မောင့်မျက်ဝန်းတွေဟာ စိုးရိမ်မူအပြည့်နဲ့
ရှိနေခဲ့တာ....
Jeon:"ဖြေပါဦး ကလေးရယ်....
ရင်တွေ ပူလိုက်တာ ကွာ....''
Jimine:"ဟင့်...အင်း....အဟင့်....''
ရိူက်သံသဲ့သဲ့လေးပါ ထွက်လာတော့...
မောင် ရင်တွေ အရမ်းကို ပူလှပီ....
ကြင်နာသူရဲ့ မျက်ရည်ကြောင့်
ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ....
အကြောင်းရင်းကိုသာ တဖွဖွမေးနေမိသည်...
Jeon:"မောင့်ကို စိတ်ပူအောင်မလုပ်ပဲ
ပြောပါ ကလေးရယ်...
မောင့်ကို စိတ်ဆိုးသွားတာလား...
မောင်....မောင်ကချစ်လို့ ပါ....
တောင်းပန်ပါတယ်နော်....''
ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲထူရင်း....
တင်းကြပ်စွာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာမေးတော့....
Jimine:"အဟင့်....ဟင့်...''
ဝမ်းနည်းစွာ ရိူက်ကြီးတငင် ငိုနေသူ
ကိုယ်လုံးလေးဟာ..တသိမ့်သိမ့်
လိူက်ဖိုလျက်....
ကြင်နာသူရဲ့....
ရိူက်သံက သဲ့သဲ့လေးဆိုပေမယ့်
မောင့်ရင်ကို ပြင်းထန်စွာ လာ၍ထိသည်....
ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိနဲ့
မောင်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ....
ကျောပြင်လေးကို
ကလေးတစ်ယောက်လိုသပ်ကာ....
နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်တော့...
တဖြည်းဖြည်းအငိုရပ်ကာ....
တသိမ့်သိမ့်တုန်နေသော ကိုယ်လုံးလေးမှာ
လူပ်ရှားမူမရှိတော့....
မောပီး အိပ်ပျော်သွားပီထင်....
ပါးအိအိလေးကို ခပ်ဖွဖွလေးနမ်းကာ...
အိပ်ရာပေါ်မှာ
သေချာလေးနေရာချပေးလိုက်တော့
ပုဇွန်ကွေးလေးအတိုင်း
ကွေးကွေးလေးအိပ်နေရှာသည့် မောင့်ကလေး....
မှန်တင်ခုံပေါ်မှာ တင်ထားသည့်
remote ကို နှိပ်လိုက်တော့...
တစ်အိမ်လုံးပြန်လည် လင်းထိန်လာသည်...
အကြံအစည်နဲ့ မောင်အနိုင်ယူခဲ့တာမဟုတ်ရပါ...
ဒီလိုမှ မလုပ်ရင်..မောင့် ကလေးနဲ့
နီးစပ်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်....
တင်းမာနေတဲ့ အခြေအနေမို့...
ကြံရာ မရဖြစ်နေတဲ့ မောင်က
အမှောင်ကြောက်တတ်တဲ့ Jimine ရဲ့
အကျင့်လေးကို သေချာသိထားတာကြောင့်
အသုံးချကာ...နီးစပ်ခွင့်ရဖို့
ကြိုးစားခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည်....
