Alles Wat We Lief Hebben ✔

hoofdstuk XVIII

vrijdag middag

Connor bied me een toastje aan, maar omdat ik net al mijn inhoud heb geleegd in te toilet denk ik niet dat dat een goed idee is. 'Ik moet echt even Ellis bellen,' zeg ik tegen Connor. 'Die is vast ongerust. Waar is mijn telefoon?' 

Hij staat op van de bank en ik moet moeite doen om niet verlekkerd te gaan zitten kijken naar zijn kont als hij weg loopt. Verdomme, stom hart, we vinden hem niet leuk meer, weet je nog? 

Hij komt terug met mijn akte tas. Ik haal mijn telefoon eruit en kom tot de ontdekking dat hij leeg is. 'Shit,' mompel ik. 

Connor kijkt me aan van opzij terwijl hij met de afstandsbediening van de enorme flatscreen aan de muur zit te kloten. 'Wat?'

Ik houd mijn telefoon omhoog en zwaai er een beetje slapjes mee. 'Leeg.' 

'Je mag de mijne wel gebruiken.' Hij haalt zijn telefoon uit zijn zak, toetst de code in en geeft hem aan mij. 

Ik tik Ellis' nummer in en wacht tot ze opneemt. 

'Hallo?' Haar stem klinkt krakerig door de telefoon heen. 

'Hoi, El, met mij.' 

'Merel!' Ze klinkt opgelucht. 'Godzijdank. Waar heb je gezeten, joh?' 

Ik kijk Connor aan. 'Waar ben ik?' Vraag ik. 

'Friesland,' zegt hij fluisterend terug. 'Zomerhuisje.' 

'Friesland.' Zeg ik in de telefoon. Wacht. Waarom in Friesland, in zijn fucking zomerhuisje? Nogmaals: Waarom helemaal is Friesland? 

'Wat doe jij in fucking Friesland?' Ellis vloekt nooit, en als ze vloekt weet je dat het foute boel is. 'Waarom ben je in Friesland, en wie is er bij je?'

Ik kijk Connor aan en probeer met mijn mimiek over te brengen dat ik er echt geen snars meer van begrijp. 'Weet ik veel,' zeg ik in de telefoon. 'Ik was gisteren avond na die zaak echt heel dronken geworden, en toen heeft een collega me mee naar zijn huis genomen.' 

'In Friesland?' vraag Ellis sceptisch. 

'Ik weet het ook niet, oké. Maar het sneeuwt hier echt als een malle en ik kan nergens heen, ik moet het hier met hem uithouden.' Dan verlaag ik mijn stem geluid. 'Het is de zoon van mijn baas, Ellis. En volgens mij loop mijn baas hier ook ergens rond.' 

Ellis is niet bepaald zacht aan het praten. 'Je bent met die Connor!' Ik was even een ieniemienie mega groot detail vergeten: ik heb Ellis over Connor verteld. 

Ik leg mijn hoofd tegen de rugleuning van de bank en probeer niet naar Connor te kijken. 'Hou je mond, Ellis. Ik wil er niks over horen als ik weer thuis ben.'

'Als je nog thuis komt,' zegt Ellis, weer niet bepaald fluisterend. 'Doe het veilig-'

Ik hang op en geef de telefoon terug aan Connor.

Het kussen naast me lijkt opeens een fantastische plek om mijn hoofd in te verstoppen. 

Connor kauwt nog steeds op een toastje, ik zie zijn ademsappel op en neer gaan als hij slikt. 'Wie was dat?' 

Ik leg het kussen op mijn schoot, ondertussen heb ik de rok van mijn mantelpakje veel aangetrokken, maar ik draag geen panty en wel nog steeds Connors blouse. 'Ellis, mijn beste vriendin.' 

Connor knikt. 'Ze weet van mij?' Zijn stem is niet zo zelfverzekerd als ik gewend van hem ben. 

'Helemaal in het begin heb ik haar een keer verteld hoe erg ik me aan je ergerde. En vorige week heb ik verteld dat je spoorloos verdwenen was.' 

Hij grinnikt. 'Ik zat gewoon hier hoor.' 

'Dat is echt niet grappig,' zeg ik. 'Ik was echt doodongerust. En toen dook je weer op en toen kwamen we die jongens tegen en toen-' Ik val stil. Ik ga hier dus echt mijn hart niet bij hem uitstorten. 'Laat ook maar, Connor. Ik vertrek zodra ik kan.' 

Ik weet echt niet wat ik met hem aan moet. De ene keer is hij lief en teder, en de andere keer komt hij niet opdagen en verdwijnt hij spoorloos. 

'Kom eens mee,' zegt hij, terwijl hij op staat en zijn hand naar me uitsteekt. Ik pak hem niet vast en sta zelf op, daarna loop ik achter hem aan. 

'Je moet me beloven dat dit nooit uitkomt, maar ik vind dat je dit moet weten. Dat je het verdiend dit te weten.' Hij loop voor me uit over de ruime overloop.

Ik loop achter hem aan en vraag me af wat hij te vertellen heeft.

Heel veel liefs xxx