Daughter of Voldemort. (fanfic harry potter)

25. Strange things happen.

'Claire, dit is een meisjestoilet.' zei Draco achter mij. 'Ja, maar hier komt niemand.' zei ik met een glimlach, terwijl ik het toilet binnenliep. Schuifelend kwam Draco achter me aan gelopen, ik zag dat hij ongemakkelijk was, maar dat bloed moest echt weg van zijn neus, de huid onder zijn neus was volledig bedekt met opgestold bloed. Gelukkig had ik er niets van gemerkt tijdens onze kus, maar nu zag het er echt verschrikkelijk uit. Ik nam wat toiletpapier en liep naar de wastafel, waar ik het papier bevochtigde. 'Kom hier.' beval ik, Draco kwam met glinsterende ogen naar me toe gelopen. Ik begon het bloed van zijn huid te deppen. 'Ik kan dat wel zelf hoor.' zei Draco glimlachend. 'Ik kan het veel beter.' zei ik kort en ik ging verder met het deppen, het meeste bloed was al weg. Draco rolde met zijn ogen. 'Claire?!' klonk er uit een wc-hokje. 'Ja, Jenny, ik ben het. ' riep ik luid. Jennys hoofd kwam tevoorschijn vanachter de houten muur, maar toen ze Draco zag, kwam ze direct naar ons toegezweven. 'Wat doe die jongen hier? Dit is een meisjestoilet!' riep Jenny verontwaardigd uit. Ik lachte. 'Jenny, dit is Draco.' Jenny begreep direct wie hij was en haar blik werd zacht. 'Oh, hallo.' zei ze. 'Hallo.' zei Draco, hij keek fronsend naar Jenny. Hij wist niet dat Jenny en ik goede vriendinnen waren. 'Hoe vond je het feest, Jenny?' vroeg ik, terwijl ik het laatste restje bloed van Draco's lip veegde. Ik liep naar een toilet om het vuile papier door te spoelen. 'Oh, echt fantastisch, Marcel was zo aardig tegen mij.' zei ze vol enthousiasme. Het was maar best dat Marcel aardig tegen haar was, dat had ik hem namelijk bevolen. Misschien zou ik de imperiusvloek wel nog even op de jongen laten rusten, zodat hij Jenny nog meer plezier kon doen. Dat was waarschijnlijk geen goed idee, de jongen kon niet voor eeuwig bij Jenny blijven, ze mocht niet teveel aan hem gehecht geraken, haar hart mocht niet nog eens gebroken worden. Ik liep terug naar Draco en glimlachte naar hem, hij keek lachend terug. 'Wij gaan maar weer, Jenny, het is al laat.' zei ik tegen mijn vriendin die al weer aan het wegdromen was. Ze murmelde iets, maar ik kon het niet verstaan. Ik nam Draco's hand vast en trok hem mee naar buiten.

Ik nam afscheid van Draco en gaf hem nog een lange nachtzoen. Met blozende wangen liep ik de trap af naar de slaapkamer, Patty stond op me te wachten, maar ik was niet bang van haar. 'Wat heb je gedaan?' vroeg ze, ik hoorde de angst in haar stem. 'Oh, met een jongen gezoend.' zei ik schouderophalend. Haar ogen flitsten op. 'Benno?' Ik hoorde de hoop in haar stem, een rilling liep over mijn rug bij het horen van die naam. 'Nee.' zei ik. Patty zoog haar wang tussen haar tanden, ze moest zich duidelijk inhouden. Ik was net op dreef aan het komen, ik begon naar haar te glimlachen. 'Is Patty jaloers?' zei ik kinderachtig. Op deze momenten snapte ik wel waarom de dooddoeners graag gemeen waren. Het teken op mijn arm wees me erop dat ik ook een dooddoener was. Ik deed de rits van mijn jurk open en liet hem van mijn schouders glijden, voorzichtig borg ik hem op en deed mijn pyjama aan, me niks aantrekkend van Pattys blik. Eindelijk was Patty hersteld van mijn woorden. 'Jij! Ik maak je kapot!' Ze kwam op me afgelopen, maar ik was slimmer. Ik trok mijn toverstok en richtte hem op haar. Geschrokken bleef ze staan. 'Nu laat je mij en Draco met rust. Onthoud, ik ben niet bang om deze te gebruiken.' zei ik dreigend, ik porde met mijn staf tegen haar buik. Woedend keek ze me aan, maar daarna liep ze naar Anna toe, die het schouwspel bang vanaf haar bed had zitten bekijken. Met een klein lachje ging ik in mijn bed gaan liggen en probeerde enkel te denken aan de goede dingen die vandaag waren gebeurd. Draco... Mijn ogen sloten zich en ik voelde zijn lippen weer op de mijne.

Draco en ik gedroegen ons echt als een stel verliefde pubers, wat we ook waren. Elke les zaten we samen, we lachten met elkaar, gaven zachte kusjes als anderen niet keken en het voelde fantastisch. Voor de meesten zag het eruit alsof onze relatie perfect was, maar dat was hij niet, we hadden nog steeds een verschrikkelijke opdracht die we samen moesten vervullen. Na de zwerkbaltraining zouden we naar de kamer van hoge nood gaan, waar we verder zouden werken aan de verdwijnkast.

Hand in hand liepen we de kleedkamer binnen, we waren de eersten. Draco drukte me nog even tegen zich aan en drukte een kusje op mijn neus, ik giechelde, waarna ik naar mijn plaats liep. Ik trok snel mijn zwerkbalgewaad over mijn hoofd. Benno kwam binnen met Merel, woedend keek ik hem aan, Draco had dezelfde blik in zijn ogen. Benno voelde zich blijkbaar ongemakkelijk onder onze blikken en liep met gebogen hoofd naar zijn plaats. De dag na het bal had hij zijn excuses aangeboden, maar ik had er geen woord van geloofd. Die jongen zou ik nooit kunnen vergeven. De rest van het team kwam binnengesijpeld en even later liepen we gezamenlijk het veld op.

'Deze wedstrijd moeten we winnen.' zei Draco overtuigend tegen de rest. 'Ravenklauw kunnen we gemakkelijk aan.' zei Draco met een lachje. Dat was waar, ravenklauw mocht misschien wel slim zijn, in zwerkbal konden we hun gemakkelijk overtreffen. 'Iedereen oefent zoals altijd, Benno jij loopt rondjes rond het veld.' zei Draco. Deze keer kwam ik niet op voor Benno, hij verdiende het om rondjes te lopen. Ik steeg op met mijn bezem en nam de slurk, samen met Merel vloog ik op het doel af, de wachter maakte geen schijn van kans tegen ons. We maakten goal achter goal, aan het einde van de training kon de wachter enkele slurken stoppen. Wat uiteraard positief was, hij zou de slurken van ravenklauw ook moeten stoppen. Uitgeput vloog ik naar beneden, Draco landde naast mij en gaf me speels een duw. Onmiddelijk duwde ik hem terug, hij lachte. 'Je wordt steeds beter.' zei hij, ik bloosde. 'Bedankt.' fluisterde ik. We liepen de kleedkamer binnen en ik begon vrolijk een gesprek tegen Merel, ze was eigenlijk best wel vriendelijk, misschien wel te vriendelijk voor zwadderich-maatstaven.

Deze keer probeerde ik om de kamer te openen, ik dacht volop aan de rommelkamer die ik nu al enkele keren had gezien. 'Het is gelukt.' zei Draco naast mij, mijn ogen vlogen open en inderdaad de deuren waren voor ons verschenen. Trots liep ik naar binnen, Draco toonde de weg naar de verdwijnkast, hij was hier al veel vaker geweest dan ik. Draco haalde een appel uit zijn zak en gooide hem in de lucht, stoer ving hij hem weer op. Ik rolde met mijn ogen. 'Uitslover.' fluisterde ik. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht toen hij het hoorde. 'Doe maar, ik kijk hier wel even rond.' zei ik tegen Draco, hij had hier meer verstand van dan ik. 'Oke.' zei hij en hij richtte zich tot de verdwijnkast. Ik liet mijn hand glijden over de verschillende voorwerpen, overal stonden er rijen kasten. Plots hoorde ik een zacht gesis in mijn oren, fronsend liep ik dichter naar de plaats waar het geluid vandaan kwam. Het gesis werd luider en luider, het klonk net als sisselspraak, maar ik verstond er geen woord van. Na enkele rijen afgelopen te hebben, had ik de plaats gevonden waar het geluid vandaan kwam. Voor mijn neus stond er een kaphoofd met daarop een pruik. Op de pruik stond er een prachtige tiara. Mijn hand stak ik uit naar de tiara, hij zag er prachtig uit. Het gesis klonk duidelijk en ik wist zeker dat het afkomstig was van de tiara. Mijn vingers raakten het zilver van de tiara aan, mijn zicht werd direct zwart en ik zag een geest van een vrouw voor mij, even later zag ik het gezicht mijn vader. Verward schudde ik mijn hoofd en ik liet direct de tiara los. Waarom had ik net mijn vader gezien? Vreemd.