast haar en hij keek ook naar ons. Beiden keken ze ons kwaad aan, ik glimlachte spottend naar hen. Draco leidde me naar een zetel en we ploften er samen in. Het was hem gelukt, ik voelde me eventjes normaal. 'Morgen hebben we weer les.' zei ik zuchtend. Ik kroop dicht tegen Draco aan, zijn arm lag weer om mijn schouder. 'Tjah, we zullen er toch door moeten.' zei hij. Ik kreunde. Korzel en Kwast kwamen tegenover ons zitten. 'Hallo, jongens.' zei Draco, ik ging recht zitten en Draco keek me teleurgesteld aan. Ik rolde met mijn ogen en keek de andere jongens dan aan. 'Hey.' Ze glimlachten beiden. Doordat ik niet meer tegen Draco aanlag, besloot hij om zijn hoofd om mijn schoot te leggen. 'Volgende week de match tegen huffelpuf.' zei ik zacht. Korzel en Kwast knikten. 'We zullen ze inmaken.' zei Korzel en Kwast bleef instemmend knikken. 'Ja, natuurlijk.' zei ik. Draco had zijn ogen gesloten en hij had een genietend glimlachje rond zijn mond. Hij lag zo te zien veel te lekker. Als ik mijn been nu zou bewegen... Nee, het was ook zijn moment om alles te vergeten. Het was lang geleden dat ik hem zo zorgeloos had gezien.

'Als griffoendor wint van ravenklauw, hebben we wel een probleem.' zei Kwast. 'We moeten er dus voor zorgen dat we genoeg punten scoren tegen huffelpuf, zodat ze ons niet meer kunnen inhalen.' zei Merel. Ondertussen waren de meeste leden van het zwerkbalteam van zwadderich bij ons komen zitten, behalve Benno. Draco lag nog steeds met zijn hoofd op mijn schoot en nam niet deel aan het gesprek, ik wist zelfs niet eens of hij nog wakker was. 'We moeten voor de zekerheid bijna 200 punten voorstaan en dan pas de snaai vangen.' zei ik. Dat zou een hele opgave zijn en het vervelende was dat griffoendor na ons moest spelen, waardoor we nooit zeker konden zijn of we genoeg punten hadden gescoord. 'Ja, inderdaad.' zei Merel enthousiast. 'Draco?' Hij reageerde niet. Merel fronste haar wenkbrauwen en riep nog eens. 'Draco!' Hij bleef liggen. 'Wacht.' zei ik glimlachend. Draco had nu wel lang genoeg geslapen. 'Dracoooo!' riep ik superluid bij zijn oor. Geschrokken sprong Draco recht. 'Wat? Wat gebeurt er?' riep hij paniekerig uit. Iedereen lag plat van het lachen. Zijn gezicht betrok en woedend ging hij zitten. 'Haha, zeer grappig.' zei hij nors en hij sloeg zijn armen over elkaar. Lachend gaf ik hem een duwtje in zijn zij, hij ontdooide een beetje. 'Waarvoor had je me nodig?' vroeg hij, ik keek Merel aan, die nog rood aangelopen was van het lachen. 'We zijn onze tactiek aan het bespreken voor de wedstrijd tegen huffelpuf.' zei ze. Draco was direct geïnteresseerd en hij boog samenzweerderig voorover. 'Vertel op.' Ik keek hem van opzij aan, waardoor mijn haar langs mijn gezicht viel. De rest kon dus niet zien wat ik zei. 'Jij moet zo lang mogelijk wachten met de snaai te pakken, we moeten zoveel mogelijk punten proberen te verzamelen, zodat griffoendor geen kans heeft om ons in te halen.' Hij knikte. 'Oké, dat zal wel lukken.' zei hij vrolijk en ik glimlachte naar hem. Hij was echt fantastisch.

We stonden in de spelerstunnel en konden het luide geroep buiten horen. Ik stond naast Draco en hij had mijn hand stevig vast. Zelfverzekerd liepen we het veld op, ik bekeek de spelers van huffelpuf alsof ze een prooi waren. Ik zag enkele angstig wegkijken onder mijn blik. Ik glimlachte gemeen. De slang zal de das volledig vernietigen. Er was niets wat mij uit topconditie kon brengen, geen hoofdpijn, geen Dobby, geen opdracht. Niks. Vandaag was mijn geluksdag, ik voelde het. Bij het fluitje steeg ik op en onmiddellijk had ik de slurk al in mijn handen. In volle vaart stormde ik op het doel af, ik botste hard tegen elke speler van huffelpuf die ik tegenkwam. De wachter keek me angstig aan, ik zwiepte mijn haar over mijn schouder en lachte gemeen. Even later vloog de slurk door de linkerdoelpaal. 'Spoir scoort voor zwadderich.' De groene sectie van het stadion ontplofte. Ik ontweek snel een beuker en vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Kwast erin slaagde om de andere beuker naar de wachter van huffelpuf te slaan. De beuker botste fel tegen zijn arm en ik was zeker dat die nu gebroken was. Het zou alles nog gemakkelijker maken. We hadden al 230 punten gescoord en zoals afgesproken, mocht Draco nu de snaai vangen. We waren al een uur bezig en de meeste spelers van huffelpuf waren lichtjes geblesseerd. Een jager lag op de grond, oeps. Draco trok een sprintje en hij vloog af op een gouden schijnsel, de zoeker van huffelpuf was nergens te bespeuren. 'Malfidus heeft de snaai, Zwadderich wint met 380 punten.' Het was net alsof het stadion ontplofte, ook al was het enkel een vierde van de school die aan het juichen was.

Glimlachend liep ik de kleedkamer binnen en ik werd verwelkomt door een luid applaus. 'Daar is onze sterspeler.' riep Draco uit, hij stond te praten met een man in een zwart pak. Sneep stond ook bij de twee. Fronsend liep ik naar hen toe, Draco stond naar me te kijken met een glimlach van oor tot oor. 'Claire, dit is Marcus Wilmo, de coach van Pullover United.' zei Draco. Mijn mond viel open en ik richtte me tot de man in het zwarte pak. Ik schudde verbaasd zijn hand. 'Prettige kennismaking, juffrouw Spoir.' zei de man formeel. 'U hebt echt prachtig gespeeld.' Ik stond met mijn mond vol tanden. De coach van één van de beste teams van Engeland zei dat ik prachtig had gespeeld. 'Dank u.' stamelde ik. De man haalde een blad uit zijn tas. 'Ik heb besloten om je te blijven evalueren tijdens je schoolperiode. En hoogstwaarschijnlijk als je afgestudeerd bent, zal je een plaatsje verdienen in ons team.' Versteend keek ik hem aan. Ik wist niet wat te zeggen. 'Claire dat is fantastisch.' riep Draco naast me uit. 'Bedankt, meneer, ik voel me vereerd.' zei ik. De man lachte en richtte zich tot Sneep. 'Haar voogd moet enkel dit formulier ondertekenen.' Woo, wacht, mijn voogd. Dat was mijn vader, ik keek paniekerig naar Sneep, maar die bleef ijzig kalm onder de situatie. 'Natuurlijk, ik zal het regelen.' Marcus Wilmo glimlachte vrolijk en liep toen naar buiten. Met open mond keek ik hem na, ik kwam gewoon in aanmerking voor Pullover United. En op dat moment begon ik te tieren en op en neer te springen. Draco moest lachen met mijn gedrag en Sneep keek enkel verveeld naar ons. De rest van mijn team kwam rond ons staan en er werden verschillende complimentjes naar mijn hoofd gesmeten. Dit was ongelooflijk.